<h1><b><font color="#b04fbb"><br></font></b></h1><h1><b><font color="#b04fbb">人生有八大雅事,琴棋書畫詩酒花茶。自古詩人多茶客,茶以自己獨特的養生之道和文化內涵滋養豐富著文人雅士,為其清思助興。飯后獨自品茶一杯,賞山看水,寧靜淡泊,知足常樂,自是人生樂事。</font></b></h1><h1><b><font color="#b04fbb"><br></font></b></h1> <h1 style="text-align: center;"><font color="#b04fbb"><b>一字至七字詩·茶<br></b><b>(唐)元稹<br></b><b>茶<br></b><b>香葉,嫩芽,<br></b><b>慕詩客,愛僧家。<br></b><b>碾雕白玉,羅織紅紗。<br></b><b>銚煎黃蕊色,碗轉曲塵花。<br></b><b>夜后邀陪明月,晨前命對朝霞。<br></b><b>洗盡古今人不倦,將至醉后豈堪夸。</b></font></h1><h1 style="text-align: center;"><font color="#b04fbb"><b><br></b></font></h1><h1 style="text-align: left;"><font color="#b04fbb"><b>注:飲茶之時,應是夜后陪明月,晨前對朝霞,就如同享受神仙般快樂的生活,茶還可以洗盡古人今人之不倦,這是茶的神奇妙用。</b></font></h1><h1><font color="#b04fbb"><b><br></b></font></h1> <h1><div style="text-align: center;"><b><font color="#b04fbb">山泉煎茶有懷</font></b></div><font color="#b04fbb"><b><div style="text-align: center;"><b>(唐)白居易</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>坐酌泠泠水,看煎瑟瑟塵。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>無由持一碗,寄與愛茶人。</b></div><div style="text-align: left;"><b><br></b></div><div style="text-align: left;"><b>注:坐著倒一鼎清涼的水,看著正在煎煮的碧色茶粉細末如塵。手端著一碗茶無需什么理由,只是就這份情感寄予愛茶之人。</b></div><div style="text-align: left;"><b><br></b></div></b></font></h1> <h1><div style="text-align: center;"><b><font color="#b04fbb">寒夜</font></b></div><font color="#b04fbb"><b><div style="text-align: center;"><b>(宋)杜耒</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>寒夜客來茶當酒,竹爐湯沸火初紅。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>尋常一樣窗前月,才有梅花便不同。</b></div><div style="text-align: center;"><b><br></b></div><div style="text-align: left;"><b>注:冬夜來了客人,用茶當酒,吩咐小童煮茗。一起喝著茶,向火深談;屋外寒氣逼人,屋內溫暖如春。夜深了,明月照在窗前,窗外透進了陣陣寒梅的清香。</b></div><div style="text-align: left;"><b><br></b></div></b></font></h1> <h1><div style="text-align: center;"><b><font color="#b04fbb">望江南·超然臺作</font></b></div><font color="#b04fbb"><b><div style="text-align: center;"><b>(宋)蘇軾</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>春未老,風細柳斜斜。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>試上超然臺上看,</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>半壕春水一城花。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>煙雨暗千家。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>寒食后,酒醒卻咨嗟。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>休對故人思故國,</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>且將新火試新茶。</b></div></b></font></h1><h1 style="text-align: center;"><b><font color="#b04fbb">詩酒趁年華。</font></b></h1><h1 style="text-align: center;"><b><font color="#b04fbb"><br></font></b></h1><h1 style="text-align: left;"><b><font color="#b04fbb">注:登上超然臺遠眺,護城河里春水漾漾,城內滿目鮮花,煙雨人家。寒食節暢飲之后,如今酒醒,故鄉何在?面對同游老友,還是不要去懷想故鄉吧。重新生火品嘗剛焙制的春茶,吟詩飲酒,可要趁著尚未衰老的大好年華!</font></b></h1><h1><b><font color="#b04fbb"><br></font></b></h1> <h1><div style="text-align: center;"><b><font color="#b04fbb">鷓鴣天·寒日蕭蕭上瑣窗</font></b></div><font color="#b04fbb"><b><div style="text-align: center;"><b>(宋)李清照</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>寒日蕭蕭上瑣窗,梧桐應恨夜來霜。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>酒闌更喜團茶苦,夢斷偏宜瑞腦香。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>秋已盡,日猶長,仲宣懷遠更凄涼。</b></div></b></font></h1><h1 style="text-align: center;"><b><font color="#b04fbb">不如隨分尊前醉,莫負東籬菊蕊黃。</font></b></h1><h1 style="text-align: center;"><b><font color="#b04fbb"><br></font></b></h1><h1 style="text-align: left;"><b><font color="#b04fbb">注:因為心情不好,只好借酒排遣,飲多而醉,不禁沉睡。茶能解酒;特喜苦茶,說明酒飲得特別多。而表面上的達觀,實際上表露的鄉愁因和故國淪喪、流離失所的悲苦結合起來,其中的憂憤更深。</font></b></h1><h1><b><font color="#b04fbb"><br></font></b></h1> <h1><div style="text-align: center;"><b><font color="#b04fbb">臨安春雨初霽</font></b></div><font color="#b04fbb"><b><div style="text-align: center;"><b>(宋)陸游</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>世味年來薄似紗,誰令騎馬客京華。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>小樓一夜聽春雨,深巷明朝賣杏花。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>矮紙斜行閑作草,晴窗細乳戲分茶。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>素衣莫起風塵嘆,猶及清明可到家。</b></div><div style="text-align: center;"><b><br></b></div><div style="text-align: left;"><b>注: 只身于小樓中,聽春雨淅淅瀝瀝和深幽小巷賣杏花聲, 閑時寫寫草書,望著煮茶時水面冒起的白色小泡沫,陣陣茶香飄來。生活中可以不喝酒,但茶絕不能少。在眾多名茶中,他尤喜建茶,濃墨重彩將對建茶的情感揉碾入詩。</b></div><div style="text-align: left;"><b><br></b></div></b></font></h1> <h1><div style="text-align: center;"><b><font color="#b04fbb">浣溪沙·誰念西風獨自涼</font></b></div><font color="#b04fbb"><b><div style="text-align: center;"><b>(清)納蘭性德</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>誰念西風獨自涼,蕭蕭黃葉閉疏窗,</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>沉思往事立殘陽。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>被酒莫驚春睡重,賭書消得潑茶香,</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>當時只道是尋常。</b></div><div style="text-align: center;"><b><br></b></div><div style="text-align: left;"><b>注:詞中感懷前塵往事。上闋以黃葉、疏窗、殘陽之秋景的勾畫,描繪喪妻后的孤單凄涼;下闋寫沉思中所憶起的尋常往事,借用夫妻和美的生活為喻,描繪與亡妻往日的美滿恩愛,更道出了今日的酸苦。全詞生動的表達了詞人對亡妻的哀思之情。</b></div><div style="text-align: left;"><b><br></b></div></b></font></h1> <h1><div style="text-align: center;"><b><font color="#b04fbb">采茶詩</font></b></div><font color="#b04fbb"><b><div style="text-align: center;"><b>(明)高啟</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>雷過溪山碧云暖,幽叢半吐槍旗短。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>銀釵女兒相應歌,筐中搞得誰最多?</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>歸來清香猶在手,高品先將呈太守。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>竹爐新焙未得嘗,籠盛販與湖南商。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>山家不解種禾黍,衣食年年在春雨。</b></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: left;">注:這首詩淺顯通俗,詠采茶女勞動情景及茶民生活。采茶姑娘們一邊唱歌,一邊進行采茶比賽。這些山村人家以茶為生計,制成的茶葉要分級,最好的獻給官府,一般的賣給商人,而采茶人自己卻舍不得嘗新。</div><div style="text-align: left;"><br></div></b></font></h1> <h1 style="text-align: center;"><b><font color="#b04fbb">臨江仙試茶<br></font></b></h1><h1 style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><b><font color="#b04fbb">(宋)辛棄疾</font></b></div><font color="#b04fbb"><div style="text-align: center;"><b>紅袖扶來聊促膝,龍團共破春溫。</b></div><b><div style="text-align: center;"><b>高標終是絕塵氛。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>兩廂留燭影,一水試泉痕。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>飲罷清風生兩腋,余香齒頰猶存。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>離情凄咽更休論。</b></div></b><b><div style="text-align: center;"><b>銀鞍和月栽,金碾為誰分。</b></div><div style="text-align: center;"><b><br></b></div></b><b>注:這首“飲茶詞”可能寫于早年征戰詞人在被罷官賦閑期間,遠離了官場的傾軋,按理應該生活悠閑,但他年少時的愿望無法實現,空有光復山河的遠大理想和一身武藝。</b></font></h1><h1 style="text-align: center;"></h1><h1><b><br></b></h1><div style="text-align: left;"><b><br></b></div> <h1 style="text-align: center;"><font color="#b04fbb"><b>幽居初夏<br></b></font><font color="#b04fbb"><b>(宋)陸游<br></b></font><font color="#b04fbb"><b>湖山勝處放翁家,槐柳陰中野徑斜。<br></b></font><font color="#b04fbb"><b>水滿有時觀下鷺,草深無處不鳴蛙。<br></b></font><font color="#b04fbb"><b>籜龍已過頭番筍,木筆猶開第一花。<br></b></font><font color="#b04fbb"><b>嘆息老來交舊盡,睡來誰共午甌茶。</b></font></h1><h1 style="text-align: center;"></h1><h1><font color="#b04fbb"><b><br></b></font></h1><font color="#b04fbb"><h1 style="text-align: left;"><b>注: 景之清幽,物之安詳,人之閑適,三者交融,構成了恬靜深遠的意境。盡管萬物欣然,詩人卻心情衰減,倦而欲睡,睡醒則思茶。而一杯在手,忽然想到晚日舊交竟零落殆盡,于是一種寂寞之感襲上心頭,卻無人可訴說。志士空老,報國無成,言念至此,只能悵悵。</b></h1><div style="text-align: left;"><b><br></b></div></font>
主站蜘蛛池模板:
营口市|
通州区|
南宁市|
皋兰县|
乌兰浩特市|
太湖县|
锦州市|
牟定县|
东安县|
凉山|
和平区|
黄梅县|
青冈县|
九龙城区|
灵山县|
孟连|
襄垣县|
湘阴县|
镇巴县|
永吉县|
达州市|
金秀|
永顺县|
鄂伦春自治旗|
垦利县|
从江县|
清苑县|
宣城市|
清水县|
西青区|
新和县|
元氏县|
桦川县|
新泰市|
商南县|
万全县|
额尔古纳市|
保康县|
灵川县|
万年县|
宁国市|