<p class="ql-block"> 《論畫冊》系明代著名書畫家董其昌的書畫理論作品,全冊共二十幀,行書,一百六十二行,每行八字,其內容為品畫、論畫,評畫家文章十一則。</p><p class="ql-block"> 《論畫冊》作于明神宗萬歷四十四年(1616年),董其昌時年六十二歲,現藏于臺北故宮博物院。</p><p class="ql-block"> 董其昌在《論畫冊》中推崇米芾父子和元四家,又論書畫生熟,以及其著名的 “山水畫分南北宗說”、 “文人畫說” 等。</p><p class="ql-block"> 《論畫冊》筆法精熟,運筆流暢,線條粗細變化豐富。從理解董其昌書畫理論而言,此冊不可不讀;從臨摹學習董其昌行書筆法而言,此冊可作為日課范本。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第一幀</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第一則:</p><p class="ql-block"> 看畫如看美人。其風神骨相。有肌體之外者。今人看古蹟。必先求形似。次及傅染。次及事實。殊非賞鑑之法也。米元章謂好事家。與賞鑑家。自是兩等。家多資力。貪名好(未完)</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第二幀</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第一則(續一):</p><p class="ql-block"> 勝。遇物收置。不過聽聲。此謂好事。若賞鑑。則天資高明。多閱傳錄。或自能畫。或深畫意。每得一圖。終日寶玩。如對古人。雖聲色之奉。不能奪也。看畫之法。不可一途而取。(未完)</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第三幀</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第一則(續二):</p><p class="ql-block"> 古人命意立跡。各有其道。豈拘以所見。繩律古人之意哉。燈下不可看畫。醉餘酒邊。亦不可看畫。卷舒不得其法。最為害物。</p><p class="ql-block"> 第二則:</p><p class="ql-block"> 收畫之法。道釋為上。蓋古人用工於此。欲(未完)</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第四幀</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第二則(續一):</p><p class="ql-block"> 覽者生敬慕愛禮之意。其次人物。可為鑒戒。其次山水。有無窮之趣。其次花草。其次畫馬。可以閱神駿。若仕女番族。雖精妙。非文房所可玩者。此元章之論也。今人收畫。(未完)</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第五幀</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第二則(續二):</p><p class="ql-block"> 多貴古而賤近。且如山水花鳥。宋之數人。超越往昔。但取其神妙。勿論世代可也。只如本朝趙子昂。金國王子端。宋南渡二百年間無此作。元章收晉六朝唐五代畫至(未完)</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第六幀</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第二則(續三):</p><p class="ql-block"> 多。在宋朝名筆。亦收置稱賞。若以世代遠近。不看畫之妙否。非真知者也。</p><p class="ql-block"> 第三則:</p><p class="ql-block"> 米芾元章。天資高邁。書法入神。宣和立書畫學。擢為博士。初見徽宗。進所畫楚山清(未完)</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第七幀</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第三則(續一):</p><p class="ql-block"> 曉圖。大稱旨。復命書周官篇於御屏。書畢。擲筆於地。大言曰。一洗二王惡札。炤耀皇宋萬古。徽宗潛立於屏風後。聞之。不覺步出。綜觀稱賞。元章再拜。求索所用端硯。因(未完)</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第八幀</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第三則(續二):</p><p class="ql-block"> 就賜。元章喜拜。置之懷中。墨汁淋漓朝服。帝大笑而罷。其為豪放類若此。作畫善寫古賢像。山水其源出董源。天真發露。怪怪奇奇。枯木松石。時出新意。然傳世不多。其子友(未完)</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第九幀</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第三則(續三):</p><p class="ql-block"> 仁。字元暉。能傳家學。作山水清致可掬。亦略變其尊人所為。成一家法。煙雲變滅。林泉點綴。生意無窮。平生亦珍重。不曾易予人。當時翟耆年有詩云。善畫無根樹。能描(未完)</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第十幀</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第三則(續四):</p><p class="ql-block"> 朦 月董 山。如今身貴也。不肯與人間。其為世貴重如此。余平生凡收數卷。散失不存。今但有一橫批紙畫。上題數百字。全師董源。真元暉第一品也。其弟友知。亦善畫能書。(未完)</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第十一幀</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第三則(續五):</p><p class="ql-block"> 元章云。幼兒友知代吾名書碑。及年大字更無辨。門下許侍郎尤愛其小楷。云每示簡。可使令嗣書。謂友知也。</p><p class="ql-block"> 第四則:</p><p class="ql-block"> 米南宮。襄陽人。自言從瀟湘得畫境。已隱(未完)</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第十二幀</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第四則(續一):</p><p class="ql-block"> 京口南徐。江上諸山。絕類三湘奇境。墨戲長卷。今在余家。余洞庭觀秋湖暮雲良然。因大悟米家山法。</p><p class="ql-block"> 第五則:</p><p class="ql-block"> 米元暉自謂墨戲。足正千古畫史謬習。雖右丞亦在詆訶。致有(未完)</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第十三幀</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第五則(續一):</p><p class="ql-block"> 巨眼。余以意為之。聊與高彥敬上下。非能米家父子之變也。</p><p class="ql-block"> 第六則:</p><p class="ql-block"> 杜東原先生嘗云。繪畫之事。胸中造化。吐露於筆端。恍惚變幻。象其物宜。足以啟人之高志。發人之浩氣。(未完)</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第十四幀</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第六則(續一):</p><p class="ql-block"> 氣。晉唐之人。以為玩物適情。無所關係。若曰黼黻皇猷。彌綸治具。至於圖史。以存鑒戒。豈無所關係哉。陳后山云。晚知詩畫真有得。卻悔歲月來無多。亦此意也。第七則:畫與字各有門庭。字可生。畫不可熟。字須熟後生。畫須熟外熟。第八則:元季四大家。浙人居其三。王叔明湖州人。黃子久衢州人。吳仲圭武塘人。惟倪元鎮無錫人耳。江山靈氣。盛衰故有時。國朝名士。僅僅戴進為武林人。已有浙派之目。不知趙吳興亦浙人。若浙派日就澌滅。不當以甜斜俗賴者。係之彼中也。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第十五幀</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第七則:</p><p class="ql-block"> 畫與字各有門庭。字可生。畫不可熟。字須熟後生。畫須熟外熟。</p><p class="ql-block"> 第八則:</p><p class="ql-block"> 元季四大家。浙人居其三。王叔明湖州人。黃子久衢州人。吳仲圭武塘人。惟倪元鎮無錫人耳。江山靈氣。(未完)</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第十六幀</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第八則(續一):</p><p class="ql-block"> 盛衰故有時。國朝名士。僅僅戴進為武林人。已有浙派之目。不知趙吳興亦浙人。若浙派日就澌滅。不當以甜斜俗賴者。係之彼中也。</p><p class="ql-block"> 第九則:</p><p class="ql-block"> 文人之畫。自王右丞(未完)</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第十七幀</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第九則(續一):</p><p class="ql-block"> 始。其後董源。巨然。李成。范寬。為嫡子。李龍眠。王晉卿。米南宮。及虎兒。皆從董巨得來。直至元四大家。黃子久。王叔明。倪元鎮。吳仲圭。皆其正傳。吾朝文沈。則又遠接衣缽。(未完)</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第十八幀</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第九則(續一):</p><p class="ql-block"> 若馬夏及李唐劉松年。又是大李將軍之派。非吾曹當學也。</p><p class="ql-block"> 第十則:</p><p class="ql-block"> 畫家之妙。全在煙雲變滅中。米虎兒謂王維畫。見之最多。皆如刻畫。不足學也。惟以雲山為墨戲。此語(未完)</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第十九幀</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第十則(續一):</p><p class="ql-block"> 偏。然山水中當著意生雲。不可用粉染。當以墨漬出。令如氣蒸。冉冉欲墮。乃可稱生動之韻。</p><p class="ql-block"> 第十一則:</p><p class="ql-block"> 今人觀畫。不知六法。開卷便加稱賞。或問其妙處。則不知所答。(未完)</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第二十幀</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 第十一則(續一):</p><p class="ql-block"> 皆是平昔偶爾看熟。或附會一時。不知其緣。深可鄙笑。丙辰仲秋。董其昌書。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 董其昌此冊寫完即為友人取去,十一年后才在瞿式耜的耕石齋中重遇,并認為秀媚溢于點畫之間,與古人相去甚遠。故冊末跋記云:</p><p class="ql-block"> 此冊余數年前所書。為友人持去。忽忽不復記憶。偶過虞山。訪稼軒先生於耕石齋。出所藏書畫見示。重覯此冊。展閱再四。覺秀媚之意。溢于毫端。知與古人相去甚遠耳。先生幸為祕之。勿以示人可也。丁卯春三月題。董其昌。</p><p class="ql-block"> 末尾京口食舊堂王氏收藏題記:</p><p class="ql-block"> 乾隆三十三年戊子冬十二月廿又六日歸京口食舊堂王氏。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p>
主站蜘蛛池模板:
古浪县|
朝阳区|
阳谷县|
大足县|
惠来县|
曲阳县|
东阳市|
钟祥市|
兴文县|
交城县|
淮南市|
广丰县|
札达县|
泰州市|
柘荣县|
上高县|
莱西市|
修水县|
喀喇沁旗|
淳安县|
德江县|
德钦县|
泾川县|
扶沟县|
明溪县|
林口县|
靖宇县|
涿州市|
昌吉市|
陆良县|
利川市|
丹东市|
温宿县|
龙川县|
潜山县|
铁力市|
荣昌县|
女性|
南川市|
客服|
铜鼓县|