<p class="ql-block"> 從《史記》到《明史》,這二十四部被歷代統(tǒng)治者和史學(xué)家稱為“正史”的紀(jì)傳體史書(shū),自成一個(gè)史書(shū)大系,堪稱世界文化奇觀。包含了4000多年的歷史,歷時(shí)19個(gè)世紀(jì)。</p><p class="ql-block"> </p> <p class="ql-block"> 1、富貴者送人以財(cái),仁人者送人以言。《史記》</p><p class="ql-block"> 2、能行之者未必能言,能言之者未必能行。《史記》</p><p class="ql-block"> 3、反聽(tīng)之謂聰,內(nèi)視之謂明,自勝之謂強(qiáng)。《史記》</p><p class="ql-block"> 4、苦言藥也,甘言疾也。《史記》</p><p class="ql-block"> 5、恃德者昌,恃力者亡《史記》</p> <p class="ql-block"> 6、智者千慮,必有一失;愚者千慮,必有一得。《史記》</p><p class="ql-block"> 7、功者難成而易敗,時(shí)者難得而易失。《史記》</p><p class="ql-block"> 8、明者遠(yuǎn)見(jiàn)于未萌,智者避危于無(wú)形。《史記》</p><p class="ql-block"> 9、道高益安,勢(shì)高益危。《史記》</p><p class="ql-block"> 10、先發(fā)制人,后發(fā)制于人。《漢書(shū)書(shū)》</p> <p class="ql-block"> 11、王者以民為天,而民以食為天。《漢書(shū)》</p><p class="ql-block"> 12、國(guó)耳忘家,公耳忘私。《漢書(shū)》</p><p class="ql-block"> 13、神大用則竭,形大勞則敝,形神離則死。水至清則無(wú)魚(yú),人至察則無(wú)徒。《漢書(shū)》</p><p class="ql-block"> 14、知足不辱,知止不殆。《漢書(shū)》</p><p class="ql-block"> 15、百里不同風(fēng),千里不同俗。《漢書(shū)》</p> <p class="ql-block"> 16、不汲汲于富貴,不戚戚于貧賤。《漢書(shū)》</p><p class="ql-block"> 17、事不當(dāng)時(shí)固爭(zhēng),防禍于未然。《漢書(shū)》</p><p class="ql-block"> 18、有志者事竟成。《后漢書(shū)》</p><p class="ql-block"> 19、廉約小心,克己奉公。《后漢書(shū)》</p><p class="ql-block"> 20、丈夫有志,窮當(dāng)益堅(jiān),老當(dāng)益壯。《后漢書(shū)》</p> <p class="ql-block"> 21、貧賤之知不可忘,糟糠之妻不下堂。《后漢書(shū)》</p><p class="ql-block"> 22、專己者孤,拒諫者塞。《后漢書(shū)》《后漢書(shū)》</p><p class="ql-block"> 23、無(wú)為親厚者所痛,而為見(jiàn)仇者所快。《后漢書(shū)》</p><p class="ql-block"> 24、精誠(chéng)所加,金石所開(kāi)。《后漢書(shū)》</p><p class="ql-block"> 25、不入虎穴,焉得虎子。《后漢書(shū)》</p> <p class="ql-block"> 26、愛(ài)之則不覺(jué)其過(guò),惡之則不覺(jué)其善。《后漢書(shū)》</p><p class="ql-block"> 27、不患位之不尊,而患德之不崇;不恥祿之不多,而憂智之不博。《后漢書(shū)》</p><p class="ql-block"> 28、揚(yáng)湯止沸,不如滅火去薪。《三國(guó)志》</p><p class="ql-block"> 29、迷而知返,失道不遠(yuǎn);過(guò)而能改,謂之不過(guò)。《三國(guó)志》</p><p class="ql-block"> 30、良將不怯死以茍免,烈士不毀節(jié)以求生。《三國(guó)志》</p> <p class="ql-block"> 31、言過(guò)其實(shí),不可大用。《三國(guó)志》</p><p class="ql-block"> 32、士別三日,即更刮目相看。《三國(guó)志》</p><p class="ql-block"> 33、行萬(wàn)里者,不中道而輟足;圖四海者,匪懷細(xì)以害大。《三國(guó)志》</p><p class="ql-block"> 34、國(guó)之興也,視民如赤子;其亡也,視民為草芥。《三國(guó)志》</p><p class="ql-block"> 35、明鏡所以照形,古事所以知今。《三國(guó)志》</p> <p class="ql-block"> 36、全一人者德之輕,成天下者功之重。《晉書(shū)》</p><p class="ql-block"> 37、清平者,政化之美也;枉濫者,亂敗之惡也。《晉書(shū)》</p><p class="ql-block"> 38、非得賢之難,用之難;非用之難,信之難。《晉書(shū)》</p><p class="ql-block"> 39、學(xué)者,不患才不及,而患志不立。《晉書(shū)》</p><p class="ql-block"> 40、積善三年,知之者少;為惡一日,聞?dòng)谔煜隆!稌x書(shū)》</p> <p class="ql-block"> 41、變通革弊,與時(shí)代宜之。《晉書(shū)》</p><p class="ql-block"> 42、貞松標(biāo)于歲寒,忠臣亮于國(guó)威。《晉書(shū)》</p><p class="ql-block"> 43、疾風(fēng)知?jiǎng)挪荩瑖?yán)霜識(shí)貞木。《宋書(shū)》</p><p class="ql-block"> 44、罰慎其濫,惠戒其偏;發(fā)濫則無(wú)以為罰,惠偏則不如無(wú)惠。《宋書(shū)》</p><p class="ql-block"> 45、不務(wù)先富民,而唯言益國(guó),豈有民貧于天下,而國(guó)富于上邪?《南齊書(shū)》</p> <p class="ql-block"> 46、有賢而不知,知賢而不用,用賢而不委,委賢而不信,此四者古今之通患也。《南齊書(shū)》</p><p class="ql-block"> 47、不充詘于富貴,不遑遑于所欲。《梁書(shū)》</p><p class="ql-block"> 48、溪壑可盈,志欲無(wú)滿。《梁書(shū)》</p><p class="ql-block"> 49、居后而望前,則為前;居前而望后,則為后。《陳書(shū)》</p><p class="ql-block"> 50、取草絕根,在于未蔓;撲火止燎,貴乎速滅。《陳書(shū)》</p> <p class="ql-block"> 51、耕則問(wèn)田奴,絹則問(wèn)織婢。《魏書(shū)》</p><p class="ql-block"> 52、迷而知返,得道不遠(yuǎn)。《魏書(shū)》</p><p class="ql-block"> 53、尚儉者開(kāi)富之源,好奢者起貧之兆。《魏書(shū)》</p><p class="ql-block"> 54、思政不察逆順之理,不識(shí)大小之形,不度強(qiáng)勢(shì)之勢(shì),有此三蔽,宜其俘獲。《北齊書(shū)》</p><p class="ql-block"> 55、任之重者莫如身,途之畏者莫如口,期之遠(yuǎn)者莫如年,以重任行畏途,至遠(yuǎn)期,惟君子為能及矣。《北齊書(shū)》</p> <p class="ql-block"> 56、儉為德之恭,侈為惡之大。《周書(shū)》</p><p class="ql-block"> 57、清者蒞職之本,儉者持身之道。《周書(shū)》</p><p class="ql-block"> 58、學(xué)不精勤,不如不學(xué)。《周書(shū)》</p><p class="ql-block"> 59、士必從微而至著,功必積小以至大。《周書(shū)》</p><p class="ql-block"> 60、化于敦樸者,則質(zhì)直;化于偽者,則浮薄。《周書(shū)》</p> <p class="ql-block"> 61、經(jīng)師易求,人師難得。《周書(shū)》</p><p class="ql-block"> 62、人生不得行胸懷,隨壽百歲猶為夭。《南史》</p><p class="ql-block"> 63、蟬躁林逾靜,鳥(niǎo)鳴山更幽。《南史》</p><p class="ql-block"> 64、行生于己,名生于人。《北史》</p><p class="ql-block"> 65、審而后發(fā),猶未為晚。《北史》</p> <p class="ql-block"> 66、時(shí)不可再,機(jī)不可失。《隋書(shū)》</p><p class="ql-block"> 67、因人成事,其功不難。《隋書(shū)》</p><p class="ql-block"> 68、清其流者必竭其源,正其本者須端其末。《隋書(shū)》</p><p class="ql-block"> 69、先謀后事者逸,先事后謀者失。《舊唐書(shū)》</p><p class="ql-block"> 70、與人共其樂(lè)者,人必憂其憂;與人同其安者,人必拯其危。《舊唐書(shū)》</p> <p class="ql-block"> 71、樂(lè)聞過(guò),罔不興;拒諫,罔不亂。《新唐書(shū)》</p><p class="ql-block"> 72、成立之難如升天,覆墜之易如燎毛。《新唐書(shū)》</p><p class="ql-block"> 73、在善用,不在眾。《新唐書(shū)》</p><p class="ql-block"> 74、不才者進(jìn),則有才之路塞。《新唐書(shū)》</p><p class="ql-block"> 75、善操理者不能有全功,善處身者不能無(wú)過(guò)失。《舊五代史》</p> <p class="ql-block"> 76、天子,兵強(qiáng)馬壯者當(dāng)為之,寧有種耶。《舊五代史》</p><p class="ql-block"> 77、憂勞可以興國(guó),逸豫可以亡身。《新五代史》</p><p class="ql-block"> 78、毀譽(yù)亂真深可畏,直言不聞深可畏。《新五代史》</p><p class="ql-block"> 79、習(xí)見(jiàn)善則安于為善,習(xí)見(jiàn)惡則安于為惡。《新五代史》</p><p class="ql-block"> 80、人不率則不從,身不先則不信。《宋史》</p> <p class="ql-block"> 81、世之治亂,在賞當(dāng)其功,罰當(dāng)其罪,既無(wú)不治。《宋史》</p><p class="ql-block"> 82、感物之道莫過(guò)于誠(chéng)。《宋史》</p><p class="ql-block"> 83、上有憂危之心,下有安泰之象,世道所由隆。《宋史》</p><p class="ql-block"> 84、恩賞明則賢者進(jìn),刑罰當(dāng)則奸人消。《遼史》</p><p class="ql-block"> 85、賢達(dá)哀樂(lè),不在窮通禍福之間。《遼史》</p> <p class="ql-block"> 86、疑人勿使,使人勿疑。《金史》</p><p class="ql-block"> 87、政令乖失。則人心不服,雖得之亦將失之。《金史》</p><p class="ql-block"> 88、人之聰明,多失之浮炫。《金史》</p><p class="ql-block"> 89、教化之行,興于學(xué)校。《金史》</p><p class="ql-block"> 90、學(xué)校者,士之所受教,以至于成德達(dá)材者也。《元史》</p> <p class="ql-block"> 91、力無(wú)所用與無(wú)力同,勇無(wú)所施與不勇同,計(jì)不能行與無(wú)計(jì)同。《元史》</p><p class="ql-block"> 92、為國(guó)之道,在立法、任人二者而已。法不徒立,須人而行;人不濫用,惟賢是擇。《元史》</p><p class="ql-block"> 93、天下未嘗乏才,求則得之,舍則失之,理勢(shì)然耳。《元史》</p><p class="ql-block"> 94、天地之間,人壽幾何?惡可無(wú)聞,同腐草木也!《元史》</p><p class="ql-block"> 95、待人以誠(chéng),人亦以誠(chéng)待我。《元史》</p> <p class="ql-block"> 96、富貴一時(shí),名節(jié)千古。《明史》</p><p class="ql-block"> 97、附小人者必小人,附君子者未必君子;蠅之附驥,即千里猶蠅耳。《明史》</p><p class="ql-block"> 98、居高位者易驕,處佚樂(lè)者易侈。《明史》</p><p class="ql-block"> 99、求治之道,莫先于正風(fēng)俗。《明史》</p><p class="ql-block"> 100、言路者,國(guó)家之命脈也。《明史》</p><p class="ql-block"> 101、人非有才之難,而非用其才之難。《明史》</p><p class="ql-block"> 102、天生才甚難,不忍以微瑕棄也。《明史》</p>
主站蜘蛛池模板:
武宁县|
志丹县|
上林县|
西藏|
江北区|
南京市|
蕉岭县|
文成县|
德安县|
新竹县|
舞钢市|
车致|
西青区|
秭归县|
清徐县|
德阳市|
平和县|
台前县|
灵武市|
阿克苏市|
蓬安县|
绵阳市|
竹北市|
同仁县|
扎兰屯市|
嘉义市|
昭觉县|
淮阳县|
建宁县|
崇义县|
旅游|
新宾|
万源市|
商河县|
多伦县|
边坝县|
金湖县|
莒南县|
南江县|
东乡族自治县|
江都市|