跆拳道,波多野结衣结婚了吗,JAPANESE50MATURE亂倫,美女视频黄网站免费观看

淺夏,淺語

<p class="ql-block">夜,與老爸聊天。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">老爸說:“幫我買一根二胡的拉弦。”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">“那還不如買一把新二胡。”我說。</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">?“二胡還好著呢,只是馬尾不好了。”</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">?“哦,你再幫我買根洞簫。”</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">?“好的,我網上找找。”</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">?想起幼時,常常聽老爸拉二胡,一個人拉得如癡如醉,有時也吹笛子和洞簫,當我們哭鬧的時候,他就開始拉二胡了,我一聽,瞬間不哭了。</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">?老爸的心中一直有個音樂夢想,家里好多樂譜,放在柜子里久了,甚至被蟲蛀了。</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">?每當新學期開學的時候,他總會翻我的音樂書,教我認幾個簡譜,我一學就會了,對那些音樂符號好像天生就認識一樣。</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">?我也會試著自己識譜,而老爸的樂譜,卻是極其復雜的,除了自己熟悉的樂曲,其他的看也看不懂,長大了,才覺得那么簡單。</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">?幼時最愛聽音樂,有時候是安靜的,有時候也會瘋鬧,絕大多數的時候是安靜的。一首歌曲,聽幾遍就會了,常常會跟著哼唱,京劇、黃梅戲、豫劇、越劇、花鼓戲串燒,也會模仿得有模有樣,有時還會創編很多自己喜歡的曲調,唱完了,也忘記了。</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">?這些愛好,都源自從小的言傳身教、耳濡目染。</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">?小舅曾說:“你爸爸是文藝性的。”我說:“是的,因為我常常看見老爸沉浸在音樂中。”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">有時候放暑假了,看到老爸瞇著眼睛在那里彈電子琴,心想:要是家里有一架鋼琴,那肯定是他的最愛。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">這些年,老爸的手一直顫抖,連寫字也寫不了,不過拉起二胡來,手一點也不抖了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">老爸平時威嚴、不茍言笑,不過一聊起音樂來,那話匣子一打開就剎不住了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">他很想教兩位外孫學一點樂器,可是兩個孩子始終不愿意,給錢也不愿學。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">老爸的音樂之路,注定會是孤獨的嗎?</p><p class="ql-block">2024.01.20</p><p class="ql-block">?</p> <p class="ql-block">夜靜,似乎能聽見呼呼的風聲與雨聲。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">大寒之后,冬雨凄迷,倒應了節氣。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">感冒一周有余,停了周末的課,給自己放了兩天假,兩日的光陰,好像又虛度了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">昨日,寫了十副對聯,其余時間,皆是躺著的,聽聽雨,看看書。今日,練古箏,直至頸椎痛方停。午后,又躺著,迷迷糊糊睡到黃昏。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">不想虛度光陰,起來寫小楷,頸椎更痛了,只得作罷。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">鼻子一直不通竅,加上咳嗽,沒想到感冒君-來,竟遲遲不肯走了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">夜靜之時,欲看書,心不能靜,翻開,只看了數頁,又昏昏睡著,此刻醒來,倒無眠了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">明日須早起,還是早點睡著吧。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">1.21</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">黃昏,天色漸暗下來。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">回到了鄉下,聽雞鳴聲,想起陶潛詩,“犬吠深巷中,雞鳴桑樹顛”,覺得真是回歸田園了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一直最愛的是陶淵明,還有王維,心中有一個田園夢。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">臨出發時,一直糾結著不知道帶哪一本書,挑來挑去,那本王維的書卻落下了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">獨帶了一本《江南文化札記》。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">鄉下,最是寂靜。有一本書伴著,總是好的。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">臨近過年,村里的人大部分已回來了,串門的卻很少,村莊之間稀稀疏疏,人還是不多的。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">這兩日一直下著雨,冬日更添寒意。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">門前是一大片田野,田野里,種著油菜,青菜。遠遠望去,一片青翠。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">站在樓上看風景,低矮的青山、玄色的云,一片煙雨朦朧。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">去年,站在家門口,能看到成片的油菜花開了,南方油菜花期早,大概,立春之后,油菜花就絢爛了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">忽然想起,今天已經立春了,立春后的原野,是不是已暗蘊生機。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一年又一年春來到,什么都是新的,新的起點,新的征程,新的希望……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">2.4</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">?</p> <p class="ql-block">半夜里,被雨聲驚醒。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">已經接連下了幾日的雨了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">聽雨,一時里又無法睡著了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">冷雨敲窗,空氣里都是雨的韻腳,古詩詞的意境又來了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">寫過很多關于聽雨的文字,雨約江南,雨落成詩,等一場雨,已經等了太久了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">心境依然恬淡,被雨打得濕漉漉的。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">這算是第一場春雨了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">春天的序曲,即將拉響。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">昨日看屋后山林,點點蒼翠中,已有新綠萌芽。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">空山煙雨,寂寂無聲。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">灰而濡濕的屋檐下,是絲絲小雨,又打濕了多少游子的心。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">梧桐葉、芭蕉雨,一任空階點滴,直至天明。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">2.7</p> <p class="ql-block">黃昏,在大舅家拜年,一個人在田埂上走走。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">雨后天晴,泥土還是濕潤的。田野里種著油菜、芥菜、紅桿菜、包菜,新鮮嫩綠,一派生機。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">有些田是荒蕪的,露出長長的禾茬,禾茬下面長滿了綠油油的野草。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">大舅家的后院里種著許多柚子樹,柚子無人采摘,樹上掛著柚子,地上還掉了一地。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">我找了一個小小的池塘坐下來,聽遠處此起彼伏的鞭炮聲,還有鳥兒雀兒的聲音。鳥雀啁啾,似乎已嗅到了早春的氣息。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">池塘里的水嘩嘩地流著,聽著流水聲,覺得世間萬物都是其本來的面貌,寂靜而美好。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">池塘邊長著幾棵樹,樹葉早已掉光,只剩稀疏的枝條,光禿禿的枝干倔強地挺立著,熬過了一冬,又將發新芽,重渙生機。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一只云雀在我的身邊飛來飛去,好像也在聽流水聲。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">池塘邊有一棵大樹,枝干已經被鋸掉了,露出了樹樁,樹根盤根錯節,是野性的藝術美,可惜已沒有了生命。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">此刻,獨享著這一片寂靜。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">萬物如此靜美!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">2.10</p> <p class="ql-block">午后,從鎮上出發,開車半小時之后,便到了老家崎嶇的山路上。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">車到大山,空氣里彌漫的硫磺味漸漸散去,一片寂寂的味道。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">車行途中,出了點小狀況,幸而有驚無險,終于到了老家。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">老爸老媽嫌鎮上吵鬧,執意要回老家過年,其實,我也喜歡鄉下的這份寂靜。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">骨子里清寂慣了,總是融不進城市的那份喧囂與繁華,只有在家鄉,那份根基于心的大山情懷,才會慢慢地舒展開來。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">喜愛山間的每一株草木,它們都是有生命的,充滿靈性的,筆底的文字,也會因草木而變得溫暖而充滿柔情起來。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">老家的人少,大部分都安家于大城市或是小鎮去了,只留下幾位老人,他們還在寂寂地守著這些大山。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">前段時間一直下雨下雪,老家盡是霧淞景觀,無奈大雪封山,車不能通行,這幾日晴了,冰雪漸漸消融,山路才漸漸通車。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">午后的陽光強烈,氣溫一下子升到了十幾度,決定帶孩子們爬山祭祖。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">我們走的是一條最近的山間小路,山上的積雪大部分已經融化,背陰的山麓,還有少量冰雪。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">見到冰雪,心里異常喜歡,迫不及待地抓了幾塊冰,冰冰涼涼的,童年的快樂又回來了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">山陡路滑,我只好一路攀爬到了山頂。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">山頂是先祖們的墳地,墳地周圍群山環抱,正對著的白石峰高聳陡峭,白石嶙峋,此亦為鐘靈毓秀、山清水美之地,先祖們生于斯,逝于斯,與山川日月同壽。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一到大山,那種大山情懷便溢出來了,雄渾而開闊的大山,滋養了一代又一代的人,大山走出了無數優秀的人才,而他們無論在世界的哪個角落,根永遠在這里。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">幼時,總覺山太高,路太遠,如今,走過名山大川,一覽眾山,山在腳下,亦不覺山高了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">我們在爺爺奶奶的墓前燒紙錢,磕頭作揖。墳頭的萋萋青草青了又黃,黃了又青,一年又一年,而我總覺得,爺爺奶奶尚在,一直都在。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">燒完紙錢,我與先生沿著環山的公路返回。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">四下景致,皆是童年踏遍過的地方,因為開辟茶園,許多地形全部改變了,完全找不到原來的山間小路了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">時光真是巨手,滄海桑田,竟是片刻之間的事。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">馬路邊,幾株梅樹已冒出粉嫩的花苞,再過幾日,估計梅花又將綻放。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">年年見梅開,亦是幸事。父母在,家亦在。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">黃昏,夕陽西下,站在院子里看夕陽,遠山蒼茫,天地雄渾廣闊,一輪紅日,漸漸西沉。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">夜,路燈亮起來了。人跡罕至,路燈亦是寂寞冷清的。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">月如新眉,只在夜空里閃現一會,便已西沉。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">倒有滿天寒星,寂寞地眨著眼睛。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">山上一日,世間千年,千百年來,也許山還是這山,水還是這水,這靜,也是亙古的寂靜……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">2.11</p> <p class="ql-block">粵北歸來已數日,遲遲不能下筆,又一直梗在心里。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">此刻,江南春寒料峭,陰雨綿綿,粵州已提前悄悄地進入了春天。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">去年說好了春節去看妹妹妹夫一家,于是便有了粵北之行。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">年初三,夜七時出發,初四凌晨一時到,妹妹妹夫精心準備了一桌粵菜。只是舟車勞頓,小食片刻便沉沉入睡。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">翌日清晨,站在妹妹家的陽臺上,我便欣賞到了不一樣的風景。遠處的農田里種著巨大的芭蕉樹,不知道是芭蕉還是香蕉,再遠處,是密密的桉樹林。近處則有一個舊祠堂,四合院式的,青瓦土磚墻,祠堂貼滿了紅對聯,一問之下,才知道粵州特別重視宗族文化,到處都是祠堂。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">妹妹開車帶我們去妹夫的老家清遠英德,沿途盡是麻竹林,還有芭茅草,熱帶地區,草雖然已枯黃,但是長得比老家更茂盛。隨處還可見許多不知名的高大的樹,樹上亦有鳥窩,完全南國的風光。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">妹夫的老家多山,喀斯特地形地貌,山如盆景,平地而起,險峻,巨石嶙峋,長滿麻竹,像極桂林山水。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">驅車幾十里,我們拐進了幾座狹窄的山窩,緊接著便到了他們的老家。那里還保留著一百多年的舊房子,夯土墻、青瓦、矮門、窄窗、石板路,門楣木頭已斑駁腐爛,一片滄桑。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">最令人詫異的是那里的窗戶極小,幾根木頭架起來,像極小的洞。無法想象屋內的光線有多暗淡,他們的祖祖輩輩就那么過來了,一過便是幾千年。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">嶺南原是蠻荒之地,只是如今粵州經濟飛速發展,早已是發達繁榮之地,而粵北偏遠山,亦見當時之窘迫。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">我好奇于那些平地而起的險峻巨石山頭,山里土壤少,竟然長滿郁郁蔥蔥的麻竹,每到竹筍新長之時,竹筍便是當地的主要經濟來源。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">我在百年前的舊房前徘徊,感嘆歲月之變遷。青豆苗開花了,紫色的小花,在春風中搖曳。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">妹妹說再往村里走有茶林,我們便接著驅車前往。車行處,麻竹林又密又深,如行駛于原始密林中。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">終于行至地勢開闊明朗處,一片茶林便出現在眼前。茶葉種在坡上,坡不高,沿坡而上,踩著剪下的茶樹葉,脆然有聲。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">遠遠的,有一株花樹映入眼簾,驚呼,遂往,原來是一株碧葉桃,滿樹桃花,玫紅、粉紅,美不可言。花下佇立,怎么也看不夠,因見樹亦剪枝,遂摘下數枝,再至另一山坡,花樹更多,于是折了一大把花回來。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一只大黃狗,沿路一直跟著,見人只是搖尾,倒不令人害怕。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">天漸熱,二十幾度,我們決定返回。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">妹妹說他們家的山上有沙糖桔,天人打理,桔子也無人摘了,任其自生自滅。我們便驅車去摘桔子。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">桔樹林長在巨石搖搖欲墜的一座大山下,桔小,大多數不甜,也有向陽處的桔子,甜如蜜,我們邊摘邊吃,孩子們禁不住熱,紛紛要下山。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">摘桔之行,只好作罷!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一路上,仍處處見宗祠。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">黃昏,妹妹帶我們去連江邊散步。一音樂愛好者在江邊唱歌,我與妹妹亦上前,唱了三首歌,過了一把好久不做麥霸的癮。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三日,妹妹帶我們游粵州第一天坑,坑深瀑高,亦是奇觀,歸來之時,坐玻璃滑梯,蹭爛了腳后跟,到現在,尚結著痂。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">因為怕堵車,我們匆匆返湘,兩日行程,見異鄉風貌,行千里路,亦如讀千卷書,收獲自是多多!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">2.22</p> <p class="ql-block">來上海已整整-周。數日來不曾動筆,心里空落落的,總像少了點什么。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">午后,好不容易休息了,整理房間,所有多余的東西都收起來,一切看起來干凈整潔,心亦悅。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">天極寒,雨倒不下了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">本來是雨水節氣,連日來陰雨綿綿,也應了節氣。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">夜靜之時,小窗幽閉,聽雨,滿世界的雨聲,充滿詩意,像極唐詩宋詞的境界。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">江南的梅花早已開放,姑蘇的梅花開得更盛、更雅、更幽、更靜,未親臨,光看照片,便已觀其形,聞其香,疏影橫斜,暗香浮動,美哉!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">樓下亦有幾株寒梅,每年皆會下樓仔細觀賞一番,順便拾一些梅花回來,幽幽梅香,再添上墨香,亦有了清雅、書卷之氣。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">太冷,又一直下著雨,不能去賞梅,只能遠遠地望著那幾株梅花,隔著窗兒,仿佛心意已相通。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">梅花花期短,接下來,便是玉蘭花、桃花、梨花、杏花……輪番上陣,花事繁盛,好不熱鬧。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">每到春來,如水的春愁伴隨著整個春天,惆悵依舊。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">傷春悲秋又何嘗不可?</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">2.25</p> <p class="ql-block">還書日期將近,還有好幾本沒有看完。午后,看季老《清華園日記》,看到瞌睡,直睡至黃昏。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">夜,繼續看書,《江南文化札記》,多文言文、古典詩詞,難讀,又耐讀,學者散文,陽春白雪,-般人讀之,便會棄之。續借幾次,皆因喜歡,江南文化,深極,若細細考究,不是幾本巨著能講清的。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">作者從金陵講到姑蘇,再講到杭州,名人軼事,數不勝數,一些聞所未聞,足見作者文化底蘊極深。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">再讀落梅作品,《蘇東坡傳》,其慣有的婉約、唯美文風,詞詞驚艷,句句動人,且以史料貫其中,而不失其深度與廣度。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">向來讀書,還是走馬觀花,不能深究,能悟其一二,亦為幸事。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">心靜,方能讀書耳!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">2.25</p> <p class="ql-block">昨夜,又下雨了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">晨,天色暗,以為仍是黑夜。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">懶著,不想起來。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">聽雨,又像宋詞里的意境了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">像李清照詞,“蕭條庭院,又斜風細雨”,凄清、冷清,多了些詩意。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">想去姑蘇聽雨,朱戶小院瑣窗,數枝寒梅斜逸,細雨飄飛,倚窗聽雨,芭蕉已在淅瀝雨聲里悄悄冒新芽。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">古華園中的秋水園最適合聽雨了,只是風雨飄搖,園中無窗可倚,曲廓石凳也被雨打濕,無處可坐,雨天,無人至,一園子的冷清、孤寂。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">某年夏日曾在秋水園遇雨,一時狂風暴雨,無處落腳。不過也欣賞了古典園林極致的雨景,幾簾雨簾在望,池中白雨如珠,雨打芭蕉……至今想來,清韻尚存。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">雨天,真的適合讀讀唐詩或是宋詞。哪怕放著一本書,不打開書卷,已盡是唐詩宋詞的意境了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">還有,讀讀余光中的《聽聽,那冷雨》也挺好的。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">雨天練琴,或是蘸墨,書幾闋宋詞,亦是風雅至極。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">哪怕,什么也不做。聽聽雨就夠了!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">2.28</p> <p class="ql-block">春風沉醉里出門,盡管還有絲絲寒風。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">陽春三月,單單就這幾個字,想起來就有多美好。萬物復蘇、草長鶯飛、花紅柳綠、鶯歌燕舞……小學課本里隨便一翻,都是這些美好的詞匯,真正體味,還是要出門,要去大自然中尋找。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">連日陰雨,春寒料峭,蟄居在家,已不知早已是春天。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">梅花已開至晚期,枝頭上還有梅花,賞花人卻少。不曾近觀,只能遙見,或許路人都與我一樣,有一朵花開在心中即好。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">騎車去圖書館,來不及拾落梅,只能在心中與它訴說一年一遇的心事。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一路行來,雖有寒風拂面,陽光已微露笑臉。河岸的大樹,只有光禿禿的枝干,仍是冬天的模樣,春枝待發,過一些時日,又將是滿樹春芽。路旁的淺草,綠油油、嫩秧秧的,想起白居易《錢塘湖春行》,“亂花漸欲迷人眼,淺草才能沒馬啼”,大概正是這個時節吧。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">路過古華區,有幾樹玉蘭花已經從屋頂上冒出來了,記得往年春天都能看到,如今再見,又是一年了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">至圖書館,一池春水,被風吹皺了,漾著微微的波紋。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">春天里出行,有春風拂面、繁花滿枝,有新生,有喜悅,有遇見,遇見不一樣的美好……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">3.6</p> <p class="ql-block">上班的路上,要經過一個小土坡,土坡上有一個菜園子。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">春天來了,土坡上的油菜花開了,這幾日開得尤為燦爛、絢目,成片的金黃,像打翻了的調色板,經過的時候,能聞到油菜花散發的陣陣清香,也讓我想起了老家的油菜花。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">老家偏南方,氣候暖和,油菜花開得早,過年的時候,田垅里的油菜花便開了,開得疏疏朗朗,清雅別致。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">小姨家門口的油菜花開得極盛,每年去小姨家拜年,都喜歡去她家門口的油菜花里走走,走在田埂上,聞聞油菜花的清香,還有野麥子、野薺菜、野蔥的香味,像鄉愁,一種說不出來的味道。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">老家鄉下的門前亦有成片的油菜田,初春,煙雨迷蒙,帶著絲絲縷縷的寒意,油菜花開了,開得恣意、奔放、熱烈,讓我想起凡高的畫。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">疫情那年,困在婆家,看了一個春天的油菜花,晴日里,帶著孩子,在田垅里走走,順便采幾束花回來;雨天,坐在樓上,看油菜花,咀嚼春天的詩句,過了一段閑適又詩意的日子。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">后來,又去了娘家,娘家在山上,山不高,住戶少,除了蜿蜒的公路,一切皆是原始的模樣,清寂安寧,像極陶公筆下的世外桃源。家門口有一個小小的水庫,黃昏時,可以坐在門前看落日,看水庫里粼粼的波光。山上的油菜花開得晚,種的也少,菜地里才有,開得那么寂寞。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">山上呆了數日,驅車回小鎮,一路上,被沿途村莊里的油菜花震撼到了,無論里田垅里、山坡上、菜地里,都種滿了油菜花,車在繁花里疾馳,打開車窗,盡是花香,想到江西婺源的油菜花,大概也不過如此吧。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">很多美景,就在身邊,只是處在其中的人不能自知罷了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">那大概是我看到過的最熱烈最浪漫的油菜花事了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">上海亦有油菜花,成片的油菜花,開在莊行,每年有菜花節。幾年前帶孩子們去過一次,風大,跟著游人在花間大道上行走,到處都是人,路旁小攤小販林立,賣吃的、穿的、玩的……熱鬧非凡,都是商業的味道。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">我是喜歡寂靜的,與先生避開人群,在一處小河溝上坐了許久,河溝邊有枯枝敗木,還有幾只小鴨子在河溝里扎猛子,河水略顯污濁。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">黃昏時,聞雞鳴犬吠聲,游人已少,我們從油菜地里慢慢地往回走,那一成片油菜花,好像又是我們的了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">看到油菜花,總有一種類似于鄉愁的東西在心中涌起,說不清又道不明。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">這幾日,油菜花又開得極盛了,我該去油菜花里走走了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">3.15</p> <p class="ql-block">今日春分。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">陽光柔和,一屋子的陽光。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">夜,焦慮頭痛,晨醒遲。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">起來收拾,吃早餐,一下子就到了十時。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">收拾舊衣裳,翠藍色直紋旗袍開叉處裂開了。拿起針線,準備縫一下。坐在陽光里,一針針縫下去,時光縫在了針腳里,歲月仿佛無比悠長起來。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">忽然想起來老媽年輕時,亦喜歡坐在縫紉機前縫制裁剪衣裳,那時左鄰右舍拉鏈壞了、褲腳長了、衣襟破了,都喜歡來我家,讓老媽幫忙剪一下,改改式樣。我坐在旁邊,玩針線盒里的五顏六色的小紐扣,或者聽老媽踩縫紉機“嗒嗒嗒”的聲音。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">有時候,我會在旁邊拉二胡,老爸教我一些簡單的曲譜,我便像殺豬般地拉著,老媽也不會覺得刺耳,只是一邊踩著縫紉機,一邊微笑著。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">樓下的院子,寂靜極了,油菜花開了、剛種的小蔥長出了嫩綠整齊的小芽,芥菜也抽穗開花了,菜土的薄膜里覆著辣椒種子,絲瓜藤、南瓜藤干枯了,附在竹籬笆上。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">老媽依然在“嗒嗒嗒”踩縫紉機,春日里的陽光從窗外照進來,一屋子的寂靜美好。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">偶爾,一兩聲雞鳴會打破那一屋子的寂靜。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">那樣的時光,似乎再也回不來了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">我這樣一邊縫著,一邊想著,針腳全是亂的。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">縫好了旗袍,想坐下來練琴,嫌戴指甲片麻煩,只好坐在陽光下看書,看一直喜歡的《山林日記》,作家叢林不是知名作家,卻一直喜歡她的文字,網上買了她的兩本書,《山林日記》是最喜歡的一本,她在湘西寂靜的小鎮上行醫,寫文章,文字里是真正的歲月靜好,仿佛與世隔絕一般。她的文字,描寫最多的是湘西的那片山林、山溪、峽谷,她的文字,無爭無搶,隔絕塵囂、恬靜美好,卻有一種深深撼動人心的力量,是身居大都市里的人難以理解的。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">因為自小在鄉村里生活,對于她的文字,有一種特別的親切感,郁悶時、沮喪時、焦慮時,讀讀她的文字,心就靜了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">奈何時間不夠,每次看書,只能在睡著或是吃飯時,偶爾翻開幾頁。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">“長恨此身非我有,何時忘卻營營?”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">幾時歸去,做個閑人?</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">3.20</p><p class="ql-block">?</p> <p class="ql-block">無頭無緒,坐在窗前看書。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">春天啊,春天已經來了,它在身邊,在每一個角落,無時無刻都能觸到。推開窗,是一窗的春光,陽光明媚得不能再明媚了,帶著濃濃的暖意。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">樓下的玉蘭花也開了,白玉蘭純潔無瑕,粉玉蘭嬌艷欲滴,只是花期短,開了幾日便掉落了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">樟樹黑色的小漿果馬路上到處都是,被車輾壓了,被人踏平了,被風吹散了。走在路上,我很喜歡用腳去踩那些漿果,那聲音像捏破了塑料薄膜包裝袋一樣解壓、治愈。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一夜之間,紫櫻花也開了,一直不識紫花,打開百度,才查到其名。紫櫻花不單開花,也結果,紅色的小漿果成熟了,掉在地上,無人撿拾。去年的春天,我拾了一顆剛落下的紫櫻果,嘗了一下,酸溜溜的,像秋天剛長出來的酸李子,帶著澀味,口感不好,難怪摘它的人少。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">春天無限美好,又讓人悵惘,時光一下子就過去了,很多事情要去做,卻在遲疑間一次又一次地拖延了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">想看書,又靜不下來。做飯時間也到了,唉!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">3.22</p> <p class="ql-block">夜,看書,不知不覺睡著。</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">?半夜里又醒了。</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">?樓底下有說話聲,還有晚睡的人兒尚未入睡。</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">?天漸暖,余寒漸消。</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">?這幾日,垂絲海棠、紫薇花、美人梅、櫻花,次第開放,特別是櫻花,白中帶粉,或滿樹純白,燦若煙霞,開得浪漫極了!</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">?油菜花已接近尾聲,往年去菜花節看菜花,看的不是花,而是體驗一種漫步在田間地頭的閑逸之情。</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">?“今夜偏知天氣暖,蟲聲新透綠窗紗”,在老家,估計早已是蛙聲、蟲聲一片,在蟲聲交織的自然天籟之音中感知春之美好。</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">?上海的春夜,偶爾也能聽到蛙聲蟲鳴,每每聽到,遂勾起無限鄉愁。</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">寵柳嬌花,?清明將至,宜踏青、宜遠足,我卻只能困在高樓,在上下班的途中,感受那一點點春天的氣息。</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">“?一年春事都來幾,早過了,三之二”,清明后,繁花落,芳菲盡,終是短暫。“?寄蜉蝣于天地,渺滄海之一粟”,在生命長河中,個人生命之短,亦如短暫花期。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">四季流轉,稍縱即逝。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">花開堪折,好想去海棠花海里折一枝海棠回來,置于書桌,相看不厭……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">4.1</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">?</p> <p class="ql-block">清明已過,花事皆盡尾聲,惟余晚櫻、紫荊、牡丹仍明艷動人。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">唐代詩人劉禹錫寫牡丹花開,“唯有牡丹真國色,花開時節動京城。”牡丹花一開,真是雍榮華貴,萬色俱黯。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">旅居上海,看牡丹花開的機會不多,在古華園的晚晴園見過一次,秋水園見過一次。晚晴園的牡丹花色品種多,花開時節,富貴明艷,一派大家閨秀風范,總讓人想起楊貴妃,“云想衣裳花想容,春風拂檻露華濃,若非群玉山頭見會向瑤臺月下逢。”這樣的風貌,只有李太白才能寫盡。秋水園中有一株白牡丹,某年偶然得見,驚為天人。原以為秋水園只有假山、奇石、芭蕉、修竹,不曾想還有白牡丹。白牡丹純白如玉,多少有些清冷孤傲的氣質。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">因愛花,無論芍藥牡丹桃花櫻花,每到春天花開時節,便欲覽盡所有春花,奈何身在樊籠。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">聽聞鄔橋有一株明代牡丹,為書畫家董其昌所贈,恰讀過作協何老師一文,對鄔橋明代牡丹更多了幾分向往。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">清明節,遂與先生駕車前往。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">先生常去鄔橋,知道牡丹園大概位置,臨將到之時,卻不知道牡丹園具體位置了。平時出行,一直導航,此次竟然忘了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">至一地,路旁車輛多,亦有熙熙攘攘的行人,以為快到了,于是停下車,準備走路過去。路旁是墓園,很多在祭拜祖先,墓碑上盡是數字代碼與人名,相隔甚近。想人之一生,也不過寸地,化為草木而已,略覺唏噓。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">再往前走,是墓園入口,并不是牡丹園。問路人,曰牡丹園在前面兩百米處,遂慢慢散步而至。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">牡丹園在路左側,地僻,幽靜,樹多,落葉匝地。進入園中,十余株白牡丹映入眼簾。園不大,游人亦不多,多是慕古牡丹而來。我們先不管白牡丹,徑直去探訪古牡丹,一個覆著薄膜的棚子下,一株株型不大,花色不多的粉色牡丹仿佛穿越而來。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">以為古牡丹必然似古木參天,體型巨大,原來如此嬌小,倘不知其年歲,以為不過是普通的,再也平凡不過的牡丹。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">然而,古牡丹終究還是古牡丹,新葉嫩綠如初,花亦嬌艷,然其根莖卻相當發達,黝黑斑駁,像飽經風霜的老人,見證近五百余年的歲月滄桑。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">此牡丹為明代書畫家董其昌所贈,歷經金家二十幾代人的守護,早已名揚遠近。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">五百余年歲月更替,歷風霜雨雪,世上的人早已換了一茬又一茬,牡丹默默地見證著一切,花開花謝,不變其容。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">倘沒有金家人的忠誠守護,牡丹亦活不過此年歲,冥冥之中,總有一種精神在支撐著他們,這是金家人二十幾代人的使命感,牡丹長活,全賴信念。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">我靜靜地欣賞著牡丹花,仿佛穿越到明代的時空里,有贈花的場景,亦有金家先人輪番守候的場景,一代代老去,一代代新生,生命不息,精神不止!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">古牡丹旁有一古井,掀開井蓋,水清如許,默默灌溉著古牡丹。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">賞牡丹之時,又遇何老師,她為牡丹寫下數千字報告文學,為古牡丹代言,并持續關注,此種虔誠精神,亦令人動容。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">古牡丹周圍的白牡丹亦開得顧盼多姿,傾國傾城,令游人留戀忘返。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">我在園中徘徊,感受古牡丹帶來的那份古意。又至牡丹旁一小亭,看到小亭后的院墻上有董其昌贈送的匾額,“瑞旭堂”三字,其字形秀美,符合大眾審美,一代書畫名家,采眾家之長,形成自己的風格,只是晚節不保,多少讓人有些感慨,書品與人品,究竟是不是統一的呢?</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">因時日晚,近黃昏,尚想著去郊外賞春花,與何老師告別,出園,復入鄉間小道。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">終于了卻賞牡丹之心愿,回來的路上,一直怔怔。年年歲歲花相似,歲歲年年人不同!人之為人,做一個歷史的承載者也罷了……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">4.14</p> <p class="ql-block">夜,無寐,似乎總有一樁心事末了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">記憶總停留在那些逝去的日子里。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">清明假期,賞完明代董其昌所贈牡丹,遂匆匆去蘇州。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">姑蘇情長,總在夢中!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">至蘇州時,已是夜幕初臨時刻,太湖畔隱隱的青山迎面而來,內心拂過無數溫柔,仿佛前生便生長在太湖之畔。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">停車之時,見一花樹,花如繡球,潔白若雪,倆孩童拿著小木棍在把花打下來,問:“何以敲花?”</p><p class="ql-block">答曰:“我們想把花摘下來,夠不著。”</p><p class="ql-block">“怎不搬個凳子?”一語驚破,年歲大的姐姐趕緊搬凳子去了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">我看見臺階上一團雪白的花,又問:“可以送我一些嗎?”年幼的弟弟遂挑了幾朵給我。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">在飯店吃罷飯,出門,又遇姐弟倆,他們已經摘了一箱子花回來了,原來他們是飯店老板家的孩子。我又討了一枝晚櫻,喜滋滋漫步在姑蘇的水墨畫卷里。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">夜宿先生表妹家,翌日晨,相約去太湖西山挖竹筍。我之心意,不在竹筍,而在太湖。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">午后,驅車去太湖,沿途晚櫻開得絢爛多姿,一路,繁花相伴,又兼路旁商鋪青瓦白墻,雕檐畫棟,真是美不勝收。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">至西山,車多,游人更多。淼淼太湖,水天相接,碧波萬頃,令人心襟開闊,逸興遄飛。西山竹子不多,怕游人破壞,山路旁架著高高的鐵絲網,我們好不容易到了一個缺口處,卻須身份登記。再問,如進去掃墓,可登記進去。大家遂以掃墓為名,進了竹山,名為竹山,實為漁洋山。進山之時,我忽然發現一路牌,上書“董其昌墓地”,附以箭頭方向。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">乃大驚,冥冥之中,難道與董其昌真是有緣?昨日才見其贈送的古牡丹及匾額,今日忽見其墓地,這是巧合嗎?</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">暫不論其他,進了漁洋山,一片青青麥地沿山平鋪開來,綠茵茵一片,好似旅游勝境,幾棵大樹,立于綠地之中,美得有些不真實。遠處藤蔓眾生,一些已枯萎,一些冒新芽,森林的氣息迎面撲來。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">眾人急著挖筍,一入山,便遁入山中,撅得黃泥亂濺。我內急,遍尋衛生間,又至太湖畔,無處可尋,導航,行四五百余米,見數庵,尚在建設之中。庵中人稀,一老年尼姑端坐庵門,面容慈祥,庵門數株白牡丹,燦若云霞,遂拍數張折返。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">又至青青蕎麥地處,方才發現董其昌墓在不遠處,遂又前往。行十幾米碎石路,至其墓前,發現墓碑亦簡陋、荒涼,只有數行文字記載其生平,因其口碑不佳,一代書畫家,落得身后此番凄涼,又讓人感慨不已。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">我在其墓碑前輕輕作揖,縱然其禍及一方,終究成了歷史,其書畫造詣,非我等后輩所能及也,只有仰慕的份罷了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">黃昏,眾人滿載而歸,而我,卻憾于未能在太湖畔多呆幾分鐘,哪怕,就是坐著那里看一會夕照與遠帆也夠了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">姑蘇之行,終成夢境,夢里依然會時常想起,那浩淼的煙波,那隱隱的青山……</p> <p class="ql-block">五一假期已近尾聲。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">春天也近尾聲,花草樹木化為了一片深情,葳蕤繁盛。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">五月是薔薇月季花開的季節,溫柔的南風,吹醒了千家萬戶籬笆院落上的薔薇,水晶簾動,滿架薔薇,空氣里是慵懶甜膩的氣息。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">這幾日出游,隨處有薔薇映入眼簾,那趴在院墻上的粉色小花,驚鴻照影,似可愛調皮的美嬌娘,墻外行人,墻內佳人笑。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">午后,在薔薇花開的氣息里去圖書館,依然能瞥見幾處院墻上的薔薇,直讓人心襟蕩漾。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">兩個月去一次圖書館,記得上次去時尚是初春,玉蘭花開,東風中帶著寒意。如今,暮春初夏時節,天已暖,草木渙新顏,生機盎然。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">圖書館內有書法作品展,更有草書作品展,觀草書作品,如觀院墻上的薔薇,或端莊、或羞怯、或沉郁、或奔放,似舞女靈動的雙足,又似音樂奔放的節奏,痛快、酣暢淋漓。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">在靜靜的午后,觀一場書法盛宴,感受時光的流逝。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">最是人間留不住,朱顏辭鏡花辭樹……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">5.3</p> <p class="ql-block">漫無目的地看書、聽音樂,音樂走心,又不走心,只是那一瞬間的心情。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">五月,淺夏,淺淺喜歡。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">依然涼,披了一件薄衫,還是鼻塞。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">幾日來偶感風寒,咳嗽,鼻塞,也不太重,淺淺地不舒服。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">五月的風里,月季、薔薇開得瘋狂,美得絢目。那日去了金山花開海上,在虞美人花海里徜徉,回來買了兩盆月季花放在窗臺上,每天醒來的第一件事便是看花,看看花兒開了多少,又謝了多少,掉了的花瓣兒更美,如美人遲暮,楚楚可憐,“花謝水流兩無情”,“花自飄零水自流”,無限凄美。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">世間美好的事物千千萬萬,也總有消逝的那一天,美人如花花似夢。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">躺著聽音樂,看書,看花瓣兒飄落,看白云、藍天……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">讀李煜的詞:</p><p class="ql-block">遙夜亭皋閑信步,乍過清明,早覺傷春暮。數聲雨點風約住,朦朧淡月云來去。桃李依依春暗度,誰在秋千,笑里低低語?一片芳心千萬緒,人間沒個安排處。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">此時的李煜,或許沒有國愁家恨,只是一個普通的男子在傷春悲秋,尋常清明節后,百花零落成泥,數聲雨點、朦朧淡月,傷春的情緒在蔓延。千年前的清明如此,千年后依然如此,萬物清朗,即便過了千年,也依然能在相同的時空里相遇,共鳴。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">五月淺夏,眼前之景,或許千年之后,依然沒有改變。千年之后,依然有像這樣的自己,感嘆時光流逝,傷春悲秋不停息。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">今日,給自己放一個小小的假,重回慵懶狀!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">做一只懶懶的小貓!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">5.10</p>
主站蜘蛛池模板: 耿马| 治多县| 获嘉县| 油尖旺区| 元朗区| 库伦旗| 乌兰察布市| 左云县| 江门市| 奉节县| 安新县| 南乐县| 涪陵区| 宜宾县| 谢通门县| 寻甸| 新竹县| 深泽县| 津南区| 北辰区| 永仁县| 定日县| 云南省| 元江| 大英县| 丰原市| 石棉县| 那坡县| 隆昌县| 兴国县| 梅河口市| 尤溪县| 灵石县| 苗栗市| 石首市| 西昌市| 洞头县| 二连浩特市| 青海省| 渝北区| 肃宁县|