跆拳道,波多野结衣结婚了吗,JAPANESE50MATURE亂倫,美女视频黄网站免费观看

賴奇進城記

羅道榮

<p style="white-space: normal; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; caret-color: rgb(51, 51, 51); color: rgb(51, 51, 51); font-family: -apple-system-font, BlinkMacSystemFont, &quot;Helvetica Neue&quot;, &quot;PingFang SC&quot;, &quot;Hiragino Sans GB&quot;, &quot;Microsoft YaHei UI&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, Arial, sans-serif; letter-spacing: 0.5440000295639038px; text-align: justify; -webkit-text-size-adjust: 100%; text-indent: 2em; word-wrap: break-word !important;"><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">本故事純屬虛構(gòu),如有雷同,純屬巧合,請勿對號入座。<br style="max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;"></span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">&nbsp;</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;</span></h3><p style="white-space: normal; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; caret-color: rgb(51, 51, 51); color: rgb(51, 51, 51); font-family: -apple-system-font, BlinkMacSystemFont, &quot;Helvetica Neue&quot;, &quot;PingFang SC&quot;, &quot;Hiragino Sans GB&quot;, &quot;Microsoft YaHei UI&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, Arial, sans-serif; letter-spacing: 0.5440000295639038px; text-align: justify; -webkit-text-size-adjust: 100%; text-indent: 2em; word-wrap: break-word !important;"><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">故事發(fā)生在上世紀70年代初期的連城縣城,故事的主人翁來自素有連城的</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">西伯利亞</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">之稱的賴源公社。賴奇是一位及其普通的又很純樸的農(nóng)民,他不但愛面子,還有一點小聰明。<br style="max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;"></span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">&nbsp;</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">賴奇從出生到長大成人到結(jié)婚生兒育女,最遠的地方就去過離家15華里的賴源公社。公社那座兩層樓房是他見過的高樓大廈了。自打小起就聽說連城縣城還有一遠房親戚,縣城那樓房才是真的高樓大廈,好幾層呢,抬起頭來看得兩眼發(fā)暈。他做夢都想到縣城看看大世面,可路途遙遠且交通不便,最最要命的是哪來的錢呢?就說0.15元一斤的鹽巴還經(jīng)常買不起,哪有閑錢到縣城看高樓大廈開眼界呢。賴奇心里發(fā)誓:總有這一天的。<br style="max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;"></span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">&nbsp;</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">已經(jīng)是不惑之年的賴奇,已經(jīng)有五個兒女的賴奇的大女兒也到了出閣的年齡了,賴奇決定將大女兒嫁給有錢人以了卻走遠房親戚的愿望。當他手捧一沓十元券面彩禮錢的時候,內(nèi)心深處甜中帶苦,苦中有甜又有點澀。賴奇有錢了,他決定到城里見見世面、長長見識、學(xué)學(xué)新東西好回賴源炫耀,也得給自己增添一份光彩。<br style="max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;"></span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">&nbsp;</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">賴奇懷里揣著3張大團結(jié),背上背著個化肥袋,袋子里裝著他自個兒從山上采的香菇,筍干等土特產(chǎn)搭上一輛開往姑田方向的拖拉機。到姑田后買了張0.95元往龍巖方向的班車在文亨下車。然后攔了輛載滿沙子到縣城的翻斗車,好說歹說司機讓他坐在翻斗車沙子上。當賴奇還在為節(jié)省了0.10元車費洋洋得意的時候,翻斗車已經(jīng)到了三角坪工地。不知道是司機惡作劇還是忘記了翻斗車車廂上的賴奇,只見他拉動操作桿,將滿車沙子連同賴奇卸在工地。賴奇從沙堆里慢慢的爬出來,拍拍身上的沙土,向司機道歉道:</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">我不是故意的,真的我不知道我想站起來會將車子掀翻的啊!要不,我將沙子給你裝回車上?</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">搞得司機哭笑不得,只好對賴奇說:</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">沒事,沒事!</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;"><br style="max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;"></span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">&nbsp;</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">遠房親戚得知40多年未曾謀面的賴奇到來,無論如何再困難也得買斤把豬肉犒勞這位表親。飯桌上,一盤肉片炒萵筍、一盤清蒸五花肉合米粉、一盤油炸咸帶魚、一盤炒白菜和一大碗豆腐紫菜湯,外加一壺老酒。親戚一邊敬酒一邊讓賴奇吃菜。賴奇心想:這遠房親戚也真怪,有魚有肉的干嘛老是讓我吃菜?親戚見賴奇筷子總是夾著白菜吃,怕怠慢了這位遠方表親,于是手中筷子夾著肉、夾著魚往表親碗里送,嘴里不停地說:來來來,吃菜、吃菜。這下,賴奇納悶啦:表親明明在給我夾魚夾肉啊,可怎么還是讓我吃菜呀?<br style="max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;"></span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">&nbsp;</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">賴奇壯著膽子在自己面前已經(jīng)堆得小山似的碗里夾了塊肉往嘴里送,表親高興地問賴奇:</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">這菜還合口味吧?</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">嗯,好吃,好吃!</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">賴奇嘴上答道,心里在想:原來城里人叫魚肉也叫菜!<br style="max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;"></span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">&nbsp;</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">第二天起床后,恰逢連城大集。賴奇在表親家閑不住啊,也想到集市看看有沒有啥子新鮮事,也好學(xué)學(xué)帶回家鄉(xiāng)炫耀啊。他告別表親家,頭頂一頂草蓬信步往北大路走。走著走著,迎面來了一位買冰棒的大媽</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">冰棒,冰棒!三分錢一支,五分錢兩支!</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">喲呼聲灌入耳中。這</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">冰棒</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">是啥玩藝,賴奇第一次聽說。不就是三分錢一支嘛,反正現(xiàn)在兜里有錢了,不能讓人笑話我。他從兜里掏出一角錢,盤算著,三分錢一支,五分錢兩支,一支是兩分五厘呢。我不能上當,對,買兩支。賴奇解開冰棒紙,看著冒氣的冰棒試著往嘴里送。立刻,一股涼茲茲的、甜甜的感覺從舌尖兒直通五臟六腑,舒服極了。這么好吃的東西怎么樣也要帶點回去給老婆孩子們嘗嘗鮮,這可是城里才有的啊。賴奇這么想著,又從兜里掏出兩毛錢遞給買冰棒的大媽道:</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">我再買八支!</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">大媽接過錢疑惑地看看賴奇,還是不想失去這大宗買賣。賴奇將冰棒一邊四支地往褲兜塞,一手一支地舔著冰棒。<br style="max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;"></span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">&nbsp;</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">走著走著,賴奇內(nèi)急,憋得慌啊。也不管三七二十一了,到醫(yī)藥公司墻角揭開褲子正要小解,</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">不準隨地大小便!</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">醫(yī)藥公司售貨員對賴奇咆哮著。</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">那,那我到那去尿尿?</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">他羞答答地問售貨員。售貨員愛理不理的將手一指,指向?qū)γ娴碾娪霸骸Y嚻鏌o可奈何向電影院走去。上世紀70年代初期,每逢集日電影院都要放映日場電影,票價是夜場的一半。他看著不少人走進電影院大門,心想他們也跟自己一樣,是去尿尿的,于是也就大模大樣的往里走。</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">喂!票!</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">工作人員面無表情地將手伸向賴奇。</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">票,什么票啊?</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">賴奇反問道。</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">沒票還想進去啊,去,邊上買票!</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">工作人員不耐煩地指了指售票窗口。眼看著那么多人進去,賴奇心想:城里人真怪,買票尿尿!他實在是憋得慌,悶悶不樂地買了5分錢一張的電影票進了電影院。電影還沒有放映,看見電影院男男女女一排排坐著那陣勢,他也只好找個座位坐下,心里嘀咕著:坐著怎么尿尿呀?可看見別人都是坐著的啊,并沒有一人在</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">……</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">,他悄悄的問坐在身旁一位女士:</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">什么時候開始?</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">燈息了就開始了。</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">好不容易等到熄燈,賴奇迫不及待地掏出自己的玩藝,排泄物嘩啦啦的一瀉千里。那個痛快淋漓的感覺令賴奇終身難忘。方便之后,他離開影院沿街觀看風景去了。通過這么一折騰,賴奇剛才塞進褲兜里的冰棒,全都熔化已盡了。他感覺到褲兜里濕漉漉的、黏呼呼的。雙手自然地往兜里掏,結(jié)果掏出幾張冰棒紙和冰棒桿,冰棒已不翼而飛了。賴奇氣憤的罵道:</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">這城里人也真是的,把人家的冰棒偷吃了不算,還拉了一泡尿在人家的兜里!</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;"><br style="max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;"></span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">&nbsp;</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">這時,迎面來了一輛自行車,賴奇閃左,騎車人也跟著閃左,賴奇閃右,騎車人也跟著閃右并不停地說:</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">快離開!快離開!我不會剎車!</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">說時遲,那時快,車輪子不偏不倚地頂住賴奇的襠部,隨著</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">哧</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">——”</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">一聲響,賴奇的褲腳象扇子一樣隨風飄著,嫣紅的鮮血一滴一滴地伴隨著一飄一飄褲腳往下滴。賴奇怒目圓睜地說道:</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">不會騎腳搭車就不要騎啊,看,把人家的褲子車爛了</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">說道這里,他頓了頓。賴奇心里嘀咕:我可不能讓城里人笑話我啊,大腿肉也是叫菜吧?繼續(xù)接著說:</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">把人家的菜也車爛了!</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">小男孩看見自己闖禍了,嚇得兩腿值抖索,聽見賴奇說把他的菜也車爛了,噗嗤一笑,騎著車子溜了。邊上有過路的好心人讓賴奇到醫(yī)院上點藥,免得破傷風。<br style="max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;"></span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">&nbsp;</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">還好,城關(guān)衛(wèi)生院就在前面不遠處,賴奇一瘸一拐的進了衛(wèi)生院,找了一個醫(yī)生給他看腿。醫(yī)生問道:</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">你掛的號呢?</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">賴奇疑慮的問:</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">掛號?哪里掛?</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">醫(yī)生很不耐煩地向門口一指就再也不理睬他了。賴奇第一次進醫(yī)院,不知道掛號是啥玩藝,于是信步走出衛(wèi)生院。正巧,團結(jié)巷一個玩具店有買兒童玩具,賴奇買了一個小號子,并叫店主給了一段繩子將小號子兩頭梆緊,掛在脖子上繼續(xù)找醫(yī)生看傷去了。</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">怎么又回來了,你的號掛了嗎?</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">醫(yī)生問道。賴奇指指脖子上的號子說:</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">在這啊</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">把醫(yī)生笑得前仰后翻。醫(yī)生看了看賴奇的傷勢并無大礙,就給他開了點藥和打一針破傷風針,并告訴他到哪里打針。賴奇拿著針劑找到了打針的護士,護士領(lǐng)著他到內(nèi)室說:把褲子脫了。賴奇納悶呀,怎么好意思在女同志面前脫褲子呢?正當他猶猶豫豫的時候,護士很不耐煩地說道:</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">叫你把褲子脫了,沒聽見啊?</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">賴奇很無奈地將褲子退至腳脖子,護士弄好針頭回頭看見賴奇那模樣,對著他罵道:</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">畜生!</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">賴奇心想:</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">咦!打針還要問我出身?</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">貧農(nóng)。</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">善哉!你還會貧嘴啊?</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">護士小姐怒目而視道。</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">上代也是貧農(nóng),我三代貧農(nóng)啊!</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">賴奇在護士怒目中有點心驚膽戰(zhàn)了。護士拿著針頭狠狠地往賴奇臀部扎下,痛得他直叫喚:</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">“</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">哇!軋鞋幫啊!疼死我了!幸虧我是三代貧農(nóng)哇,要是地、富、反、壞、右那還得了啊!</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">”</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: 楷體_GB2312; color: blue; word-wrap: break-word !important;">賴奇不等針眼閉合,拔腿就跑</span><span style="max-width: 100%; font-size: 18px; font-family: Arial, sans-serif; color: blue; word-wrap: break-word !important;">……</span></h3>
主站蜘蛛池模板: 纳雍县| 鄯善县| 福安市| 基隆市| 南漳县| 高台县| 马尔康县| 虎林市| 阿荣旗| 醴陵市| 岳普湖县| 沙洋县| 织金县| 漾濞| 灌云县| 梓潼县| 文水县| 宣恩县| 色达县| 屏东县| 锦州市| 南丹县| 喀什市| 台东市| 合阳县| 昌吉市| 兴海县| 中卫市| 叶城县| 富民县| 商水县| 广水市| 荆门市| 靖江市| 兰西县| 铁岭市| 额济纳旗| 昌江| 平南县| 湖北省| 太湖县|