<h3><div style="text-align: center;"><font color="#ed2308">01、《沁園春,雪》</font></div></h3><h3><div style="text-align: center;"><font color="#ed2308">毛澤東</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ed2308"><br></font></div></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">北國風光,千里冰封,萬里雪飄。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">望長城內外,</font><span style="color: rgb(21, 100, 250);">惟余莽莽;</span></h3><p style="text-align: center; "><span style="color: rgb(21, 100, 250);">大河上下,頓失滔滔。</span></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">山舞銀蛇,原馳蠟象,欲與天公試比高。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">須晴日,看紅裝素裹,分外妖嬈。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">江山如此多嬌,引無數英雄競折腰。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">惜秦皇漢武,略輸文采;</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">唐宗宋祖,稍遜風騷。</font></h3><p style="text-align: center; "><span style="color: rgb(21, 100, 250);">一代天驕,成吉思汗,只識彎弓射大雕。</span><br></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">俱往矣,數風流人物,還看今朝。</font></h3><h3><font color="#ed2308">
每次讀來都仿佛又回到了那個戰火紛飛的年代,又看到了那個指點江山的偉人,不由地沉醉于那種豪放的風格、磅礴的氣勢、深遠的意境、廣闊的胸懷。</font><br></h3><h3><font color="#ed2308"><br></font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308"><br></font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">02.《水調歌頭》
北宋,蘇軾</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">
丙辰中秋,歡飲達旦,大醉,作此篇,兼懷子由。
明月幾時有,把酒問青天。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">不知天上宮闕,今夕是何年?</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">我欲乘風歸去,又恐瓊樓玉宇,
高處不勝寒。
起舞弄清影,何似在人間!</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">轉朱閣,低綺戶,照無眠。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">不應有恨,何事長向別時圓?</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">人有悲歡離合,月有陰晴圓缺,
此事古難全。
但愿人長久,千里共嬋娟。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">
</font></h3><div style="text-align: left;"><font color="#ed2308">此詞上片望月, 既懷逸興壯思,而又腳踏實地,自具雅量高致。下片懷人,由中秋的圓月聯想到人間的離別,同時感念人生的離合無常。全詞可謂設景清麗雄闊。</font></div><h3><br></h3> <h3><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;"><font color="#ed2308">03.《虞美人》
南唐,李煜</font></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><div style="text-align: left;"><span style="color: rgb(21, 100, 250);">春花秋月何時了,往事知多少!小樓昨夜又東風,故國不堪回首月明中。</span></div><div style="text-align: left;"><span style="color: rgb(21, 100, 250);"><br></span></div><font color="#1564fa"><div style="text-align: left;">雕欄玉砌應猶在,只是朱顏改。問君能有幾多愁?恰似一江春水向東流。</div></font><font color="#ed2308">
<div style="text-align: left;">《虞美人》是李煜的代表作,也是李后主的絕命詞。它充滿悲恨凄楚的感情色彩,其感情之深厚、強烈,真如滔滔江水,大有不顧一切,沖決而出之勢。
</div><br>虞04.《天凈沙,秋思》
元,馬致遠</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#1564fa"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#1564fa">枯藤老樹昏鴉,</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#1564fa">小橋流水人家,</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#1564fa">古道西風瘦馬。
夕陽西下,</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#1564fa">斷腸人在天涯。</font><font color="#ed2308">
<div style="text-align: left;">短短28字,意蘊深遠,結構精巧,平仄起伏,頓挫有致,音韻鏗鏘,直貫靈心,歷來被推崇為描寫自然的佳作,堪稱“秋思之祖”。
</div><br>短0.5《念奴嬌·赤壁懷古》</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ed2308">北宋 ·蘇軾
</font><font color="#1564fa"><br></font></div><div style="text-align: center;"><div style="text-align: left;"><span style="color: rgb(21, 100, 250);">大江東去,浪淘盡。千古風流人物。故壘西邊,人道是,三國周郎赤壁。亂石穿空,驚濤拍岸,卷起千堆雪。江山如畫,一時多少豪杰!</span></div><div style="text-align: left;"><span style="color: rgb(21, 100, 250); text-align: center;"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="color: rgb(21, 100, 250); text-align: center;">遙想公瑾當年,小喬初嫁了,雄姿英發,羽扇綸巾,談笑間,檣櫓灰飛煙滅。故國神游,多情應笑我,早生華發。人生如夢,一樽還酹江月。</span></div><font color="#1564fa">
<div style="text-align: left;"><span style="color: rgb(237, 35, 8);">這首詞感慨古今,雄渾蒼涼,大氣磅礴,把人們帶入江山如畫、奇偉雄壯的景色和深邃無比的歷史沉思中。</span></div></font></div></h3> <p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">06.《靜夜思》</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308"> 唐,李白</font></h3><p style="text-align: center; "><br></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">床前明月光,疑是地上霜。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">舉頭望明月,低頭思故鄉。</font><font color="#ed2308">
</font></h3><div style="text-align: left;"><font color="#ed2308"> 短短四句詩,寫得清新樸素。它的構思是細致而深曲的,但卻又是脫口吟成、渾然無跡的。從這里,我們不難領會到李白絕句的自然、“無意于工而無不工”的妙境。
</font></div><font color="#ed2308"> <br><div style="text-align: center;"> 07.《永遇樂, 京口北固亭懷古》</div><div style="text-align: center;"> 南宋,辛棄疾</div>
</font><font color="#1564fa">千古江山,英雄無覓,孫仲謀處。舞榭歌臺,風流總被,雨打風吹去。斜陽草樹,尋常巷陌,人道寄奴曾住。想當年,金戈鐵馬,氣吞萬里如虎。
元嘉草草,封狼居胥,贏得倉皇北顧。四十三年,望中猶記,烽火揚州路??煽盎厥祝鹭傡粝?,一片神鴉社鼓。憑誰問:廉頗老矣,尚能飯否?</font><font color="#ed2308">
同屬豪放派,與蘇軾相比,辛棄疾少了一份曠達、一份雄邁,多了幾許悲涼、幾許蒼勁。全詞基調雖是豪放,卻流淌著一股濃郁的悲涼、惆悵之情。</font><br> <p style="text-align: center; "><font color="#ed2308"> 08. <飲酒》</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">東晉,陶淵明
</font><font color="#1564fa">結廬在人境,而無車馬喧。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">問君何能爾? 心遠地自偏。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">采菊東籬下,悠然見南山。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">山氣日夕佳,飛鳥相與還。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">此中有真意,欲辨已忘言。</font><font color="#ed2308">
</font></h3><div style="text-align: left;"><font color="#ed2308"> 前四句平易如口語,其實結構非常嚴密。第一句平平道出,第二句轉折,第三句承上發問,第四句回答作結。高明在這種結構毫無生硬的人為痕跡。
</font></div><font color="#ed2308"> <br><div style="text-align: center;"> 09.〈登高》</div><div style="text-align: center;"> 唐,杜甫</div>
</font><font color="#1564fa">風急天高猿嘯哀,渚清沙白鳥飛回。</font><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa"> 無邊落木蕭蕭下,不盡長江滾滾來。 </font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa"> 萬里悲秋常作客,百年多病獨登臺。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa"> 艱難苦恨繁霜鬢,潦倒新停濁酒杯。</font><font color="#ed2308">
</font></h3><div style="text-align: left;"><font color="#ed2308"> 前兩聯寫登高聞見之景,后兩聯抒登高感觸之情。由情選景,富情于景,渾然一體,充分表達了詩人長年飄泊、憂國傷時、老病孤愁的復雜感情。
</font></div><font color="#ed2308"> <br><div style="text-align: center;"> 10.《臨江仙,滾滾長江東逝水》</div><div style="text-align: center;"> 明。楊慎</div>
</font><font color="#1564fa">滾滾長江東逝水,浪花淘盡英雄。是非成敗轉頭空。青山依舊在,幾度夕陽紅。
白發漁樵江渚上,慣看秋月春風。一壺濁酒喜相逢。古今多少事,都付笑談中。</font><font color="#ed2308">
<div style="text-align: left;"> 開篇從大處落筆,切入歷史的宏流,四、五句在景語中富哲理、意境深遙,這首詞用來概括《三國演義》的主題恰到好處。</div></font> <p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">11.《江南春》
唐,杜牧</font></h3><p style="text-align: center; ">
<font color="#1564fa">千里鶯啼綠映紅,水村山郭酒旗風。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">南朝四百八十寺,多少樓臺煙雨中。</font><br></h3><p style="text-align: center; "><br></h3><p style="text-align: center; "></h3><h3><span style="color: rgb(237, 35, 8);">詩人以極具概括性的語言為我們描繪了一幅生動形象而又有氣魄的江南春畫卷。既寫出了江南春景的豐富多彩,也寫出了它的廣闊、深邃和迷離。</span></h3><font color="#ed2308">
<div style="text-align: center;">12.《菩薩蠻, 書江西造口壁》
</div><div style="text-align: center;">1南宋,辛棄疾</div><br></font><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">郁孤臺下清江水,中間多少行人淚?</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">西北望長安,可憐無數山。
青山遮不住,畢竟東流去。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">江晚正愁余,山深聞鷓鴣。</font><font color="#ed2308">
</font></h3><h3><font color="#ed2308">此首《菩薩蠻》,用極高明之比興藝術,寫極深沉之愛國情,思,無愧為詞中瑰寶。梁啟超云:“《菩薩蠻》如此大聲鏜韉,未曾有也。”</font></h3> <p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">13.《黃鶴樓〉
唐,崔顥</font></h3><p style="text-align: center; ">
<font color="#1564fa">昔人已乘黃鶴去,此地空余黃鶴樓。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">黃鶴一去不復返,白云千載空悠悠。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">晴川歷歷漢陽樹,芳草萋萋鸚鵡洲。</font></h3><p style="text-align: center; "><span style="color: rgb(21, 100, 250);">日暮鄉關何處是? 煙波江上使人愁。</span></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">
</font></h3><h3><font color="#ed2308">這首詩是吊古懷鄉之佳作, 詩以豐富的想象力將讀者引入遠古,又回到現實種種情思和自然景色交融在一起,有誰能不感到它的凄婉蒼涼。</font></h3><font color="#ed2308"><br>
<div style="text-align: center;">14.《關雎》</div></font><p style="text-align: center; "><br></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">關關雎鳩,在河之洲。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">窈窕淑女,君子好述。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">參差荇菜,左右流之。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">窈窕淑女,寤寐求之。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">求之不得,寤寐思服。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">悠哉悠哉,輾轉反側。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">參差荇菜,左右采之。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">窈窕淑女,琴瑟友之。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">參差荇菜,左右筆之。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">窈窕淑女,鐘鼓樂之。</font><font color="#ed2308">
</font></h3><div style="text-align: left;"><font color="#ed2308">《關雎》是《詩經》首篇,它是反映一個青年對一位容貌美麗姑娘的愛慕和追求,寫他求而不得的痛苦和想象求而得之的喜悅,是我國愛情詩之祖。
</font></div><font color="#ed2308"><br><div style="text-align: center;">15.《聲聲慢》</div><div style="text-align: center;">宋,李清照</div></font><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">
</font><font color="#1564fa">尋尋覓覓,冷冷清清,凄凄慘慘戚戚。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">乍暖還寒時候,最難將息。
三杯兩盞淡酒,怎敵他、晚來風急?</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">雁過也,正傷心,卻是舊時相識。
滿地黃花堆積,憔悴損,如今有誰堪摘?</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">守著窗兒,獨自怎生得黑?</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">梧桐更兼細雨,到黃昏、點點滴滴。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">這次第,怎一個愁字了得?</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">
</font></h3><h3><font color="#ed2308">走句一連用七組疊詞,極富音樂美,讀起來有一種大珠小珠落玉盤的感覺。只覺齒舌音來回反復吟唱,徘徊低迷,一種莫名其妙的愁緒在心頭和空氣中彌漫開來,久久不散。</font></h3> <p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">16.《出塞》</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">唐,王昌齡</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">
</font><font color="#1564fa">秦時明月漢時關,萬里長征人未還。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">但使龍城飛將在,不教胡馬度陰山。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">
</font></h3><div style="text-align: left;"><font color="#ed2308">這首《出塞》,除具有一般邊塞詩那種激越的詩情、氣勢外,還很注意語言的精美,并善于插入細節的描寫,醞釀詩情,勾勒形象,因而能夠神完氣足,含蓄不盡。
</font></div><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308"><font color="#ed2308"><br></font>
17.《行路難》
唐,李白</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">
</font><font color="#1564fa">金樽清酒斗十千,玉盤珍饈直萬錢。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">停杯投箸不能食,撥劍四顧心茫然。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">欲渡黃河冰塞川,將登太行雪暗天。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">閑來垂釣碧溪上,忽復乘舟夢日邊。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">行路難,行路難,多歧路,今安在。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">長風破浪會有時,直掛云帆濟滄海。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">
</font></h3><h3><font color="#ed2308">這首詩跳蕩縱橫, 百步九折地揭示了詩人感情的激蕩起伏、復雜變化。詩中跌宕起伏的感情,跳躍式的思維,以及高昂的氣勢,使它成為后人稱頌的千古名篇。</font></h3> <p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">18.《錦瑟》</font></h3><p style="text-align: center; "><span style="color: rgb(237, 35, 8);">唐,李商隱</span><br></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308"><br></font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">錦瑟無端五十弦,一弦一柱思華年。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">莊生曉夢迷蝴蝶,望帝春心托杜鵑。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">滄海月明珠有淚,藍田日暖玉生煙。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">此情可待成追憶,只是當時已憫然。</font><font color="#ed2308">
<br></font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">詩人大量借用莊生夢蝶,杜鵑啼血等典故,采用比興手法,運用聯想與想象,把聽覺感受,轉化為視覺形象,以片段意象的組合,創造朦朧的境界,從而傳達</font></h3><p style="text-align: center; "></h3><h3><span style="color: rgb(237, 35, 8);">其真摯濃烈而又幽約深曲的深思。</span></h3><font color="#ed2308"><div><font color="#ed2308"><br></font></div>
<div style="text-align: center;">19.《江城子,乙卯正月二十日夜記夢》</div></font><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">北宋,蘇軾</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">
</font><font color="#1564fa">十年生死兩茫茫,不思量,自難忘。千里孤墳,</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">無處話凄涼。縱使相逢應不識,塵滿面,鬢如霜。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">
夜來幽夢忽還鄉,小軒窗,正梳妝,相顧無言,</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">惟有淚千行。料得年年腸斷處,明月夜,短松岡。</font><font color="#ed2308">
</font></h3><div style="text-align: left;"><font color="#ed2308">這是蘇軾為悼念原配妻子王弗而寫的悼亡詞。詞中采用白描手法,出語如話家常,卻字字從肺腑鏤出,自然而又深刻,平淡中寄寓著真淳。
</font></div><font color="#ed2308"><br><div style="text-align: center;">20. <蜀相》</div><div style="text-align: center;">唐,杜甫</div></font><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">
</font><font color="#1564fa">丞相祠堂何處尋?錦官城外柏森森。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">映階碧草自春色,隔葉黃鸝空好音。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">三顧頻煩天下計,兩朝開濟老臣心。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">出師未捷身先死,長使英雄淚滿襟。</font><font color="#ed2308">
《蜀相》對于壯志未酬者,它既是頌辭,又是挽歌,一詩囊括歷史,融匯古今,語言凝煉而內涵豐富。</font><br></h3> <p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">21.《蒹葭》
</font><font color="#1564fa">蒹葭蒼蒼,白露為霜。所謂伊人,在水一方。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">溯洄從之,道阻且長溯游從之,宛在水中央。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">蒹葭萋萋,白露未晞。所謂伊人,在水之湄。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">溯洄從之,道阻且躋溯游從之,宛在水中坻。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">蒹葭采采,白露未已。所謂伊人,在水之埃。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">溯洄從之,道阻且右溯游從之,宛在水中沚。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308"><br></font></h3><p style="text-align: center; "></h3><div style="text-align: left;"><span style="color: rgb(237, 35, 8);">這首詩最有價值意義、最令人共鳴的東西,不是抒情主人公的追求和失落,而是他所創造的“在水一方”——可望難即這一具有普遍意義的藝術意境。</span></div><font color="#ed2308"><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308"><br></font></h3></font><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308"><font color="#ed2308"><br></font> 22.《龜雖壽》
東漢,曹操</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">
</font><font color="#1564fa">神龜雖壽,猶有竟時。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa"> 塍蛇乘霧,終為土灰。</font></h3><p style="text-align: center; "><span style="color: rgb(21, 100, 250);">老驥伏櫪,志在千里;</span></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa"> 烈士暮年,壯心不已。</font></h3><p style="text-align: center; "><span style="color: rgb(21, 100, 250);">盈縮之期,不但在天;</span></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa"> 養怡之福,可得永年。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa"> 幸甚至哉! 歌以詠志。</font><font color="#ed2308">
</font></h3><h3><font color="#ed2308"> 詩中融哲理思考、慷慨激情和藝術形象于一爐,表現了老當益壯、積極進取的人生態度。</font></h3> <p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">
23. <登幽州臺歌》
唐.陳子昂</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308"><br></font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">前不見古人,后不見來者。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">念天地之悠悠,獨愴然而涕下!</font></h3><p style="text-align: center; "><br></h3><p style="text-align: left;"><font color="#ed2308"> 上兩句俯仰古今,寫出時間綿長;第三句登樓眺望,寫出空間遼闊。在廣闊無垠的背景中,第四句描繪了詩人悲哀苦悶的情緒,兩相映照,分外動人。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308"><br></font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">
24.(滿江紅》
宋,岳飛
</font></h3><p style="text-align: left;"><font color="#1564fa">怒發沖冠,憑闌處,瀟瀟雨歇。抬望眼,仰天長嘯,壯懷激烈。三十功名塵與土,八千里路云和月。莫等閑,白了少年頭,空悲切!</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">
</font><div style="text-align: left;"><font color="#1564fa"> 靖康恥,猶未雪; 臣子恨,何時滅?駕長車,踏破賀蘭山缺。壯志饑餐胡虜肉,笑談渴飲匈奴血。待從頭,收拾舊山河,朝天闕!</font><font color="#ed2308">
</font></div><font color="#ed2308"><br><div style="text-align: left;"> 岳飛工詩詞,雖留傳極少,但這首滿江紅英勇而悲壯,深為人們所喜愛,它真實、充分地反映了岳飛精忠報國、一腔熱血的英雄氣概。</div></font></h3> <p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">25.《楓橋夜泊》
唐·張繼
</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">月落烏啼霜滿天,江楓漁火對愁眠。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa"> 姑蘇城外寒山寺,夜半鐘聲到客船。</font><font color="#ed2308">
</font></h3><p style="text-align: center; "><div style="text-align: left;"><span style="color: rgb(237, 35, 8);"> 詩人用最具詩意的語言構造出一個清幽寂遠的意境:江畔秋夜漁火點點,羈旅客子臥聞靜夜鐘聲。所有景物的挑選都獨具慧眼:一靜一動、一明一暗、江邊岸上,景物的搭配與人物的心情達到了高度的默契與交融。</span></div><font color="#ed2308"> </font></h3><p style="text-align: center; "><span style="color: rgb(237, 35, 8);"> 26.《如夢令,昨夜雨疏風驟》</span><br></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308"> 宋,李清照</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308"><br></font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">昨夜雨疏風驟,</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">濃睡不消殘酒。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">試問卷簾人,</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">卻道海棠依舊。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">知否,知否? </font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">應是綠肥紅瘦。</font><font color="#ed2308">
<br></font></h3><p style="text-align: left;"><font color="#ed2308">這首小令寫得曲折委婉, 極有層次。詞人因惜花而痛飲,因情知花謝卻又抱一絲僥幸心理而“試問”,因不相信“卷簾人”的回答而再次反問,如此層層轉折,步步深入,將惜花之情表達得搖曳多姿。</font><br></h3> <p style="text-align: center; "><font color="#ed2308"> 27.《春望》
唐,杜甫</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308"><br></font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">國破山河在,城春草木深。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">感時花濺淚,恨別鳥驚心。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">烽火連三月,家書抵萬金。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">白頭搔更短,渾欲不勝簪。</font><br></h3><p style="text-align: center; "><span style="color: rgb(237, 35, 8);"><br></span></h3><p style="text-align: left;"><font color="#ed2308">這首詩反映了詩人熱愛國家、眷念家人的美好情操,意脈貫通而不平直,情景兼具而不游離,感情強烈而不淺露,內容豐富而不蕪雜,格律嚴謹而不板滯。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308"><br></font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">
28.《相思》</font></h3><p style="text-align: center; "><span style="color: rgb(237, 35, 8);">唐,王維</span><br></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308"> </font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">紅豆生南國,春來發幾枝?</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa"> 愿君多采擷,此物最相思。</font><font color="#ed2308">
</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308"> 全詩情調健美高雅,懷思飽滿奔放,語言樸素無華,韻律和諧柔美,感情真摯,具有淳樸深厚之美。</font><br></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308"><br></font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308"><br></font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">29.《涼州詞》
唐,王翰</font></h3><p style="text-align: center; ">
<font color="#1564fa">葡萄美酒夜光杯,欲飲琵琶馬上催。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">醉臥沙場君莫笑,古來征戰幾人回?</font></h3><p style="text-align: center; ">
<div style="text-align: left;"><font color="#ed2308">詩人以飽蘸激情的筆觸定下這開篇的“葡萄美酒夜光杯”,猶如突然間拉開帷幕,在人們的眼前展現出五光十色、琳瑯滿目、酒香四溢的盛大筵席。這景象使人驚喜、興奮,為全詩的抒情創造了氣氛,定下了基調。</font></div></h3> <p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">
30.《回鄉偶書》(其一)
唐,賀知章</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308"><br></font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">少小離家老大回,鄉音無改鬢毛衰。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">兒童相見不相識,笑問客從何處來。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">
</font></h3><div style="text-align: left;"><font color="#ed2308">全詩二十八個字中無一生僻字,不用一個典故,都是家常話。但并不是一覽無余,它寄寓著可以供人反復咀嚼,反復尋味,層層追索,層層補充的情致。
</font></div><font color="#ed2308"><br>
<div style="text-align: center;">31.《過零丁洋》
</div><div style="text-align: center;">南宋,文天祥</div></font><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">
</font><font color="#1564fa">辛苦遭逢起一經,干戈寥落四周星。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">山河破碎風飄絮,身世浮沉雨打萍。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">惶恐灘頭說惶恐,零丁洋里嘆零丁。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">人生自古誰無死,留取丹心照汗青。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">
</font></h3><div style="text-align: left;"><font color="#ed2308">本詩開頭,回顧身世。尾聯卻一筆宕開:“人生自古誰無死?留取丹心照汗青!”以磅礴的氣勢、高亢的情調收東全篇。全詩格調沉郁悲壯,浩然正氣貫長虹,確是一首偉大愛國主義詩篇。
</font></div><font color="#ed2308"><br>
<div style="text-align: center;">32.《江雪》</div></font><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">唐,柳宗元</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">
</font><font color="#1564fa">千山鳥飛絕,萬徑人蹤滅。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">孤舟蓑笠翁,獨釣寒江雪。</font><font color="#ed2308">
詩用具體而細致的手法來摹寫背景,用遠距離畫面來描寫主要形象;精雕細琢和極度的夸張概括,錯綜地統一在一首詩里,是這首山水小詩獨有的藝術特色</font>
</h3><h3><br></h3> <p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">33.《白雪歌送武判官歸京》
唐,岑參
</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">北風卷地白草折,胡天八月即飛雪。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">忽如一夜春風來,千樹萬樹梨花開。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">散入珠簾濕羅幕,狐裘不暖錦衾薄。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">將軍角弓不得控,都護鐵衣冷難著。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">瀚海闌千百丈冰,愁云慘淡萬里凝。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">中軍置酒飲歸客,胡琴琵琶與羌笛。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">紛紛暮雪下轅門,風掣紅旗凍不翻。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">輪臺東門送君去,去時雪滿天山路。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">山回路轉不見君,雪上空留馬行處。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">
<div style="text-align: left;"> 此詩是岑參在輪臺寫的一首送別詩,色彩瑰麗浪漫,氣勢渾然磅礴,描繪了祖國西北邊塞的壯麗景色。全詩內涵豐富,意境鮮明獨特,具有極強的藝術感染力。</div><br></font></h3><p style="text-align: center; "><br></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308"> 34.《敕勒歌》
</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308"> </font><font color="#1564fa">敕勒川,陰山下。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">天似穹廬,籠蓋四野。
天蒼蒼,野茫茫,</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">風吹草低見牛羊。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">
<div style="text-align: left;"> 這是一首較勒人唱的民歌,它歌唱了大草原的景色和游牧民族的生活,全詩具有北朝民歌所特有的明朗豪爽的風格,境界開闊,音調雄壯,語言明白如話,藝術概括力極強。</div><br> </font><br></h3> <p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">
35.《歸園田居》(其一)
東晉,陶淵明
</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">少無適俗韻,性本愛丘山。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">誤落塵網中,一去三十年。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">羈烏戀舊林,池魚思故淵。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">開荒南野際,守拙歸園田。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">方宅十余畝,草屋八九間。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">榆柳蔭后檐,桃李羅堂前。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">曖曖遠人村,依依墟里煙。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">狗吠深巷中,雞鳴桑樹顛。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">戶庭無塵雜,虛室有余閑。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">久在樊籠里,復得返自然。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">
<div style="text-align: left;"> 此詩抒發了作者辭官歸隱后的愉快心情和鄉居樂趣,同時又隱含了對官場黑暗腐敗的生活的厭惡之感,表現了作者不愿同流合污,為保持完整的人格和高尚的情操而甘受田間生活的艱辛。</div><br> </font></h3><p style="text-align: center; "><br></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308"> 36.《陋室銘》
唐。劉禹錫</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">
<div style="text-align: left;"><span style="color: rgb(21, 100, 250);"> 山不在高,有仙則名。水不在深,有龍則靈。斯是陋室,惟吾德馨。苔痕上階綠,草色入簾青。談笑有鴻儒,往來無白丁。可以調素琴,閱金經。無絲竹之亂耳,無案牘之勞形。南陽諸葛廬,西蜀子云亭??鬃釉?何陋之有?</span></div></font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">
作者托物言志,借陋室之名行歌頌道德品質之實,表達出室主人高潔傲岸的節操和安貧樂道的情趣。</font><br></h3> <h3></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">37.《愛蓮說》</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">北宋。周敦頤
</font></h3><p style="text-align: left;"><font color="#1564fa">水陸草木之花,可愛者甚著。晉陶淵明獨愛菊。自李唐來,世人盛愛牡丹。予獨愛蓮之出淤泥而不染,濯清漣而不妖,中通外直,不蔓不枝,香遠益清,亭亭凈植,可遠觀而不可褻玩焉。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">
</font></h3><div style="text-align: left;"><font color="#1564fa"> 予謂菊,花之隱逸者也;牡丹,花之富貴者也;蓮,花之君子者也。噫!菊之愛,陶后鮮有聞。蓮之愛,同子者何人?牡丹之愛,宜乎眾矣!</font><span style="color: rgb(237, 35, 8); text-align: center;"> </span></div><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">
</font></h3><div style="text-align: left;"><font color="#ed2308"> 作者通過對篷花的愛慕與禮贊,表明自己對美好理想的憧憬,對高尚情操的崇奉,對庸劣世態的憎惡。用花進行比喻,讓花的特性喻人,雖平淡,但比喻帖切,意味深長。</font></div><font color="#ed2308"><br></font><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">
38.《梅》</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">宋.王安石
</font></h3><p style="text-align: center; "><span style="color: rgb(237, 35, 8);"> </span><font color="#1564fa">墻角數枝梅,凌寒獨自開。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa"> 遙知不是雪,為有暗香來。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#ed2308">
</font></h3><h3><font color="#ed2308">首二句寫墻角梅花不懼嚴寒, 傲然獨放,末二句寫梅花潔白鮮艷,香氣遠布,贊頌了梅花的風度和品格。詩人用雪喻梅的冰清玉潔,又用“暗香”點出梅勝于雪,說明堅強高潔的人格所具有的魅力。</font></h3><h3></h3> <p style="text-align: center; "><font color="#ed2308"> 39. <琵琶行》
唐。白居易</font></h3><p style="text-align: center; "><span style="text-align: left;"><br></span></h3><p style="text-align: center;"><font color="#1564fa"><span style="text-align: left;">潯陽江頭夜送客,楓葉荻花秋瑟瑟。主人下馬客在船,舉酒欲飲無管弦。醉不成歡慘將別,別時茫茫江浸月。忽聞水上琵琶聲,主人忘歸客不發。尋聲暗問彈者誰,琵琶聲停欲語遲。移船相近邀相見,添酒回燈重開宴。千呼萬喚始出來,猶抱琵琶半遮面。轉軸撥弦三兩聲,未成曲調先有情。弦弦掩抑聲聲思,似訴平生不得志。低眉信手續續彈,說盡心中無限事。輕攏慢捻抹復挑,初為《霓裳》后《六幺》大弦嘈嘈如急雨,小弦切切如私語。嘈嘈切切錯雜彈,大珠小珠落玉盤。間關鶯語花底滑,幽咽泉流冰下難。冰泉冷澀弦凝絕,凝絕不通聲暫歇。別有幽愁暗恨生,此時無聲勝有聲。銀瓶乍破水漿進,鐵騎突出刀槍鳴。曲終收撥當心畫,四弦一聲如裂帛。東船西舫悄無言,唯見江心秋月白。</span><br></font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">
</font><div style="text-align: left;"><font color="#1564fa"> 沉吟放撥插弦中,整頓衣裳起斂容。自言本是京城女,家在蝦蟆陵下住。十三學得琵琶成,名屬教坊第一部。曲罷曾教善才服,妝成每被秋娘妒。五陵年少爭纏頭,一曲紅綃不知數。鈿頭銀篦擊節碎,血色羅裙翻酒污。今年歡笑復明年,秋月春風等閑度。弟走從軍阿姨死,暮去朝來顏色故。門前冷落鞍馬稀,老大嫁作商人婦。商人重利輕別離,前月浮梁買茶去。去來江口守空船,繞船月明江水寒。夜深忽夢少年事,夢啼妝淚紅闌干。</font></div><font color="#1564fa"><br></font></h3><p style="text-align: center; "><div style="text-align: left;"><font color="#1564fa">我聞琵琶已嘆息,又聞此語重唧唧。同是天涯淪落人,相逢何必曾相識!我從去年辭帝京,謫居臥病潯陽城。潯陽地僻無音樂,終歲不聞絲竹聲。住近湓江地低濕,黃蘆苦竹繞宅生。其間旦暮聞何物?杜鵑啼血猿哀鳴。春江花朝秋月夜,往往取酒還獨傾。豈無山歌與村笛,嘔啞嘲哳難為聽。今夜聞君琵琶語,如聽仙樂耳暫明。莫辭更坐彈一曲,為君翻作《琵琶行》</font></div><font color="#1564fa"><br></font></h3><p style="text-align: center; "><div style="text-align: left;"><font color="#1564fa">感我此言良久立,卻坐促弦弦轉急。凄凄不似向前聲,滿座重聞皆掩泣。座中泣下誰最多?江州司馬青衫濕。</font>
</div><br><div style="text-align: left;"> <font color="#ed2308">這首詩的藝 術性很高,其一,他把歌詠者與被歌詠者的思想感情融二為一;其二,詩中的寫景物、寫音樂,手段都極其高超,而且又都和寫身世、抒悲慨緊密結合,氣氛一致,使作品自始至終浸沉在一種悲涼哀怨的氛圍里。</font></div></h3><p style="text-align: center; "><br></h3><p style="text-align: center; ">
<font color="#ed2308">40.《送杜少府之任蜀州》
唐,王勃</font></h3><p style="text-align: center; ">
<font color="#1564fa">城闕輔三秦,風煙望五津。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">與君離別意,同是宦游人。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">海內存知己,天涯若比鄰。</font></h3><p style="text-align: center; "><font color="#1564fa">無為在歧路,兒女共沾巾。</font><br></h3><p style="text-align: center; "><br></h3><p style="text-align: left;"><font color="#ed2308">全詩開合頓挫, 氣脈流通,意境曠達。<span style="text-align: left;">詩中的悲涼凄愴之氣,音調明快爽朗,語言清新高遠,內容獨樹碑石。此詩一洗往昔送別詩中悲苦纏綿之態,體現出詩人高遠的志向、豁達的情趣和曠達的胸懷。</span></font><br></h3>
主站蜘蛛池模板:
晋宁县|
榆社县|
泌阳县|
厦门市|
德令哈市|
安溪县|
东丰县|
丰城市|
翁牛特旗|
宁国市|
林甸县|
洛扎县|
乌苏市|
五寨县|
靖宇县|
河源市|
德州市|
六枝特区|
平湖市|
安宁市|
桃园市|
绥中县|
社旗县|
河津市|
改则县|
靖远县|
南雄市|
图木舒克市|
突泉县|
青铜峡市|
三江|
清水河县|
宁波市|
武胜县|
岳池县|
夏河县|
栾城县|
饶河县|
华坪县|
黔西|
澄江县|