跆拳道,波多野结衣结婚了吗,JAPANESE50MATURE亂倫,美女视频黄网站免费观看

剪映備片(豎九)

冶夫

<p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">為了方便作剪映,特分橫豎片類型整理一下。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">吳頭楚尾路如何,煙雨秋深暗白波。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">晚趁寒潮渡江去,滿林黃葉雁聲多。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——清?王士禎《江上》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">吳頭楚尾之地的路,是坎坷還是順坦?在細雨之中慢慢進了深秋,秋天的江水暗自起伏。晚上趁著寒冷的潮水渡過江去,眼中盡是黃葉,耳邊盡是雁嘶。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">四合連山繚繞青,三川蕩漾素波明。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">春風不識興亡意,草色年年滿故城。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">煙愁雨嘯奈華生,宮闕簪裾舊帝京。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">若問古今興廢事,請君只看洛陽城。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">北宋——司馬光《過故洛陽城》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">參考譯文</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">洛陽城四面青山環抱,三川江水碧波長流。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">春風哪里知道人世間的興衰更替,就算是故都,每年也依舊都碧草滿城。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">煙霧橫索,風雨呼嘯,從前的帝都現在只剩下寥寥的宮殿舊址。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">人生在世一蜉蝣,轉眼烏頭換白頭。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">百歲光陰能有幾?一場扯淡沒來由。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">當年楚漢今何在?昔日蕭曹盡已休。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">該飲酒時須飲酒,青山偏會笑人愁。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——清?石天基《莫愁詩》</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">人活在世上,其實和蜉蝣這種壽命只有一天的生物沒什么區別,短短十幾年,黑發就變成白發了。說是百歲光陰,其實哪里有那么久呢,不過是一 空呀。在百年的時間里你能活到多久?糾結來糾結去還不過就是一場空而已,所以呀,珍惜當下放手去做吧。工作勞累之余,約上三五好友,對酒當歌,及時行樂。不要再傷春悲秋了,否則天地萬物都會很奇怪,你們這………</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">長江悲已滯,萬里念將歸。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">況屬高風晚,山山黃葉飛。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——唐?王勃《山中》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">長江好似已經滯流,在為我不停地悲傷。萬里遠游之人,思念著早日回歸。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">何況是高風送秋的傍晚時分,深山重重,黃葉在漫山飄飛。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">注釋</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">滯(zhì):淹留。一說停滯,不流通。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">萬里:形容歸程之長。念將歸:有歸鄉之愿,但不能成行。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">況屬:何況是。屬:恰逢,正當。高風:山中吹來的風。一說即秋風,指高風送秋的季節。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">東西吳蜀關山遠,魚去雁來兩難聞。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">莫怪常有千行淚,只為陽臺一片云。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——唐?駱賓王《憶蜀地佳人》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">東吳和西蜀兩地,關隘重重,山高路遠,書信往來也很難見。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">不要怪我時常的淚流千行,只為那陽臺相會的一片真情。千山萬水,書信不通,夜夜思君不見君,只能是在無人處流淚。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">岸闊檣稀波渺茫,獨憑危檻思何長。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">蕭蕭遠樹疏林外,一半秋山帶夕陽。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——宋?寇準《書河上亭壁》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">寬闊的黃河岸邊,三三兩兩的船只在航行,波濤滾滾,煙波渺茫。我獨自登上高亭,斜倚欄桿,愁緒千里。蕭瑟秋風中,遠處的樹木,稀疏的樹林之外,一半是連綿的秋山,一半沐浴著夕陽的余暉。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">注釋</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">這是四首(春、夏、秋、冬)組詩中的第三首。詩前有序,說明此詩是作者被貶謫時寫的。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">河,黃河。憑,靠。危,高。蕭蕭,風聲。危檻:高高的欄桿。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">人逐年華老,寒隨雨意增。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">山頭望樵火,水底見魚燈。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">浪影生千疊,沙痕沒幾棱。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">峨眉欲還觀,須待到晨興。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——宋?范成大《立冬夜舟中作》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文:人在追逐夢想中不知不覺的老去,冬天的寒氣隨著夜里的雨逐漸增多。抬頭見山上升起了樵火,低頭見水面的漁舟上點起了漁燈。燈光的映照下,千層波浪仿佛一層一層重疊起來;沙灘上的水痕,也被起伏的浪花吞沒。若是想要登上峨眉山觀景,還需要等到明天清晨乘興而去。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">有梅無雪不精神,有雪無詩俗了人。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">日暮詩成天又雪,與梅并作十分春。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——南宋?盧鉞《雪梅二首其一》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">只有梅花沒有雪花的話,看起來沒有什么精神氣質。如果下雪了卻沒有詩文相合,也會非常的俗氣。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">當在冬天傍晚夕陽西下寫好了詩,剛好天空又下起了雪。再看梅花雪花爭相綻放,像春天一樣艷麗多姿,生氣蓬勃。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">簡析</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">此詩闡述了梅、雪、詩三者的關系,三者缺一不可,只有三者結合在一起,才能組成最美麗的春色。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">鶯鶯燕燕春春,花花柳柳真真,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">?事事風風韻韻。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">嬌嬌嫩嫩,停停當當人人。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——元?喬吉《天凈沙?即是》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">一只只黃鶯一只只春燕,一派大好陽春。一朵朵紅花一條條綠柳實實在在迷人。行為舉止一言一事都富有風韻,嬌嫩多情,真是體態完美卓絕非凡的佳人。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">釋解</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">唐進士趙顏得到一美人圖,畫家說美人名真真,為神女,只要換其名,100天就會應聲并可復活。后以"真真"代指美女。風風韻韻:指美女富于風韻。停停當當:只完美妥帖,恰到好處。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">寄語東山窈窕娘,好將幽夢惱襄王。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">禪心已作沾泥絮,不逐春風上下狂。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——宋?道潛《口占絕句》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文寄語東山那位窈窕的姑娘,總喜歡用幽夢去煩惱襄王。禪心早已化作沾泥的楊絮,不會再隨著春風上下顛狂。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">注釋</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">口占:指即興作詩詞,隨口吟誦出來。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">凍筆新詩懶寫,寒露美酒時溫。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">醉看墨花月白,恍疑雪滿前村。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——唐?李白《立冬》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">立冬之日,天氣寒冷,墨筆凍結,正好偷懶不寫新詩,火爐上的美酒時常是溫熱的。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">醉眼觀看月下硯石上的墨漬花紋,恍惚間以為是大雪落滿山村。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">注解</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">凍筆:氣溫降低,把筆頭都凍硬了。寒爐:冬日里的爐火。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">時溫:美酒時常是溫熱的。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">月白,恍(huǎng)疑雪滿前村。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">墨花:指硯石上的墨漬花紋。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">前村:應為山村名。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">?已是深冬,你最向往的生活是怎樣的呢?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">有人說,足不出戶,寫一首小詩;</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">有人說,溫一壺美酒,與友人共飲;有人說,醉酒微醺,欣賞一幅美麗的畫作;</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">有人說,看一場雪滿門前,細賞冬之雪景。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">這四件事是許多人夢寐以求的冬日美好吧。恰好這四件美好的事藏在李白一首唯美的詩中。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">可是, 世人少知是,這是李白被誤解最深的一首詩。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">梅雪爭春未肯降,騷人閣筆費評章。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">梅須遜雪三分白,雪卻輸梅一段香。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——南宋?盧鉞《雪梅二首其一》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">梅花和雪花都認為各自占盡了春色,誰也不肯服輸。難以評議梅與雪的高下,只得擱筆好好思量。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">梅花須遜讓雪花三分晶瑩潔白,雪花卻輸給梅花一段清香。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">賞析</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">古今不少詩人往往把雪、梅并寫。雪因梅,透露出春的信息,梅因雪更顯出高尚的品格。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">如毛澤東《卜算子·詠梅》中就曾寫道:“風雨送春歸,飛雪迎春到。已是懸崖百丈冰,猶有花枝俏。俏也不爭春,只把春來報。待到山花爛漫時,她在叢中笑。”雪、梅都成了報春的使者、冬去春來的象征。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">釣臺題壁 郁達夫</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">不是樽前愛惜身,佯狂難免假成真。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">曾因酒醉鞭名馬,生怕情多累美人。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">劫數東南天作孽,雞鳴風雨海揚塵。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">悲歌痛哭終何補,義士紛紛說帝秦。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">注釋</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">郁達夫(1896.12.7~1945.8.29) 原名郁文,字達夫,浙江富陽人,中國現代著名小說家、散文家、詩人。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">①此詩為郁詩中最膾炙人口的作品之一。一九三一年一月廿三日寫于上海。按,三一年一月左聯五作家被捕,一個月后被殺。此詩戟刺時事,間抒中懷,最能表現郁達夫詩憂傷憤世的特點。尤其次聯句,張狂之態畢出,而哀婉之情難掩,實為絕唱。篇末沉痛之中冷然有譏刺之態。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">②樽:樽或作尊。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">③雞鳴風雨:語出《詩經·鄭風·風雨》:風雨如晦(昏暗不明),雞鳴不已。既見君子,云胡不喜?這里意無常社會現狀。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">④海揚塵:典故出自葛洪《神仙傳·麻姑傳》。其“東海三為桑田”和“海中復揚塵也”,更成為后世著名的“滄海桑田”和“東海揚塵”典故的來源。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">⑤義士紛紛說帝秦:典故出自《戰國策·魯仲連義不帝秦》,魯仲連幫助趙國后所說的話是:“所貴于天下之士者,為人排患、釋難、解紛亂而無所取也”。也說秦的霸業,讓人不能去屈服。</span></p><p class="ql-block">賞析</p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">《釣臺題壁》是郁達夫所作的七言律詩,該詩原題為“舊友二三,相逢海上,席間偶談時事,嗒然若失,為之銜杯不飲者久之,或問昔年走馬章臺,痛飲狂歌意氣今安在耶,因而有作”。后收入《釣臺的春晝》散文中。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">詩的一開頭,頗為真率。“不是樽前愛惜身,佯狂難免假成真。”講的是他在上海時,與友人們聚會,談起時事,嗒然銜杯,再也不象過去那樣嗜酒若命,開懷豪飲。所以這樣,害怕的不是怕傷身體,而是怕平時佯狂面世的心態成了真的了。詩人那憂國憂民的心態頓時一覽無余。在第二聯:“曾因酒醉鞭名馬,生怕情多累美人。”中,詩人深感以前走馬章臺,詩酒風流的生活已成過去,內心自深表自責,渴望以國家興亡為己任。對“美人”句,可參照《離騷》,乃是用“美人香草”喻祖國與賢者,包括共同奮斗者。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">前幾句猶如江河直下,氣勢恢宏。緊接第三聯觸及主題:“劫數東南天作孽,雞鳴風雨海揚塵。”憤怒地斥指日寇侵略勢力,逐漸推向東南、上海,國民黨卻不積極抗日還要推行“攘外必先安內”的錯識誤政策,使得人民苦難重重。佛家稱“厄運”為“劫數”,此處泛指天災人禍意。“風雨如晦,雞鳴不已”,出自《詩經》,在此比擬時局黑暗混亂,就是大海也會揚塵,暗指日寇在沿海、長江的侵入,民族矛盾在第一位了。詩的末聯:“悲歌痛哭終何補,義士紛紛說帝秦。”坦言廣大知識分子對局勢擔憂,采用“狂歌當哭”的方式,,是消極的無用的,以此來警醒知識分子,以筆為武器,拯救人民于水深火熱。“說帝秦”是典故,戰國時,趙國魯仲連去秦國堅持正義,反對強秦,為歷代愛國者所激賞。詩人把這一典故反其意而用之,悲憤指明,象昔日義士魯仲連那樣的人物,如今亦去依附賣國賊蔣介石了,例如胡適、陳布雷、羅家倫等等,再一次吶喊,希望知識分子用正確的方式來救國救民。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">詩人憑吊嚴子陵祠的同時,遙望西臺,懷想起宋末元初,謝翱在西臺慟哭文天祥的大都殉國,有感而吟出的:“三分天下二分亡,四海何人吊國殤?”之句。面對優美的七里灘山水,又吟:“江山如此無心賞,如此江山忍付人?”情緒激昂地呼喊,要國民看清形勢:全民抗日不可避免,投降派蔣介石早已送了東北,其次是華北,他不攘外,偏要剿共內戰。號召全國人民團結一致,共同對外。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">《釣臺題壁》全詩,語言凝煉,情韻雙絕,確可稱為現代著名的愛國詩篇。郁達夫后來把這首詩寫入了他的名篇《釣臺的春晝》。他的古體詩風格和技藝,近代以來無人能及。他周身洋溢著古代風流才子的曠世遺風,放蕩不羈之大性情讓人贊嘆不已。此詩直指紛亂世事,壓抑,放縱,張狂,無助,頹廢,哀痛,憤怒,追問,實在絕唱。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">此詩中名聯“曾因酒醉鞭名馬,生怕情多累美人”歷來為人傳誦,前半句尚真實,名馬不必著鞭而知奮蹄,鞭即后悔;后半句則是假設的真實——那其實不是怕情多而累及“美人”,也不必有此自信,卻是著實的最怕累及自己。此句常用來形容瀟灑脫俗風流自賞的人物,著名的武俠小說巨匠古龍先生,就曾經在其小說《獵鷹賭局》中進行引用,也常常將此詩句用以自詡的對聯。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">秋來相顧尚飄蓬,未就丹砂愧葛洪。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">痛飲狂歌空度日,飛揚跋扈為誰雄。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——唐?杜甫《贈李白》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">注釋</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">①飄蓬,草本植物,葉如柳葉,開白色小花,秋枯跟拔,隨風飄蕩,故常用來比喻人的行蹤飄忽不定,時李白杜甫二人仕途中失意,相偕漫游,無所歸宿,故以飄蓬為喻。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">②來就,沒有成功。丹砂,既朱砂,道教認為練砂成藥,服之可以延年益壽。葛洪,東晉道士,字號抱樸子,入羅浮山煉丹,李白好神仙,曾自煉丹藥,在齊州從道士高如貴從“道"(一種入道儀式)。杜甫也曾渡黃河,登王屋山訪道士華蓋君,因華蓋君已死,惆悵而歸,兩個人在學道方面都無所成就,所以說“愧葛洪"。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">③ 飛揚跋扈,不守常規,狂妄不羈,此處作褒義詞用。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">翻譯</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">秋天離別時兩相顧盼,像飛蓬一樣到處飄蕩。沒有去秋仙,真愧對西晉那位煉丹的葛洪。每天痛快的飲酒狂歌 白白消磨日子。像您這樣一起豪邁的人。如此逞雄究竟為了誰?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">賞析</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">唐代杜甫的《七絕·贈李白》秋來相顧尚飄蓬,未就丹砂愧葛洪。痛飲狂歌空度日,飛揚跋扈為誰雄?賞析  杜甫與李白相互敬重,交誼深厚,這首七絕《贈李白》,就是杜甫以心靈的筆觸所刻劃的一幅李白肖像。它僅僅用了二十八個字,就構成一幅生動的藝術形象,李白的風采、氣度、品格,就栩栩如生,躍然紙上。此詩作于公元745年秋,此時李白遭奸佞排斥、遠離京都、漫游齊魯,與杜甫相會。李白也在這年秋寫下了《魯郡東石門送杜二甫》詩。詩云:“飛蓬各自遠,且盡手中杯。”從中流露出詩人依依惜別的深情。這與杜詩中的“秋來相顧尚飄蓬”句,可以參照。李白被賜金放還,與杜甫幸會于山東之時,由于有相同的坎坷遭遇,因而情志相投。  此詩表面看來,似乎杜甫在規勸李白:要像道家葛洪那樣潛心于煉丹求仙,不要痛飲狂歌、虛度時日,何必飛揚跋扈、人前稱雄,實際上,杜詩有言外之意:李白藐視權貴,拂袖而去,淪落飄泊,雖盡日痛飲狂歌,然終不為統治者賞識;雖心雄萬夫,而何以稱雄?雖有濟世之才,然焉能施展?杜甫在贊嘆之余,感慨萬千,扼腕之情,油然而生。遂將自己的憤懣之情,訴之筆端,乃至于運用反詰的語氣,發出似在埋怨、實則不平的詢問。他的感慨既是為李白而發,也是為自己而發的。  此詩突現了一個狂字,顯示出一個傲字。傲骨嶙峋,狂蕩不羈,這就是杜甫對于李白的寫照。在七絕《贈李白》中,正突現出狂與傲的風采、骨力、氣度,顯示出李白安能摧眉折腰事權貴的精神,這正是此詩的詩眼和精髓。它不僅同杜甫歌詠李白的其他詩篇是一脈相承的,而且也形象地揭示了李白的性格和氣質特征。  這首七絕,沉郁有致,抑揚頓挫,跌宕起伏。末句用反詰口吻,把全詩推向了最高潮。清初錢謙益在評注此詩時,獨注“飛揚跋扈”句,其余一概略而不論,可謂獨具慧眼,也表明它在全詩中的重要價值:“按太白性倜儻,好縱橫術。少任俠,手刃數人,故公以飛揚跋扈目之。猶云平生飛動意也。舊注俱大謬。”(《錢注杜詩》卷九)是說從新的角度和側面頌揚了李白的豪俠精神,并突出“飛揚跋扈”的飛動性。仇兆鰲注云:“飛揚,浮動之貌。跋扈,強梁之意。考《說文》:扈,尾也。跋扈,猶大魚之跳跋其尾也。”(《杜詩詳注》卷之一)此雖就字注字,就詞注詞,但在《贈李白》中,卻是用來象征李白豪放不羈的精神。  此詩言簡意賅,韻味無窮。為了強化全詩流轉的節奏、氣勢,則以“痛飲”對“狂歌”,“飛揚”對“跋扈”;且“痛飲狂歌”與“飛揚跋扈”,“空度日”與“為誰雄”又兩兩相對。這就形成了一個飛動的氛圍,進一步突現了李白的傲岸與狂放。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">忽有故人心上過,回首山河已入秋。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">兩處相思同淋雪,也算人間共白頭。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——宋?李清照《一剪梅》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">忽然想起了一位故友,回頭看看自己曾經走過的山河,已經是秋天了。雖然分處兩地,但是彼此心中的相思之情卻如同一同淋雪,這一生都算是共同經歷過許多風雨歲月,共同變成了白頭人。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">別后山光寒更綠,秋深酒美色仍清。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">繞亭黃菊同君種,獨對殘芳醉不成。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——宋?歐陽修《寄劉都官》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">離別后山色更加蒼翠。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">深秋時節,美酒的顏色依然清澈明亮。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">圍繞著亭子,我們一起種植著黃色的菊花。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">獨自一人對著殘存的花朵,卻無法陶醉其中。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">莫嘆人生幾春秋,靜品歲月似水流。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">半生浮沉輾轉過,只言精彩不言愁。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——宋?蘇軾《閑言閑語左上居》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">?這四句話的意思是,人到了中年,就像是來到了一年四季輪回中的秋天,靜靜坐下來,仔細品味這美好的歲月,感覺像是如同流水一般逝去。心中平靜,不會莫名其妙的憂愁。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">出自唐代羅隱的《雪》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">盡道豐年瑞,豐年事若何。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">長安有貧者,為瑞不宜多。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">都說瑞雪兆豐年,豐年情況將如何?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">在長安還有許多饑寒交迫的人,即使是瑞雪,也還是不宜多下。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">注釋</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">盡:全。道:講,說。豐年瑞:瑞雪兆豐年。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">塵勞迥脫事非常,緊把繩頭做一場。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">不經一番寒徹骨,怎得梅花撲鼻香。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——唐?黃蘗禪師《上堂開示頌》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">擺脫塵念勞心并不是一件容易事,必須拉緊繩子、俯下身子在事業上賣力氣。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">如果不經歷冬天那刺骨嚴寒,梅花怎會有撲鼻的芳香。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">注釋</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">塵勞:佛教徒謂世俗事務的煩惱。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">天長地久可曾有,雪問梅花風問柳。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">楊柳無言花不語,只能問取杯中酒。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——宋?晏幾道《鷓鴣天 守得蓮開結伴游》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">天長地久,是一個讓人深思的話題。雪花紛飛,梅花傲立,微風拂過,楊柳依依,它們似乎都在詢問著這個問題。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">然而,楊柳無言,梅花不語,我們只能從那靜謐的自然中,去感受歲月的流淌,去品味生命的意義。在這靜謐的時刻,我們不妨端起酒杯,向這美妙的世界敬上一杯,向那曾經的過往致敬,向未來的日子祈福。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">杳杳寒山道,落落冷澗濱。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">啾啾常有鳥,寂寂更無人。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">淅淅風吹面,紛紛雪積身。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">朝朝不見日,歲歲不知春。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——唐?寒山《杳杳寒山道》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">解析</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">這首詩使用景物渲染氣氛、以氣氛烘托心情這種傳統的表現手法,詩歌還使用了疊字。通篇句首都用疊字。 “杳杳”具有幽暗的色彩感, “落落”具有空曠的空間感,首聯用兩個疊字寫出山澗深幽;“啾啾”言有聲,“寂寂”言無聲,頷聯以疊字寫出山中幽靜;“淅淅”寫風的動態感,“紛紛”寫雪的飛舞狀,頸聯寫環境的冷峻;“朝朝”、“歲歲”顯得時間的無限延長,尾聯則在前三聯的基礎上,寫出自己專心修為,風霜雨雪、春來秋往都不關乎作者的心性,他的守一、執著,他的超然物外,淡然心情被凸顯出來。疊字的使用也加強了詩意,具有強烈的感情色彩。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">千巖萬壑不辭勞,遠看方知出處高。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">溪澗豈能留得住,終歸大海作波濤。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——唐?香嚴閑禪師與唐宣宗《瀑布聯句》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">注釋</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">①出身:此指出處。瀑布由山巖高處瀉落,出身自然極高。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">②作波濤:謂掀起波濤。此處當有一個漸進過程:瀑布注成溪流,溪流匯成江河,江河入海,掀起波濤。</span></p><p class="ql-block">創作背景</p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">  唐宣宗曾經遁跡山林為僧。有一次與香嚴閑禪師同行。禪師說他吟誦瀑布得到一聯詩,但后面的接不上了。宣宗愿意續成。于是禪師說出前兩句,宣宗續出后兩句,合成了一首氣勢磅礴、富于激情的千古名詩。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">花雪隨風不厭看,更多還肯失林巒。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">愁人正在書窗下,一片飛來一片寒。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——唐?戴叔倫《小雪》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">隨風飛舞的雪花怎么都看不厭煩,它們飛進我的視野,還有更多的雪落在山巒上,落在林間。我這個滿懷心事的人正坐在書窗下面,看著雪花飛舞,落一場雪,天氣就要更寒冷幾分。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">一聲畫角譙門,半亭新月黃昏,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">雪里山前水濱。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">竹籬茅舍,淡煙衰草孤村。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——元?白樸《天凈沙?冬》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">黃昏時分,城門上哀婉的號角聲久久不歇。夜幕降臨,新月升起照亮半個庭院,山上白雪覆蓋,山前水流緩緩。水邊有著竹籬茅舍的孤村,升起幾縷輕煙,在衰草暮靄中彌漫著,擴散著。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">注釋</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">越調:宮調名。天凈沙:曲牌名,入越調。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">畫角:古代軍中用以昏曉報警的號</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">鑒賞</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">這首小令運用詩歌創作的傳統手法,構成了詩的意境。此曲選擇一個黃昏的城郊作為描繪冬景的具體環境,通過冷月、黃昏、雪山、水濱、淡煙、衰草、茅舍、孤村等清寒凄迷的意象,表達出一種悲涼和無望的孤寂心境。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">煢煢白兔,東走西顧。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">衣不如新,人不如故。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——漢樂府《古艷歌》</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">多情自古空余恨,好夢由來最易醒。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">豈是沾花難解脫,可憐飛絮太飄零。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">香巢乍結鴛鴦社,新句猶書翡翠屏。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">不為別離腸已斷,淚痕也滿舊衫青。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——清?魏子安《柳絮》</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">自古以來,多情的人總是會留下遺憾,而越是美好的夢卻是越容易醒來。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">不是拈花一笑就可以解脫,只是可憐了那飄飛的柳絮居無定所。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">歡聚之地剛剛剛建好,新作詩句還留在翡翠屏上。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">肝腸寸斷撕心裂肺不是因為離別,傷心痛苦,眼淚也灑滿了舊衣衫。</span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">杳杳寒山道,落落冷澗濱。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">啾啾常有鳥,寂寂更無人。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">淅淅風吹面,紛紛雪積身。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">朝朝不見日,歲歲不知春。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——唐?寒山《杳杳寒山道》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">杳杳寒山道,落落冷澗濱。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文:寒山道上一片寂靜幽暗,冷寂的澗邊一片幽僻寥落。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">注釋:杳杳:幽暗狀。寒山:始豐縣(今浙江天臺縣西)天臺山有寒暗二巖,寒山即寒巖,乃詩人所居。落落:寂靜冷落的樣子。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">啾啾常有鳥,寂寂更無人。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文:這里常常有鳥兒啾啾地啼鳴,卻空虛冷清罕見人煙。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">淅淅風吹面,紛紛雪積身。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文:風淅淅瀝瀝刮向我面門,雪紛紛揚揚灑落在我身上。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">注釋:淅淅:象聲詞,形容風聲。一作“磧磧”。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">朝朝不見日,歲歲不知春。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文:我身處其中天天見不到陽光,年年也不知道有春天。</span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">晨起開門雪滿山,雪晴云淡日光寒。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">檐流未滴梅花凍,一種清孤不等閑。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——清?鄭板橋《山中雪后》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">清晨起來剛一開門,看到山頭已被一場大雪覆蓋。此時,天空已放晴,初升太陽的光芒,透過淡淡的白云,也變得寒冷了。房檐的積雪尚未開始融化,院落的梅花枝條仍被冰雪凝凍。這樣一種清冷、孤寂的氣氛,是多么不尋常啊!</span></p>
主站蜘蛛池模板: 阜城县| 绿春县| 高青县| 卢氏县| 望奎县| 柏乡县| 乌鲁木齐县| 简阳市| 屏南县| 澜沧| 鸡东县| 白朗县| 仪征市| 札达县| 万全县| 社旗县| 会理县| 油尖旺区| 清丰县| 元阳县| 阿勒泰市| 左权县| 原阳县| 澄江县| 龙陵县| 丘北县| 安塞县| 巴楚县| 保亭| 读书| 栾城县| 庄河市| 高碑店市| 容城县| 武强县| 青铜峡市| 克拉玛依市| 子长县| 东兰县| 临邑县| 乐清市|