<p class="ql-block" style="text-align: center;">韓巨浪(字濤涌)習作</p> <p class="ql-block"> 《滕王閣序》是唐代文學家王勃創作的一篇駢文,作于675年,是古今傳誦的駢文名篇。</p><p class="ql-block"> 文章將事、景、情融于一體,用富麗華美的詞藻,稱道洪州,記述盛宴,描寫滕王閣的壯麗,以及寥廓壯美的山川秋景;借以抒發自己憤懣悲涼而又不甘沉淪的復雜感情。</p> <p class="ql-block">滕王閣序原文</p><p class="ql-block">唐代 · 王勃</p><p class="ql-block"> 豫章故郡,洪都新府。</p><p class="ql-block"> 星分翼軫,地接衡廬。</p><p class="ql-block"> 襟三江而帶五湖,控蠻荊而引甌越。</p><p class="ql-block"> 物華天寶,龍光射牛斗之墟;人杰地靈,徐孺下陳蕃之榻。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">原文</p><p class="ql-block"> 雄州霧列,俊采星馳。</p><p class="ql-block"> 臺隍枕夷夏之交,賓主盡東南之美。</p><p class="ql-block"> 都督閻公之雅望,棨戟遙臨;宇文新州之懿范,襜帷暫駐。</p><p class="ql-block"> 十旬休假,勝友如云;千里逢迎,高朋滿座。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">原文</p><p class="ql-block"> 騰蛟起鳳,孟學士之詞宗;紫電青霜,王將軍之武庫。</p><p class="ql-block"> 家君作宰,路出名區;童子何知,躬逢勝餞。</p><p class="ql-block"> 時維九月,序屬三秋。</p><p class="ql-block"> 潦水盡而寒潭清,煙光凝而暮山紫。</p> <p class="ql-block">原文</p><p class="ql-block"> 儼驂騑于上路,訪風景于崇阿。</p><p class="ql-block"> 臨帝子之長洲,得天人之舊館。</p><p class="ql-block"> 層巒聳翠,上出重霄;飛閣流丹,下臨無地。</p><p class="ql-block"> 鶴汀鳧渚,窮島嶼之縈回;桂殿蘭宮,即岡巒之體勢。</p> <p class="ql-block">原文</p><p class="ql-block"> 披繡闥,俯雕甍,山原曠其盈視,川澤紆其駭矚。</p><p class="ql-block"> 閭閻撲地,鐘鳴鼎食之家;舸艦彌津,青雀黃龍之舳。</p><p class="ql-block"> 云銷雨霽,彩徹區明。</p><p class="ql-block"> 落霞與孤鶩齊飛,秋水共長天一色。</p> <p class="ql-block">原文</p><p class="ql-block"> 漁舟唱晚,響窮彭蠡之濱,雁陣驚寒,聲斷衡陽之浦。</p><p class="ql-block"> 遙襟甫暢,逸興遄飛。</p><p class="ql-block"> 爽籟發而清風生,纖歌凝而白云遏。</p><p class="ql-block"> 睢園綠竹,氣凌彭澤之樽;鄴水朱華,光照臨川之筆。</p> <p class="ql-block">原文</p><p class="ql-block"> 四美具,二難并。</p><p class="ql-block"> 窮睇眄于中天,極娛游于暇日。</p><p class="ql-block"> 天高地迥,覺宇宙之無窮;興盡悲來,識盈虛之有數。</p><p class="ql-block"> 望長安于日下,目吳會于云間。</p><p class="ql-block"> 地勢極而南溟深,天柱高而北辰遠。</p> <p class="ql-block">原文</p><p class="ql-block"> 關山難越,誰悲失路之人;萍水相逢,盡是他鄉之客。</p><p class="ql-block"> 懷帝閽而不見,奉宣室以何年?</p><p class="ql-block"> 嗟乎!</p><p class="ql-block"> 時運不齊,命途多舛。</p><p class="ql-block"> 馮唐易老,李廣難封。</p><p class="ql-block"> 屈賈誼于長沙。</p> <p class="ql-block">原文</p><p class="ql-block"> 非無圣主;竄梁鴻于海曲,豈乏明時?</p><p class="ql-block"> 所賴君子見機,達人知命。</p><p class="ql-block"> 老當益壯,寧移白首之心?</p><p class="ql-block"> 窮且益堅,不墜青云之志。</p><p class="ql-block"> 酌貪泉而覺爽,處涸轍以猶歡。</p> <p class="ql-block">原文</p><p class="ql-block"> 北海雖賒,扶搖可接;東隅已逝,桑榆非晚。</p><p class="ql-block"> 孟嘗高潔,空余報國之情;阮籍猖狂,豈效窮途之哭!</p><p class="ql-block"> 勃,三尺微命,一介書生。</p><p class="ql-block"> 無路請纓,等終軍之弱冠;有懷投筆。</p> <p class="ql-block">原文</p><p class="ql-block"> 慕宗愨之長風。</p><p class="ql-block"> 舍簪笏于百齡,奉晨昏于萬里。</p><p class="ql-block"> 非謝家之寶樹,接孟氏之芳鄰。</p><p class="ql-block"> 他日趨庭,叨陪鯉對;今茲捧袂,喜托龍門。</p><p class="ql-block"> 楊意不逢,撫凌云而自惜。</p> <p class="ql-block">原文</p><p class="ql-block"> 鐘期既遇,奏流水以何慚?</p><p class="ql-block"> 嗚呼!</p><p class="ql-block"> 勝地不常,盛筵難再;蘭亭已矣,梓澤丘墟。</p><p class="ql-block"> 臨別贈言,幸承恩于偉餞;登高作賦,是所望于群公。</p> <p class="ql-block">作者簡介</p><p class="ql-block"> 王勃(約650年-約676年),字子安,漢族,唐代詩人。古絳州龍門(今山西河津)人,出身儒學世家,與楊炯、盧照鄰、駱賓王并稱為"初唐四杰",王勃為四杰之首。</p><p class="ql-block"> 王勃自幼聰敏好學,據《舊唐書》記載,他六歲即能寫文章,文筆流暢,被贊為"神童"。九歲時,讀顏師古注《漢書》,作《指瑕》十卷以糾正其錯。十六歲時,應幽素科試及第,授職朝散郎。因做《斗雞檄》被趕出沛王府。之后,王勃歷時三年游覽巴蜀山川景物,創作了大量詩文。返回長安后,求補得虢州參軍。在參軍任上,因私殺官奴二次被貶。上元三年(676年)八月,自交趾探望父親返回時,不幸渡海溺水,驚悸而死。王勃在詩歌體裁上擅長五律和五絕,代表作品有《送杜少府之任蜀州》,主要文學成就是駢文,無論是數量還是質量上,都是上乘之作,代表作品有《滕王閣序》等。</p>
主站蜘蛛池模板:
大石桥市|
宁化县|
延寿县|
仁化县|
抚松县|
大城县|
建昌县|
巴楚县|
通道|
治县。|
闽清县|
宁国市|
新晃|
大丰市|
乌苏市|
蛟河市|
烟台市|
腾冲县|
收藏|
十堰市|
雅安市|
隆化县|
青冈县|
福州市|
青海省|
丹棱县|
延边|
扎鲁特旗|
郑州市|
苍南县|
荥阳市|
澜沧|
阿合奇县|
凤庆县|
西畴县|
通许县|
抚顺市|
洪湖市|
清流县|
永宁县|
门头沟区|