<p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:15px;">忙忙碌碌,生活須立于業</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:15px;">散散淡淡,生命當寄于閑</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:15px;">靜謐書房、幽雅香室、草木之居、茶茗之席</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:15px;">傳統文人的閑情余事,可為都市中人的清隱之法</span></p> <p class="ql-block"><b style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:15px;">一、靜謐書房</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:15px;">書房作為古往今來,讀書人夢寐以求的地方,最能安放一個人的心靈。書房無須大,容身即可;器物不求精,悅已就行。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:15px;">無論外面如何喧囂,進入這個小小的空間,宛如到了一片凈土,「一幾一椅一榻,酣睡寫讀」。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:15px;">朝有林鳥,翻書驚宿露;暮著月色,擱筆落花香。書房也稱書齋,《說文解字》中謂:「齋,潔也」。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:15px;">在古人看來,書房具有高潔清雅之意,身入書房,當神情俱靜,心懷一種虔誠的自律。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:15px;">這一點,從古人的書房名號中可見一斑,其遠者如劉禹錫之「陋室」,陸游之「老學庵」,其近者如梁啟超之「飲冰室」,周作人之「苦雨齋」,無一不是對自我的一種鞭策與自省。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:15px;">說書房奢侈,體現在文人對自我的陶養,它遠勝于物質與聲色所帶來的歡愉。小小的書房之地,可修氣質、齊涵養、寄精神,儼然一個洞天世界。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:15px;">自古及今,書房并無一定之規。富者可專門筑樓,百間朗朗,插架三千,藏書萬卷。而貧者哪怕只有一室,室僅一席,亦可寄托無限的深情。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:15px;">書房不必太大,有幾架書,一桌、一椅、一盞燈,就有了規模,就有了于日常中沉思靜悟、安頓心靈的所在。 </span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:15px;">對中國文人而言,書房的意義早已超越了它本身。書房不僅是文人的精神家園,也是現代人的精神棲居地。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:15px;">對我們來說,外面的世界越嘈雜虛無,越需要書房來固守本心。人生天地,須臾過隙。淡淡空塵,琴書消憂。愿得書房一間,不求廣廈千萬間。</span></p> <p class="ql-block"><b style="font-size:15px; color:rgb(237, 35, 8);">二、雅室焚香</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(57, 181, 74);">在文人的諸多雅興之中,尤以焚香為最:書房夜讀,紅袖添香;閨房佳人,熏香為伴;鐘鳴鼎食之家,必備香食香藥……</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">可以說,燕居焚香,不僅成為文人的一種生活方式,更滲透在他們生活的方方面面。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(57, 181, 74);">文人對香的情結從屈原在《離騷》中描寫香草香木就開始了,后世之人,諸如陳敬、周家胄,再到蘇東坡、陳繼儒……都曾沉浸甚至癡迷其中,這在他們小說筆記、詩詞文章中處處可見。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(57, 181, 74);">陳繼儒就曾在《小窗幽記》中寫道:“凈掃一室,用博山爐爇沉水香,香煙縷縷,直透心竅,最令人精神凝聚”。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(57, 181, 74);">青煙裊裊,無事靜坐,在馨香滿室中,不覺就忘卻塵心,進入到一個樸素的生命境界中。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:15px;">焚香之事,若伴之以他趣,又別具一番滋味。古人云:“余嘗凈一室,置一幾,陳幾種快意書,放一本舊法帖,古鼎焚香,素麈揮塵,意思小倦,暫休竹榻”。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(57, 181, 74);">靜坐書房,焚一爐香,眼觀翰墨,手握秋毫,耳聞雅談,這份超然物外的情懷,既閑遠,又散淡,透著一種別樣的清歡。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(57, 181, 74);">春日以至,若能在書齋之中獲得一份清靜,則塵心可慰。而焚香一事,最助此情。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(57, 181, 74);">明代文人曰:“香之為用,其利最溥。物外高隱,坐語道德,焚之可以清心悅神?!碧?lt;/span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">室焚香,心隨飄渺,生活諸事,皆生得幾分幽趣,真妙不可言!</span></p> <p class="ql-block"><b style="font-size:15px; color:rgb(237, 35, 8);">三、草木之居</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">“無菖蒲,不文人”。菖蒲,作為花草四雅之一,自古以來就深受文人墨客的喜愛。從蘇東坡到陸游,從金冬心到吳昌碩,都是所謂的“蒲癡”。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(57, 181, 74);">菖蒲也是四雅之中唯一不以姿色示人、不以花香誘人,純粹賞葉的植物,原本生于山澗的菖蒲;</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(57, 181, 74);">因其飄逸脫俗之姿、常青淡雅之色、淡泊瀟灑之魂被文人們請入書房雅室,立在案頭一隅,不言不語,卻占據著文人心中,最不可或缺的精神角落。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(57, 181, 74);">靈草翠嫩清雅,蒲葉清瘦,飄逸脫俗,絲毫沒有富貴氣。宛如“君子”,蒲草本無心,人可附之魂 ,古人云“忍苦寒,安淡泊,伍清泉,侶白石?!?lt;/span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(57, 181, 74);">正因其傲、幽、堅、淡的品格,被文人遷居院中、栽植庭下、供設案頭,成為文人心中感物喻志的象征。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(57, 181, 74);">宋人釋正覺有詩謂:“濯足滄浪歲寒事,終來清友石菖蒲”。小齋之中,有菖蒲為伴,可以悅目;軒室之內,有菖蒲為友,可以賞心。</span></p> <p class="ql-block"><b style="font-size:15px; color:rgb(237, 35, 8);">四、品茗之席</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(57, 181, 74);">茶在我國飲用的歷史源遠流長,早已成為待客及情感交流的重要方式。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(57, 181, 74);">茶“興于唐,盛于宋”,自唐代茶圣陸羽撰寫的《茶經》問世之后,文人寄情山水賦詩作畫時,茶就成為最佳的佐伴之一。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">文人飲茶,注重一個“品”字,歷史上有諸多詩詞歌賦、妙筆丹青描繪飲茶的環境及精神追求。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(57, 181, 74);">如唐代元稹的《一七令·茶》中就直接表述出人們對茶的喜愛,還更進一步說不但夜晚要喝茶,而且早上也要飲茶。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(57, 181, 74);">而唐代劉貞亮在其《飲茶十德》中認為:茶可以“雅志”,也可以“修身”。到了宋代,茶不僅是單單的飲品,更是被賦予更多的精神內涵與文化氣息。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(57, 181, 74);">文人飲茶,注重一個“品”字,歷史上有諸多詩詞歌賦、妙筆丹青描繪飲茶的環境及精神追求。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(57, 181, 74);">如唐代元稹的《一七令·茶》中就直接表述出人們對茶的喜愛,還更進一步說不但夜晚要喝茶,而且早上也要飲茶。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(57, 181, 74);">而唐代劉貞亮在其《飲茶十德》中認為:茶可以“雅志”,也可以“修身”。到了宋代,茶不僅是單單的飲品,更是被賦予更多的精神內涵與文化氣息。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(57, 181, 74);">蘇東坡的《汲江煎茶》一詩中,通過對汲水、舀水、煮茶、斟茶、喝茶到聽更的細膩描寫,反映出自己被貶后的心理。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(57, 181, 74);">而在其《和錢安道寄惠建茶》一詩中,以詩和茶隱喻了君子品性和風范。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(57, 181, 74);">明代的茶文化蓬勃發展,散茶開始流行起來,飲茶的方式也由繁瑣的煮茶法演變成淪泡法,這種變化也更符合明代文人的精神追求。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">文人們借用品茶活動融入哲理、倫理及道德,通過煮茶、泡茶、品茶來修身養性;</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(57, 181, 74);">品味人生,參禪悟道,達到傳統文化一直推崇的“物我兩忘”與“天人合一”之境界。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(57, 181, 74);">我國的傳統茶道精神在一定程度上反映了不同社會的人文精神及品質。陸羽在《茶經》里提到“精行儉德”,說茶的美好品質應與品德美好之人相配。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(57, 181, 74);">近代茶學家莊晚芳則提出了“廉美和敬”,他認為可以一杯清茶來推行清廉與勤儉,培養良好的道德品質。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">品茗激發了文人們以平淡樸素的風格對自然風物進行細致描寫,探究其本質及精神;</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(57, 181, 74);">同時茶道也主張人要摒棄浮躁和物質的束縛,追求心里的“靜”,所以這也讓品茗成為文人修身養性、超脫俗世的重要途徑。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(57, 181, 74);">愿你于忙碌之余,亦可僻間雅室,所居所藏,皆舒心悅目。倚南窗以寄傲,審容膝之易安,藉由一室一隅,給自己一個身心安頓之所。</span></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(176, 79, 187);">(圖文來自網絡)</span></p>
主站蜘蛛池模板:
新沂市|
德格县|
蒙城县|
太仆寺旗|
乐清市|
翁牛特旗|
寻甸|
汝阳县|
仲巴县|
饶河县|
调兵山市|
云安县|
象州县|
泾川县|
平陆县|
临汾市|
卢湾区|
安仁县|
察隅县|
桃园市|
唐山市|
乌海市|
泰来县|
牡丹江市|
喀什市|
深水埗区|
灯塔市|
辽宁省|
博罗县|
黔江区|
德保县|
东至县|
长治县|
双柏县|
无极县|
峨眉山市|
清镇市|
新安县|
文安县|
沧源|
龙州县|