跆拳道,波多野结衣结婚了吗,JAPANESE50MATURE亂倫,美女视频黄网站免费观看

關(guān)于夏風絕美古詩詞:古人寫夏風,不只是為了涼快一下

人生如棋

<p class="ql-block">古人寫風,不只是寫天氣,而是借風寫人、寫情、寫世事。</p><p class="ql-block">夏天的風,其實不止是“熱風”?</p><p class="ql-block">古人眼里的夏風,是可以“解民慍”的南風,是可以吹動詩意和情感的“薰風”、“荷風”、“炎風”。</p><p class="ql-block">和春風的輕盈不同,夏風往往是帶著故事、帶著情緒吹來的。</p><p class="ql-block">它有時熱烈得直逼心口,有時又清涼得像一盞冷茶,讓人心頭一松。</p><p class="ql-block">他們用“薰風”說溫柔,用“南風”談情懷,也用“炎風”寫熱鬧,用“荷風”訴清涼。</p><p class="ql-block">今天,我們就來讀20首描寫“夏風”的古詩詞,不只是為了涼快一下,</p><p class="ql-block">更是為了看看古人是如何把夏天的風,寫得有脾氣、有深情的。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">—【01】—</p><p class="ql-block">青泉碧樹夏風涼,紫蕨紅粳午爨香。</p><p class="ql-block">應(yīng)笑晨持一盂苦,腥羶市里呌家常。</p><p class="ql-block">——唐·齊己《寄山中叟》</p><p class="ql-block">山澗清泉泠泠,碧樹簌簌搖響,夏風掠過石階時,裹著紫蕨的澀香與紅粳米的甜糯。</p><p class="ql-block">炊煙從茅檐下升起,飄向遠處市集,那里充斥著腥膻味的叫賣聲。</p><p class="ql-block">世人爭相吞咽浮華,卻不知一碗清水的甘冽,恰是山風贈予的慈悲。</p><p class="ql-block">風從林間來,總帶著三分疏淡。</p><p class="ql-block">它吹散炊煙,也拂去心塵。</p><p class="ql-block">若能在喧囂中辨出一縷清涼,市井煙火,未必不能活成山居的模樣。</p><p class="ql-block">山中夏風,吹涼了熱氣,也吹散了塵念。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">—【02】—</p><p class="ql-block">南風之薰兮,可以解吾民之慍兮。</p><p class="ql-block">南風之時兮,可以阜吾民之財兮。</p><p class="ql-block">——先秦·佚名《南風歌》</p><p class="ql-block">南風拂過麥田,麥穗低垂如躬身致謝。</p><p class="ql-block">它不急不躁,只將悶熱化作濕潤的暖意,讓焦土生出新芽,讓愁容舒展成笑顏。</p><p class="ql-block">古人說,這是帝王仁德之風,可解民怨,可豐倉廩。</p><p class="ql-block">其實風何嘗懂得權(quán)謀?</p><p class="ql-block">它只是順著四時流轉(zhuǎn),該來時來,該去時去。</p><p class="ql-block">真正的滋養(yǎng),從不是強施的恩惠,而是如南風般,予人所需而不自矜。</p><p class="ql-block">南風能安撫民意,甚至讓五谷豐登。</p><p class="ql-block">待風過處,人心自暖,天地自寬,這是夏風最溫柔的一面。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">—【03】—</p><p class="ql-block">夏風多暖暖,樹木有繁陰。</p><p class="ql-block">新筍紫長短,早櫻紅淺深。</p><p class="ql-block">煙花云幕重,榴艷朝景侵。</p><p class="ql-block">華實各自好,詎云芳意沈。</p><p class="ql-block">——唐·元稹《表夏十首·一》</p><p class="ql-block">夏風裹著暖意,穿過層層樹冠,將斑駁光影灑成滿地碎金。</p><p class="ql-block">竹林里,紫筍參差破土;櫻樹枝頭,淺紅深緋的花瓣被風掀起又輕放。</p><p class="ql-block">榴花艷得跋扈,幾乎要灼透晨霧,而厚云如幕,悄然蓄著一場未落的雨。</p><p class="ql-block">何必追問芳華幾時沉沒?</p><p class="ql-block">你看風中的萬物,筍不必羨櫻色,榴花無需怨云重,各自在風里活成自己的節(jié)氣。</p><p class="ql-block">這不是吹來的清涼,而是熱烈又充滿生機的氣息。</p><p class="ql-block">人生亦當如此,在恰好的時光,捧出恰好的熱烈。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">—【04】—</p><p class="ql-block">槐夏風清麥已秋,三千珠翠從宸游。</p><p class="ql-block">玉階鬭采忘憂草,水殿臨觀競渡舟。</p><p class="ql-block">——宋·周必大《端午帖子·太上皇帝閣·其六》</p><p class="ql-block">槐蔭篩下細碎夏風,麥浪已染上初秋的淡金。</p><p class="ql-block">三千宮人隨鑾駕游園,玉階畔的忘憂草開得天真,水殿前龍舟競渡的鼓點驚散流云。</p><p class="ql-block">夏風不止涼,還帶著節(jié)慶的歡樂味道。</p><p class="ql-block">風從水上掠過,掀起舟頭彩綢。</p><p class="ql-block">所謂盛世光景,不過是一陣恰到好處的風;</p><p class="ql-block">讓忘憂草得以忘憂,讓競渡者只管破浪。而風自己,從不留戀哪處繁華。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">—【05】—</p><p class="ql-block">堤邊樹子最無情,恰則春歸第一程。</p><p class="ql-block">舞向南風渾不住,葉間羞損舊啼鶯。</p><p class="ql-block">——宋·項安世《立夏日南風大作二首》</p><p class="ql-block">立夏的南風來得魯莽,堤邊老樹被扯得東搖西晃,忍不住跳舞。</p><p class="ql-block">新葉尚未長成,已在風里舞得忘形,驚得葉底黃鶯噤聲羞赧。</p><p class="ql-block">立在風中,看新綠替了殘紅。</p><p class="ql-block">原來最無情的不是風雨,而是光陰;</p><p class="ql-block">它催新葉登場時,連告別都懶得編排。</p><p class="ql-block">不如學那老樹,任風撕扯舊衣,只要根還扎在土里,便總能等來下一季婆娑。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">—【06】—</p><p class="ql-block">下簾讀易有深功,一炷清香過日中。</p><p class="ql-block">赤帝元來協(xié)青帝,南風初至似東風。</p><p class="ql-block">——宋·汪莘《春夏之交風雨彌間耳目所觸即事十絕》</p><p class="ql-block">初夏的風雨在檐角纏綿,簾內(nèi)人獨坐讀《易》,一炷香燃盡,方覺已過正午。</p><p class="ql-block">南風初起時,竟帶著東風的溫潤,仿佛赤帝與青帝悄然攜手,將酷暑揉成和煦。</p><p class="ql-block">南風初到,像是春天“回頭看了一眼”,也可以像春風一樣柔軟。</p><p class="ql-block">天地四時從不獨行,風雨相替,寒暑相推,正如人間冷暖總需平衡。</p><p class="ql-block">若能在炎夏窺見春意的余韻,便知世間萬法,本無絕對的界限;</p><p class="ql-block">剛?cè)嵯酀?,自有生生不息的玄機。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">—【07】—</p><p class="ql-block">夏風草木熏,生機自欣欣。</p><p class="ql-block">小立池塘側(cè),荷香隔岸聞。</p><p class="ql-block">——宋·郭熙《四時之風·夏風》</p><p class="ql-block">夏風掠過草木,熏得滿野青翠欲滴。</p><p class="ql-block">塘邊稍立片刻,隔岸荷香已隨風潛入衣襟。</p><p class="ql-block">這是“荷風”登場的節(jié)奏,不是撲面的香,而是若即若離的清逸。</p><p class="ql-block">荷葉田田擎著圓影,漣漪一圈圈推開燥熱,仿佛風的手指正蘸水寫詩。</p><p class="ql-block">不必刻意尋覓盛景,真正的生機總在無心處蓬勃。</p><p class="ql-block">你看那風,從不計較吹拂的是名花還是野草,只管將芬芳送往更遠的地方。</p><p class="ql-block">人心若如荷塘,自能在喧囂中辟出一隅清幽。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">—【08】—</p><p class="ql-block">木末薰風起,偏來面上吹。</p><p class="ql-block">不知今日趣,何似北窗時。</p><p class="ql-block">——明·梁儲《薰風三首·其一》</p><p class="ql-block">樹梢的風裹著暖意,偏要撲向人面,似在追問:</p><p class="ql-block">此刻的閑趣,可與昔年北窗下的陶然相比?</p><p class="ql-block">詩人含笑不答,只由著風翻動書頁,將往事與今朝混作一頁墨香。</p><p class="ql-block">懷念或許并非因為舊日更好,而是風起時,心總會不自主地回望。</p><p class="ql-block">其實每一陣風都是新的,正如每一刻光陰都不可復得。</p><p class="ql-block">與其比較,不如在薰風里泡一壺茶,讓當下與記憶共飲。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">—【09】—</p><p class="ql-block">樹帶千巖色,人乘九夏風。</p><p class="ql-block">豈無招隱意,誰與獻諸公。</p><p class="ql-block">——明·梁儲《薰風三首·其二》</p><p class="ql-block">千峰疊翠染透林色,九夏長風穿行其間,拂過行人衣袂。</p><p class="ql-block">山間似有招隱的密語隨風傳來,可誰愿向塵世獻上這片幽深?</p><p class="ql-block">自然從不強求歸附,風只是默默為山林鍍上蒼郁。</p><p class="ql-block">人間進退亦是如此:若心向丘壑,鬧市亦可聽松濤;若困于樊籠,空山未必得自由。</p><p class="ql-block">真正的隱逸,未必在山中,而在隨風起伏時,守住心頭一片青黛。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">—【10】—</p><p class="ql-block">世人皆苦熱,我獨受清陰。</p><p class="ql-block">欲向南風祝,朝朝入舜琴。</p><p class="ql-block">——明·梁儲《薰風三首·其三》</p><p class="ql-block">世人皆怨暑氣如蒸,唯他獨坐樹蔭,任南風將汗?jié)竦聂W角吹干。</p><p class="ql-block">風過時,恍若舜帝琴聲泠泠,將燥熱譜成清涼的曲調(diào)。</p><p class="ql-block">酷熱本是天地常態(tài),而清涼是心境的饋贈。</p><p class="ql-block">不必向南風祈求偏愛,只需在蟬鳴聒噪時,記得自己原有一片樹蔭可棲。</p><p class="ql-block">須知最深的安寧,從不靠外物施舍,而是心靜自成林。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">—【11】—</p><p class="ql-block">青苔滿地初晴后,綠樹無人晝夢余。</p><p class="ql-block">唯有南風舊相識,偷開門戶又翻書。</p><p class="ql-block">——宋·劉攽《新晴·其一》</p><p class="ql-block">雨后初晴,青苔爬滿石階,綠樹垂蔭掩住空庭。</p><p class="ql-block">白晝的夢剛醒,四下無人,唯有南風悄然推開門扉,翻動案頭半卷書。</p><p class="ql-block">紙頁沙沙作響,恍如故人輕叩窗欞。</p><p class="ql-block">風記得每一道門縫的寬窄,也認得墨跡未干的字句。</p><p class="ql-block">它從不追問人去何處,只默默拂去塵埃,將往事的褶皺一一熨平。</p><p class="ql-block">原來最深的陪伴,恰似這穿堂風——無需約定,卻總在需要時,送來一縷舊時溫度。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">—【12】—</p><p class="ql-block">細雨茸茸濕楝花,南風樹樹熟枇杷。</p><p class="ql-block">徐行不記山深淺,一路鶯啼送到家。</p><p class="ql-block">——明·楊基《天平山中》</p><p class="ql-block">細雨中楝花濕漉漉低垂,南風掠過枇杷樹,將青果催成燦燦金黃。</p><p class="ql-block">山徑蜿蜒,深淺早被草木掩去,索性信步徐行。</p><p class="ql-block">一路鶯聲啁啾,竟比羅盤更知方向,待風歇時,抬眼已是家門。</p><p class="ql-block">南風吹熟了枇杷,也送詩人回了家。</p><p class="ql-block">有時迷途,反是抵達的捷徑。</p><p class="ql-block">若肯交出執(zhí)念,讓風牽衣角、讓鳥鳴指路,人間處處有青山可依。</p><p class="ql-block">所謂歸宿,未必在終點,而在與萬物同行的途中。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">—【13】—</p><p class="ql-block">傲吏身閑笑五侯,西江取竹起高樓。</p><p class="ql-block">南風不用蒲葵扇,紗帽閑眠對水鷗。</p><p class="ql-block">——唐·李嘉祐《寄王舍人竹樓》</p><p class="ql-block">江邊竹樓高聳,笑傲侯門的人閑倚闌干。</p><p class="ql-block">南風穿林而來,蒲葵扇早被擱置,紗帽隨意丟在案頭,閑適得有點讓人嫉妒。</p><p class="ql-block">水鷗掠過粼粼波光,翅尖點破暑氣,也點破功名場中虛妄的焦灼。</p><p class="ql-block">清涼本是無價物,何須借外力求???</p><p class="ql-block">心若如竹,自有風骨;意若似水,自得悠長。</p><p class="ql-block">人間酷熱,原是一面鏡子——照見躁動者汗流浹背,也照見從容者眉目生涼。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">—【14】—</p><p class="ql-block">薰風滯南艇,何處憶吾廬。</p><p class="ql-block">欲喚北風起,無人為帶書。</p><p class="ql-block">——明·符錫《南風》</p><p class="ql-block">南風滯在江心,舟船如困淺灘。</p><p class="ql-block">望盡千帆,卻無一只可寄家書。</p><p class="ql-block">欲喚北風相助,奈何季候不允,徒看云影在浪尖碎成片羽。</p><p class="ql-block">有些思念注定逆風而行,有些話語終將沉入波濤。</p><p class="ql-block">與其嗔怪風的方向,不如學那蘆葦,在等待中生出韌勁。</p><p class="ql-block">畢竟隔山隔水的心事,未必需要抵達——風知道,便夠了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">—【15】—</p><p class="ql-block">渚華初出水,堤樹亦成行。</p><p class="ql-block">吟罷天津句,薰風拂面涼。</p><p class="ql-block">——宋·張栻《城南二十詠·柳堤》</p><p class="ql-block">新荷初綻水渚,堤柳成行垂絳。</p><p class="ql-block">吟罷“天津”詩句,抬頭忽覺薰風拂面,竟將筆墨余溫都吹作清涼。</p><p class="ql-block">文字是心的倒影,而風是天地的手筆。</p><p class="ql-block">夏風拂面時,詩意也從心底泛起。</p><p class="ql-block">當詩行與柳浪同頻,當墨香與荷氣共染,剎那的頓悟便如風過疏簾——不必捕捉,已浸透衣衫。</p><p class="ql-block">人間至美,常在擱筆抬眼的瞬間。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">—【16】—</p><p class="ql-block">長養(yǎng)薰風拂曉吹,漸開荷芰落薔薇。</p><p class="ql-block">青蟲也學莊周夢,化作南園蛺蝶飛。</p><p class="ql-block">——唐·徐夤《初夏戲題》</p><p class="ql-block">晨風裹著暖意輕拂,荷尖初露,薔薇零落成泥。</p><p class="ql-block">青蟲蜷在葉底,恍惚間竟做起莊周的夢,待南園風起,它已化作蛺蝶,馱著陽光翩然飛過花畦。</p><p class="ql-block">夏風從不催促,卻讓萬物悄然蛻變。</p><p class="ql-block">你看那蟲與蝶,本是一體兩面——低伏時耐住寂寞,乘風時便敢絢爛。</p><p class="ql-block">人間得失亦如羽化,莫嘆蟄伏漫長,只因風來那一刻,所有等待都成了翅膀上的金粉。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">—【17】—</p><p class="ql-block">扁舟乘興到山光,古寺臨流勝氣藏。</p><p class="ql-block">慚愧南風知我意,吹將草木作天香。</p><p class="ql-block">——宋·釋法芝《山光寺》</p><p class="ql-block">扁舟載著閑心漂向山光,古寺臨水而立,將塵囂鎖在重門外。</p><p class="ql-block">南風忽起,草木簌簌搖成一片香海,恍若知曉詩人渴慕清凈,特意捧來天地靈氣作伴。</p><p class="ql-block">香,不一定來自香爐,也可能是風的贈禮。</p><p class="ql-block">有時最深的懂得,反在不言中。</p><p class="ql-block">風未讀過經(jīng)卷,卻能將禪意揉進每一縷氣息;</p><p class="ql-block">人未叩遍山門,卻可借一陣風洗盡心頭塵埃。</p><p class="ql-block">原來與自然相知,只需卸下執(zhí)念,容萬物穿過胸膛。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">—【18】—</p><p class="ql-block">贏得荷風伴晚涼,夜闌急雨到陂塘。</p><p class="ql-block">茅檐似減三分暑,鼻觀俄然失卻香。</p><p class="ql-block">——宋·家鉉翁《鯨川八景·蓮塘雨聲》</p><p class="ql-block">晚風推著荷浪送來清涼,夜雨忽至,噼啪砸碎一池蛙聲。</p><p class="ql-block">茅檐篩下雨絲,暑氣褪去三分,可蓮香也被雨打散,空余鼻尖悵然。</p><p class="ql-block">得與失總?cè)绮⒌偕?,同根而生?lt;/p><p class="ql-block">貪戀荷風清爽,便需容得急雨驚擾;</p><p class="ql-block">欲留香氣盈袖,反被驟雨先奪。</p><p class="ql-block">人生哪有萬全之境?</p><p class="ql-block">但求風雨來時,猶記初逢荷塘那抹清絕。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">—【19】—</p><p class="ql-block">良苗未成實,綠色相交加。</p><p class="ql-block">南風噓拂之,奔走如驚蛇。</p><p class="ql-block">——宋·趙文《村行所見》</p><p class="ql-block">田壟間新苗未壯,綠浪卻已層層交疊。</p><p class="ql-block">南風掠過時,青苗忽如驚蛇竄動,在風中跌撞出倔強的弧線。</p><p class="ql-block">成長從無坦途,風越疾,越見生命的韌性。</p><p class="ql-block">那些東倒西歪的綠意,何嘗不是在練習站立?</p><p class="ql-block">莫笑苗幼,莫懼風狂——今日俯首是為明日抽穗,世間豐饒,皆始于一場不完美的起舞。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">—【20】—</p><p class="ql-block">隔簾草樹隔溪山,密密深深洞啟關(guān)。</p><p class="ql-block">水色山光無障礙,南風送入亂書間。</p><p class="ql-block">——宋·洪咨夔《暑坐》</p><p class="ql-block">草樹隔簾,溪山障目,書齋緊閉如深窟。</p><p class="ql-block">忽有南風穿山越水,將粼粼波光、蒼蒼林色,悉數(shù)送入亂疊的詩卷間。</p><p class="ql-block">有時候,風不只吹動了紙張,也吹動了內(nèi)心的漣漪。</p><p class="ql-block">藩籬本是心設(shè),天地從未設(shè)限。</p><p class="ql-block">若肯推開一扇窗,風自會捎來整座江湖。</p><p class="ql-block">墨跡與山光交融時,方知最磅礴的文章,不在筆下,而在敞懷接納的瞬息。</p><p class="ql-block"><br></p>
主站蜘蛛池模板: 洪湖市| 庆云县| 广灵县| 宜春市| 比如县| 宜黄县| 伽师县| 隆回县| 江陵县| 武胜县| 苗栗市| 秦皇岛市| 武汉市| 保山市| 海淀区| 临猗县| 汤原县| 长葛市| 谷城县| 泸溪县| 惠州市| 安义县| 黎川县| 锡林郭勒盟| 时尚| 景宁| 韩城市| 瑞丽市| 饶平县| 宿州市| 浦北县| 庐江县| 彰化县| 郁南县| 滨海县| 河曲县| 甘洛县| 荥阳市| 长宁区| 伽师县| 十堰市|