<p class="ql-block" style="text-align: center;"><b style="font-size: 20px;">憶大伯李唐州 </b></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><span style="font-size: 20px;">李有釗</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">大伯李唐州生于1899年,卒于1981年,歷經了幾個朝代,他博學多才,善詩文,對聯謎語皆精妙。才思敏捷,落筆成文,大伯能夠把日常生活隨口入詩,渾然天成,皆為妙句。大伯的長孫,兒時喜垂釣,常常向他阿公索要零錢買魚鉤,大伯隨口吟出:“頑孫偷懶釣溪邊,籠得魚歸喜欲顛。可笑登盤無二寸,明朝又索買鉤錢。”七絕詩一首,畫面鮮活生動,童趣躍然紙上。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">當年中秋節,大伯躲債在外,深夜才歸。快滿兩歲的鈴兒苦苦地等著“吃糍粑”。鈴兒見父親歸來,上前嬉鬧,牽著為父的衣衫,直呼“吃糍粑,吃糍粑”。傳統的中秋節吃糍粑是一種風俗,眼見玲兒依然苦苦的等著“吃糍粑”,無奈,感嘆之極時,大伯即隨口吟出:“小兒呼吃糍粑聲”。鈴兒卻不理會他這一套,提起他的眉毛大聲叫“扯胡子,扯胡子”。大伯再吟:“稚子牽眉誤認須。但得年年長如此,浮云世事任榮枯。”……生活在如此窘境下,仍有詩和遠方!</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">大伯的才氣在年輕時就蜚聲在外。我就知道兩個事情。一個是富順的熊狀元有《南沙集》傳世,大伯為這集子寫有跋文,可見當年才名就遠播了。另外還有一個事,是大伯于民國時期在四川省城任教時,他寫的《詩文集》在文友中輾轉傳閱,被郭沫若看見了,感慨其才華橫溢,通過文友邀約欲第二天面見。大伯聞之,大驚失色,扛起行李當即返隆避之。后問及舊事,何故?大伯說:“他是戳爛天不補的人,豈敢相交。”當年,我聽到這段往事,茫然不解,隨著年齡漸長也就理解大伯的想法了。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">我早年習字,學的趙孟頫,大伯看見后說:“你學的這個趙孟頫字帖,版本不好,還有初學者也不宜學趙字。”我問,哪學啥子?大伯說:“先學隸書,再學楷書及其他,我給你找老師(碑帖),不要去亂學。”以后我就根據大伯指定的碑帖不斷學習,并將每日臨寫的字帶給大伯看,聽他敦敦教誨。我和大伯在一起沒有任何壓力,有種很舒服的感覺。記得有一次到大伯家,大伯拿出一幅張船山的墨本,書寫的內容是:“凌云西岸古嘉州,江水潺潺繞郭流。綠影一堆飄不去,推船三面看烏尤”。是一幅行草書大單條,我一見這幅字時,就被一股仙氣鎮住了,神采飛揚撲面而來,無論墨色還是點畫結構及布局都讓人贊嘆不已。我越看越入迷,愛不釋手,并向大伯提出要求借回家,用打字紙把這個書法作品勾描下來。大伯問我:“你用啥子來勾?”我說用鉛筆。大伯說:“不行,鉛筆是硬的,要傷到原作。”我看大伯不愿意就沒多說話了,臨走時,大伯說:“你喜歡就帶回去多看幾天嘛,但不能用鉛筆去勾描。”我喜出望外,連連點頭答應,拿起張船山墨跡就往家里跑,回家后我終忍不住,還是小心翼翼地用打字紙把原作勾描下來了,好幾天后我才將原作歸還給了大伯。他卻一點都沒有覺察,這個事至今回想起來都覺得有趣。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">“文革”?中“毛體”流行,我也不例外提筆書寫了許多“毛體”詩詞張貼在家中四壁,自信滿滿,自認為幾可亂真。許多人到我家里來,看見我臨寫的毛體都要連連稱贊:寫得好!寫得好!……大伯到我家中看見后,沉默許久才說:“你曉得毛學的是那個人的字?他的老師是誰?”我說,不知道。大伯說:“他學的是僧和尚(懷素)的字,只學到兩層,草書草不走了就按照自己的草法來寫,自創毛體。他的字學不得,容易把筆墨學壞。當然可以看他的字,看他放膽用筆的精神……”大伯在家中耍了一會兒起身就走了,走的時候還告訴我,今天說的話不要拿到外面去說。我本來認為大伯看見我寫的“毛體”,會表揚鼓勵我,沒想到結果是這樣,我陷入久久地沉思中……。第二天我到大伯家,他又找出了懷素、張旭等人的草書給我看。他說:“除了寫字外,讀帖很重要,還要多讀書。學書法不能取巧,太聰明了是學不好書法的,不可能有大的成就。”并說,學其上者,得其中,學其中者,得其下,學其下者得其下下……之類的話來開導我,至今印象極深。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">文革中,還有一次,我裁剪了四張半磅紙單條,抄上魯迅的四首詩,興沖沖地拿到大伯家,請他抽時間幫我寫成行草書法作品,我好貼在家中欣賞。大伯淡淡地說:“把紙放在桌子上就行了。”我跟大伯說,我看了魯迅的文集,他的詩文寫得好,連毛主席都欣賞他,太偉大了!大伯聽了緩緩地說:“魯迅的文筆尖酸刻薄……”。我當時聽了大惑不解,但細思之又覺得不無道理。不知何故,大伯也一直未幫我書寫魯迅的那幾首詩。我至今都覺得是件憾事!</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">聽老一輩說,大伯李唐州詩詞文章著述很多,可惜大多早已散佚不存。他在一九二三年軍閥混戰的年代,耳聞目睹社會亂象,有感而發寫下了七律《哀鳴》,共四首:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">其一</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">年年蝸角觸蠻爭,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">見慣司空了不驚。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">忽見軍書來北直,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">誰編痛史紀西征。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">伏尸流血三巴路,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">爛額焦頭八省兵。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">殃及池魚悲父老,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">嗷嗷中澤苦哀鳴。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">其二</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">大亂曾云自蜀先,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">樓峰慘淡倍凄然。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">千門破碎無全瓦,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">十室蕭條盡斷煙。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">暴客巡檐來白晝,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">上官刮地到黃泉。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">彈丸小邑兵沖路,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">晉楚誰將鄭國憐。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">其三</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">流民播越滿平蕪,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">慘目如披鄭俠圖。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">干濕曾推今鬻子,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">死生未卜舊拉夫。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">桃源莫覓鴻遵渚,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">草澤相呼虎負隅。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">最是皇皇文告遍,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">尚教忍痛再須臾。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">其四</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">匪梳兵篦幾時休,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">日掩柴扉抱杞憂。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">舉世險巇宗鬼谷,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">何年榛莽滌神州。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">派爭久兆分瓜慘,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">國是終難借箸籌。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">感此累累千冢里,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">同胞殺盡覓封侯。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">這幾首詩,用典無痕,信手拈來,韻律和穩,對仗工整,堪稱完美。來自靈魂深處的吶喊,直指邪惡,今天讀來也令人回腸蕩氣……</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">文人雅士們讀大伯詩后有如下一些說法:“把李唐州的這些詩放在唐詩詩集中也毫不遜色”,“久聞李唐州才名,今得見遺作,恍若工部重生,詩圣再世”,“國學功底深厚,堪稱邑中翹楚! ”……對大伯的這些詩,我也覺得評論家們無論怎樣贊譽都不為過。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">大伯的聯文也極其精妙,他曾在一九二九年春節撰一聯貼在大門之上:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">舉國紛呶主義多,誰真誰假。任憑他荊南樹幟,直北開藩,江表稱王,川中躍馬。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">一年浩蕩春風又,不尤不怨。何如我宅后談經,門前賣字,樓頭閱報,席上品茶。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">此聯一出,即被當局抄走,差點惹禍上身,后有文友們的正義輿論,才得以脫災。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">我的大伯才華橫溢,被余霖三副榜選為乘龍快婿,也就是很自然的事了。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">我印象中,解放后大伯就很少涉筆了。我每次到他家見到大伯幾乎都是在看一些厚厚的線裝古書,我也記不得是些什么書了。有印象的是,曾向大伯借過《夜雨秋燈錄》一書,看過后我告訴大伯,這本書看起來有點擋眼晴,沒有看其他的小說順眼。大伯笑著說:“看擋眼晴的書才更有收獲……”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">一九八二年大伯仙逝時,我因“上山”之故,連“香”也未能燒上一柱。回到社會后才有機會到他墳前去祭拜。事后聽黃維全君說,唐州老師走的時候,哀榮備至,時下的文人大多寫了詩句聯文表示哀悼。當日在“黃維全書畫店”,黃君把自己寫的悼念聯文寫在一張信箋紙上,同時還把趙嘉禎、程尊漢、張承钖等文人的悼念聯文也一并寫在上面交與我留個念想。還說,許多悼念聯文都放在兩邊,只有他撰寫的那個聯文是放在唐州老師遺像兩側的,言語間洋溢著幾分得意。可惜幾次搬家之故,始終未能找到黃君的手跡,內容現在也記不清了。黃維全君是大伯的得意門生,讀書至民國國立中央大學畢業,并且是高才生,書法亦精妙,我曾有詩贊之:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">先生書法性情真,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">筆墨崢嶸自顯神。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">不用裝腔隨意舞,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">一揮而就可驚人。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">黃君也是我的忘年交,我“上山”前就和黃君有交集,他由于歷史原因,一生坎坷,可惜了滿腹才華未逢時……</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">大伯相貌堂堂,銀鬚飄逸,仙風道骨。對人又很是忠厚,記得我在少兒時,好長一段時間里,家父每個月都要向大伯借幾元錢以解無米之炊的困境。大伯不僅樂意幫助我們,甚至外人,他也會慷慨解囊。我聽棋王戴御東就說過,大伯時常資助他。戴為了生計,家中許多棋書欲作廢紙賣掉,大伯知道后卻拿出高于市價許多倍的錢給他買了。戴老師說:“這是變個方式資助我啊!有時和唐州老師下完象棋后還常常請我一起吃泡粑,唐州老師不僅是博學鴻儒,且人品又極好!……”我聽戴老師對大伯稱賞不已,心里也樂滋滋的。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">大伯走了許多年了,但他的音容笑貌卻時常浮現于眼前!當年他的墓地就在城邊望城坡,我漫步鄉間小路時,常常也會情不自禁地走到他墓前停留片刻。曾有小詩?一首緬懷。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">墳前留片刻,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">往事上心頭。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">教誨春風沐,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">潸然淚自流。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 20px;">2020.5.15?</span></p> <p><span style="font-size: 20px;">《憶大伯李唐州》一文留言:</span></p><p><span style="font-size: 20px;">久聞李唐州才名,今得見遺作,恍若工部重生,詩圣再世。方知大伯盛名并非江湖謬傳。其墨寶必須珍藏,后生瞻仰。有此至親父輩,不疑家族之基因強大乃爾。</span></p><p><span style="font-size: 20px;">曇花匠</span></p><p><span style="font-size: 20px;">李唐州老先生堪稱博學鴻儒!其儒家文人風骨更是令人景仰!</span></p><p><span style="font-size: 20px;">泰歌</span></p><p><span style="font-size: 20px;">?記憶里李唐州去世時候,舅父黃維全在南門橋回民飯店斜對面那個打鐵的瘋子門口擺書寫攤,舅父買來白大綢寫挽聯。我不得其解的是那時候舅父在帶人寫字找飯吃,用這個白大綢寫挽聯奢侈了。圍觀的都是那些個剛平反的右派份子們,,聯語文辭讀不懂,看熱鬧的那個羅中興說,特別要看的就是落款,門生黃維全挽。</span></p><p><span style="font-size: 20px;">行滿天下?</span></p><p><span style="font-size: 20px;">?寫得很好,是一篇好作品,送你10朵鮮花,我也收藏了。 </span></p><p><span style="font-size: 20px;">在艮</span></p><p><span style="font-size: 20px;">?認真讀后,為長輩的才學而傾倒! </span></p><p><span style="font-size: 20px;">少權</span></p><p><span style="font-size: 20px;">?了不起?????? </span></p><p><span style="font-size: 20px;">丹珠</span></p><p><span style="font-size: 20px;">?認真拜讀了賢弟制作的〈美篇〉,心中對李老先生肅然起敬。先生不僅學識淵博,人品也堪稱君子!可惜吾輩深受"知識無用”謬論的洗腦,有機會學習(父輩健在時),而荒廢青春。更無緣與老先生謀面,聆聽先生教誨,做為 我們這代人錯過這樣的老師算是人生憾事吧!我們本來就是時代的犧牲品,枉過一生。 </span></p><p><span style="font-size: 20px;">寒俠女</span></p><p><span style="font-size: 20px;">?詩好,講書法那段幾于自己學書時友人言相同。取法高得乎中,版本重要,從隸書始??惜荒廢了</span></p><p><span style="font-size: 20px;">葉潛塵?</span></p><p><span style="font-size: 20px;">?有釗回憶錄寫的很好,大伯也是你恩師,接觸有限的日子卻讓你受益終生至今難忘。美篇已收藏。</span></p><p><span style="font-size: 20px;">放馬人?</span></p><p><span style="font-size: 20px;">?大伯機不逢時,錯過了大好時光,可惜可惜!</span></p><p><span style="font-size: 20px;">現還存有其墨寶嗎?</span></p><p><span style="font-size: 20px;">光頭強?</span></p><p><span style="font-size: 20px;">再琴轉達嘉祺之四點供參考:</span></p><p><span style="font-size: 20px;">1.大伯李唐州寫農村景色詩中的“更有輕盈紛上下,不知是蝶是花黃”句與楊萬里“兒童急走追黃蝶,飛入菜花無處尋”有異曲同工之妙。</span></p><p><span style="font-size: 20px;">2.“東郊”一詩反映了大伯當時的心情,即景吟哦“樓高窗面面,車送路條條”,平凡真實而又詩意盎然,是與古人寫景詩的相異處。“拄杖看云”既抒發了胸中逸氣,同時也可想像出當時大氣尚未污染的景色。</span></p><p><span style="font-size: 20px;">3.大伯母是當時社會人土尊為“隆昌三老”的耆宿余霖三之三女,余選婿重人品與文才,不考慮經濟條件。大伯母知書達理,極賢淑,相夫教子,善于操持家務,與大伯十分恩愛,可從大伯藉安貧樂道的黔婁夫婦以自況之詩看出其夫婦感情之真篤感人。大伯母曾歷經日機轟隆昌及十年文革破四舊之風險將父親詩作“嗷雁吟”精心保存下來,數十年后親手交付趙嘉禎,趙在編輯隆昌文史資料期間,將此詩附于“一九二四年隆昌人民抗捐回憶錄”一文之后(原稿今存于余際堯處)。余霖三是一位具有強烈正義感的仁人志士,家境清寒,光緒年間考取“副榜”,后開館授業,時人稱之“余副榜”,深得學子愛戴,學子主動集資為其修建住宅,生活始得安定而娶妻生子。</span></p><p><span style="font-size: 20px;">4.嘉祺所書大伯詩作似有差錯處(卒歲年年補破裘之年年當是先勞),請在詩后添加糾錯文字,麻煩了,謹此致謝!</span></p><p><span style="font-size: 20px;">張再琴</span></p><p><span style="font-size: 20px;">?無論什么年代,無論貧窮還是富貴,只要有詩和遠方,日子便會過得如詩般美妙!??????</span></p><p><span style="font-size: 20px;">燕依春</span></p><p><span style="font-size: 20px;">?你好!李唐州是我的外公,我是李有竹的女兒,非常感謝你的這篇文章,讓我們對外公有了更多的了解,希望有機會能認識你。 </span></p><p><span style="font-size: 20px;">8844</span></p><p><span style="font-size: 20px;">8844的留言,你看后有何考慮,是否已互通信息?8844應該是李有竹的二女迺西(大女迺英在日本),原在深圳工作,現在當已退休,其父桂金如健在,應是九十好幾的人了。論輩份,迺西(8844)當是你的外侄女啰。</span></p><p><span style="font-size: 20px;">趙嘉祺</span></p><p><span style="font-size: 20px;">?蝶戀花</span></p><p><span style="font-size: 20px;">一一緬懷尊輩后起秀</span></p><p><span style="font-size: 20px;">一一贊山書美篇<大伯李唐州></span></p><p><span style="font-size: 20px;">山書抒懷美篇酬,</span></p><p><span style="font-size: 20px;">情真意切,</span></p><p><span style="font-size: 20px;">憶大伯唐州。</span></p><p><span style="font-size: 20px;">大伯文彩盡風流,</span></p><p><span style="font-size: 20px;">隨筆隨口豈打油?</span></p><p><span style="font-size: 20px;">執教大學文鞭尤,</span></p><p><span style="font-size: 20px;">沫若先生,</span></p><p><span style="font-size: 20px;">賞識悅心頭。</span></p><p><span style="font-size: 20px;">歲月悠悠情悠悠,</span></p><p><span style="font-size: 20px;">緬懷尊輩后起秀。</span></p><p><span style="font-size: 20px;">一一Frank(崇耕)</span></p><p><span style="font-size: 20px;">一一2020年5月25日</span></p><p><span style="font-size: 20px;">?真羨慕作者有李唐州老先生這么好的長輩和老師。</span></p><p><span style="font-size: 20px;">泰和</span></p><p><span style="font-size: 20px;">?據聞:李唐州名下,子孫兩代人有“十八學士”之美譽,實在罕見! </span></p><p><span style="font-size: 20px;">心·要素</span></p><p><span style="font-size: 20px;">?李堂洲老先生看似和我們只有一代人的時間差,但是他很像是五百年前或一千年前的老人。有釗兄發表的他的幾首詩作,確確實實能和古代的大詩人媲美。李堂洲老先生可看做是中國舊式知識分子的活化石,可以從他生前和生后看到舊中國文化消亡的速度太快了,使人感慨萬千! </span></p><p><span style="font-size: 20px;">馬火夫</span></p><p><span style="font-size: 20px;">?山書兄:</span></p><p><span style="font-size: 20px;">李唐州先生有才氣、有個性、廣交友、憫窮困,才華橫溢一才子,浩然正氣真君子。</span></p><p><span style="font-size: 20px;">可惜生不逢時,經歷坎坷,幾被埋沒,幸得學子好友愛戴,盛名今日重顯!</span></p><p><span style="font-size: 20px;">他那四首《七律》詩我已抄錄,有時間向山書兄討教。</span></p><p><span style="font-size: 20px;">劉榮華</span></p><p><span style="font-size: 20px;">?發到內江市政協文史委后,經辦人員(最專業的)說有研究價值。</span></p><p><span style="font-size: 20px;">泰歌</span></p><p><span style="font-size: 20px;">?贊李有釗君憶大伯文</span></p><p><span style="font-size: 20px;">有釗憶伯李唐州,</span></p><p><span style="font-size: 20px;">慎用言詞幾改修。</span></p><p><span style="font-size: 20px;">樸實無華堪閱讀,</span></p><p><span style="font-size: 20px;">文傳軼失補春秋。</span></p><p><span style="font-size: 20px;">七十九叟老麟</span></p><p><span style="font-size: 20px;">二O二O年六月一日于宜賓寓所</span></p><p><span style="font-size: 20px;">?只有仰視 看了其中的評論及好多的人 沒一個認識的 心向往的境界 無奈識字少辯字意難 </span></p><p><span style="font-size: 20px;">春秋</span></p><p><span style="font-size: 20px;"><span class="ql-cursor">?</span></span></p><p>嘉禎老師八十年代寫過李唐州老師,文短,不少詩詞,提及過李有物。你寫的李唐州,必有不少新意,已過初審。</p><p>張宗基</p><p>強][強][強]??????文章書法作品好,美篇又是錦上添花。海內杰</p><p>《憶大伯李唐州》寫得栩栩如生,拜讀后讓人覺得眼前總有一位德高望重,博學多才的慈祥老人永遠在關注著自己。</p><p>作者受到眾多文人好友高度評價,令我羨慕不已!</p><p>你文尾的詩“墳前留片刻,往事上心頭。教誨春風沐,不禁淚自流。”是對大伯最好最實在的回憶。</p><p>泰然</p><p>《七律》二首</p><p>(李唐州先生系有湘、有釗的大伯,早年曾任教一中及省城;其中《哀鳴》組詩寫于1923年軍閥混戰年代,《樓峰中學校歌》寫于1939年抗戰時期。)</p><p>(一)讀《哀鳴》組詩有感</p><p>(中華新韻十五:人文韻)</p><p>蓮峰泰斗善詩文,</p><p>享譽文壇恤萬民。</p><p>蝸角劃疆期頂戴,</p><p>蒼生喋血累新墳。</p><p>蕭蕭風雪寒侵被,</p><p>轆轆饑腸淚染襟。</p><p>欲勸天公早睜眼,</p><p>嗷嗷鴻雁苦哀吟。</p><p>(1)蝸角:蝸牛之角,比喻很小的地方。</p><p>(二)《樓峰中學校歌》禮贊</p><p>(中華新韻十:飛灰韻)</p><p>樓峰郁郁鑄詩碑,</p><p>外侮頻頻國運危。</p><p>飽學立身強體魄,</p><p>從戎禦敵破重圍。</p><p>黃河咆哮擂戰鼓,</p><p>東岳巍峨揚我眉。</p><p>借得玉龍斬倭寇,</p><p>山河重拾綻紅梅。</p><p>(1)樓峰中學:即隆昌二中的前身;</p><p>(2)東岳:泰山別稱;</p><p>(3)玉龍:寶劍別稱。</p><p>文藝群 劉榮華</p><p>2020年11月4日.</p>
主站蜘蛛池模板:
怀宁县|
海口市|
定襄县|
岑巩县|
明溪县|
吉安县|
青龙|
积石山|
上杭县|
井研县|
汽车|
满洲里市|
唐河县|
贡嘎县|
香港|
洛南县|
迁安市|
太原市|
乌拉特前旗|
岑溪市|
壤塘县|
昭苏县|
措勤县|
葵青区|
吐鲁番市|
衡阳市|
宜都市|
丹江口市|
咸阳市|
黔西县|
正安县|
永丰县|
成安县|
曲周县|
普格县|
南丰县|
新昌县|
徐汇区|
枣强县|
博湖县|
日土县|