<p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="font-size:20px;">背景音樂:《春風十萬里》</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="font-size:20px;">歌曲演唱:王干娘</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>最美人間四月天,此時的洛陽已成了花的海洋。牡丹那豐富的花容,絢麗的色彩,在百花叢中爭艷斗麗。紅的似火,黃的似金,粉的似霞,白的似玉……一陣微風吹過,陣陣清香便撲鼻而來,讓人心曠神怡。</b></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>花王牡丹,姿態優美,婀娜多姿,“摩羅西域竟時妝,東海櫻花侈國香。閱盡大千春世界,牡丹終古是花王。”牡丹在中國被稱為“花之富貴者也”。它花大色艷、雍容華貴、富麗端莊、芳香濃郁,素有“國色天香”、“花中之王”的美稱。</b></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>喜歡牡丹花,不僅因為她高貴艷麗,還因為牡丹花是幸福美好的化身、繁榮昌盛的象征。牡丹花開,從容華貴,氣質天成,如洛神出水,一顧傾城,一瞥驚鴻,讓人不禁想起了李白的“云想衣裳花想容,春風拂檻露華濃”的絕美句子來。古往今來,許多文人墨客也都留下了吟詠牡丹的絕妙詩句。</b></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>《賞牡丹》唐·劉禹錫</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>庭前芍藥妖無格,池上芙蕖凈少情。</b></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>唯有牡丹真國色,花開時節動京城。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>作者以芍藥和芙蓉對比,芍藥沒有格調,荷花沒有熱情,只有牡丹是真正的國色,花開之時,全城之人,都出來觀看。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b><span class="ql-cursor">?</span></b></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>《賞牡丹》唐·王建</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>此花名價別,開艷益皇都。</b></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>香遍苓蓤死,紅燒躑躅枯。</b></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>軟光籠細脈,妖色暖鮮膚。</b></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>滿蕊攢金粉,含棱縷絳蘇。</b></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>好和薰御服,堪畫入宮圖。</b></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>晚態愁新婦,殘妝望病夫。</b></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>教人知個數,留客賞斯須。</b></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>一夜輕風起,千金買亦無。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>作者寫牡丹從開放到凋謝的情態,感慨“賞花當及時”。全詩圍繞一個“賞”字,通過寫牡丹的姿態和開謝,寫出了作者賞牡丹的感受,道出了“花時難久駐,賞花當及時,一旦花事了,千金買亦無”的惜花之情。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b><span class="ql-cursor">?</span></b></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>《牡丹》唐·徐凝</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>何人不愛牡丹花,占斷城中好物華。</b></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>疑是洛川神女作,千嬌萬態破朝霞。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>作者以洛神比牡丹,可見對牡丹的喜愛贊賞之情。有哪個人不喜歡牡丹花呢,盛開時獨占了城中的美景。莫不是洛水女神在那里翩舞吧,千嬌萬態如同燦爛的朝霞飛騰。</b></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>《牡丹》唐·柳渾</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>近來無奈牡丹何,數十千錢買一窠。</b></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>今朝始得分明見,也共戎葵不校多。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>唐代人愛牡丹,春天以不賞牡丹為恥。有豪富之家,為了買牡丹,一擲千金,作者對為買花而揮金如土的富貴閑人及當時賞花成狂的不正常現象極為不滿,于是從新奇的角度創作了此詩。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b><span class="ql-cursor">?</span></b></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>《牡丹》唐·薛濤</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>去春零落暮春時,淚濕紅箋怨別離。</b></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>常恐便同巫峽散,因何重有武陵期?</b></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>傳情每向馨香得,不語還應彼此知。</b></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>只欲欄邊安枕席,夜深閑共說相思。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>作者把牡丹比作自己的情人,在她的筆下,牡丹似是一個精靈。據說這首詩是薛濤送別元稹所寫。詩中,薛濤把牡丹比作自己熱戀中的情人,表達與情人分別時的依依不舍,與情人相守相依的繾綣之情。</b></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>《牡丹》唐·張又新</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>牡丹一朵值千金,將謂從來色最深。</b></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>今日滿欄開似雪,一生辜負看花心。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>在作者的詩中,我們可以知道,在唐時,人們鐘情于深色的牡丹花。可作者此次看到的牡丹,是白牡丹,似雪一般,令詩人感慨萬千。</b></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>《詠牡丹》宋·王溥</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>棗花至小能成實,桑葉雖柔解吐絲。</b></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>堪笑牡丹如斗大,不成一事又空枝。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>歷來,對于牡丹,詩人都是贊賞,作者卻有不同看法。作者以棗花與牡丹相比,他說,棗花雖小能結成果實,桑葉雖然柔軟,卻能養蠶吐絲。可笑牡丹花大得像斗,卻什么也不能作,不過白白長一條枝子。</b></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>《詠牡丹》明·俞大猷</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>閑花眼底千千種,此種人間擅最奇。</b></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>國色天香人詠盡,丹心獨抱更誰知。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>作者是借牡丹來抒發自己不為世人所知的孤獨和憤懣。人人都夸牡丹的國色天香,美的不可方物,可是他的一片丹心、孤獨自守,只自己知道。</b></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>《牡丹》唐·皮日休</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>落盡殘紅始吐芳,佳名喚作百花王。</b></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>竟夸天下無雙艷,獨占人間第一香。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>作者認為牡丹不僅花色絢麗,端正大方,極富大國風度,時值晚春末日,正是百花凋謝之時,作者極口贊揚只有牡丹巍然獨立,一花獨放,獨香天下,是人間第一花香。</b></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>《牡丹》唐·李商隱</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>錦幃初卷衛夫人,繡被猶堆越鄂君。</b></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>垂手亂翻雕玉佩,折腰爭舞郁金裙。</b></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>石家蠟燭何曾剪,荀令香爐可待熏。</b></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>我是夢中傳彩筆,欲書花葉寄朝云。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>作者用牡丹比作美人,借牡丹抒發對意中人的愛慕之情。比詩借衛夫人、越人、貴家舞伎、石家燃燭、荀令香爐等故事描寫牡丹花葉的風姿綽約、艷麗色彩和馥郁香味,使牡丹的情態畢現。明寫牡丹,暗頌佳人,一實一虛,別具一格,令人回味無窮。</b></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>《裴給事宅白牡丹》唐·盧綸</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>長安豪貴惜春殘,爭賞街西紫牡丹。</b></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>別有玉盤承露冷,無人起就月中看。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>作者此詩寫牡丹的高潔。慈恩寺里的牡丹,人人追捧觀看。而裴給事庭院中的白牡丹卻備受冷落,無人欣賞,在皎潔的月色下更顯孤獨、冷清、素雅。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>全詩通過紫牡丹和白牡丹這一動一靜、一熱一冷的對照描寫,贊美白牡丹的高潔,贊花意在寫人,言白牡丹之高潔,乃是言裴給事之高潔,以花襯人,相得益彰。</b></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>《戲題牡丹》唐·韓愈</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>幸自同開俱陰隱,何須相倚斗輕盈。</b></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>陵晨并作新妝面,對客偏含不語情。</b></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>雙燕無機還拂掠,游蜂多思正經營。</b></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b>長年是事皆拋盡,今日欄邊暫眼明。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>作者用戲試謔調侃的語氣寫牡丹,別開生面。其描繪的牡丹的婀娜多姿和誘人魅力,展現了一幅生機盎然的賞花圖卷,抒發了對自然風光的熱愛之情。</b></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b style="font-size: 22px;">謝 謝 觀 賞</b></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b style="font-size: 22px;"><span class="ql-cursor">?</span></b></p> <p class="ql-block">部分圖片來自網絡,致謝原創作者</p>
主站蜘蛛池模板:
宝应县|
桐梓县|
佛冈县|
沁源县|
宣威市|
神木县|
成安县|
贵定县|
七台河市|
盐亭县|
宁安市|
息烽县|
星座|
东安县|
饶阳县|
三门峡市|
滦平县|
沂水县|
阿图什市|
万山特区|
玛曲县|
武川县|
南陵县|
勐海县|
轮台县|
广德县|
双牌县|
雷波县|
海淀区|
宿迁市|
铁力市|
大石桥市|
东海县|
全南县|
怀集县|
永仁县|
苍溪县|
陆丰市|
栖霞市|
安丘市|
周宁县|